จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 655

ณ สำนักหลงเหมิน หลงจวูนมีสีทองเป็นสีที่ล้ำค่าที่สุดเป็นอย่างยิ่ง นอกจากนั้นราชามังกรทั้งแปดแบ่งออกเป็นสีแดง สีส้ม สีเหลือง สีเขียว สีฟ้าคราม สีฟ้า สีม่วง สีขาว สีทั้งแปดประเภทตามลำดับ

ณ เวลานี้มังกรสีโลหิตที่เจ้าอาวาสฝ่าจื้อพูดถึง สามารถเทียบได้กับของราชาใหญ่ของสำนักหลงเหมิน

ที่ใช้สีแดงได้

นี่เป็นสถานการณ์ที่เจ้าอาวาสฝ่าจื้อได้พูดตามจางเต๋ออู่ สร้างข้ออ้างออกมาชุดหนึ่ง เพื่อใช้มาหลอกลวงหลีโม่โดยเฉพาะ

เจ้าอาวาสฝ่าจื้อได้มองหลี่โม่ และเห็นหลี่โม่ขมวดคิ้วแน่น จึงได้พูดต่อ: “หน้าผากของมังกรสีโลหิตนั้นได้แตกออกเป็นแสงสีทอง คล้ายกับว่ามันต้องการกลายร่างยังไงยังงั้น”

เพียงแต่น่าเสียดายที่ตบะของอาตมาไม่เพียงพอ เมื่อคำนวณมาถึงจุดนี้ก็รู้สึกวิงเวียนศีรษะ ไม่สามารถคำนวณต่อไปได้ หลังจากที่เจ้าอาวาสฝ่าจื้อพูดจบ ภายในห้องของเจ้าอาวาสก็ตกอยู่ในความเงียบ

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง กู้หยุนหลันถามอย่างกังวลว่า "เจ้าอาวาสคุณมีวิธีที่จะแก้ไขหรือไม่ เราจะแก้ไขภัยพิบัตินองเลือดนี้ได้อย่างไร"

“อมิตาพุทธ ต้นกำเนิดเชื่อมโยงไปที่ตัวมังกรสีเลือด ถ้าเขาสามารถลุกขึ้นและสังหารมังกร โยมหลี่คงจะรอดพ้นจากภัยพิบัติครั้งนี้ได้”

“สังหารมังกร? เจ้าอาวาสท่านไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม ณ ปัจจุบันมีมังกรซะที่ไหน ถึงแม้จะมีมังกรอยู่ ก็ไม่ใช่คนทั่วไปที่สามารถฆ่าพวกมันได้”

เฉินเสี่ยวถงถามด้วยความสงสัย

“นี่คือความลับของสวรรค์ มังกรสีเลือดอาจไม่ใช่มังกรจริงๆ อมิตาพุทธ อาตมาเปิดเผยความลับของสวรรค์มากเกินไปแล้ว พูดเรื่องนี้ต่อไม่ได้แล้วจริงๆ”

“เจ้าอาวาส ท่านทำไมถึงพูดต่อไม่ได้ ท่านต้องบอกวิธีแก้ไขให้พวกเราทราบซิ”

เจ้าอาวาสฝ่าจื้อส่ายหัวเล็กน้อยและพูดด้วยสีหน้าจริงจัง: "ไม่สามารถพูดต่อได้แล้วจริงๆ ถ้าโยมหลี่สามารถเข้าใจสิ่งที่อาตมากล่าวถึง ก็จะสามารถเอาชีวิตรอดจากภัยพิบัติครั้งนี้ไปได้"

“ ข้ารับรู้แล้ว ขอบคุณท่านเจ้าอาวาสที่ให้คำชี้แนะ”

หลี่โม่พูดพร้อมยิ้มและเขาหยิบซองอั่งเป่าจากกระเป๋าของเขาแล้ววางลงบนโต๊ะ

“นี่คือเงินค่าน้ำมันนิดหน่อย ขอให้เจ้าอาวาสโปรดรับไว้ด้วย พวกเราขอไปก่อนนะ”

หลังจากที่หลี่โม่พูดจบก็ยืนขึ้น กู้หยุนหลันก็ดึงแขนของหลี่โม่เบาๆและพูดด้วยเสียงต่ำว่า "ให้น้อยเกินไปรึเปล่า? และข้าก็ยังไม่ได้ถามเขาอย่างชัดเจนเลย"

“เจ้าอาวาสไม่ใช่คนที่โลภมาก ถ้าเขาให้มากไป ก็ทำให้ความศรัทธาของเจ้าอาวาสอับอาย และข้าเข้าใจในสิ่งที่เจ้าอาวาสพูดแล้ว พวกเราอย่ารบกวนเวลาพักผ่อนเจ้าอาวาสเลย”

หลี่โม่พากู้หยุนหลันและเฉินเสี่ยวถงเดินออกไป แต่เจ้าอาวาสฝ่าจื้อฟังแล้วแทบจะอาเจียนเป็นเลือด

คนแซ่หลี่นี้ขี้เหนียวเกินไปแล้ว ทำไมเขาถึงไม่ให้เช็ก 1.8 ล้านหยวนนะ แค่ให้อั่งเป่าที่ไม่หนามาก คุณคิดว่าไล่ขอทานรึ!

สบทในใจไปหนึ่งประโยค หลังจากหลี่โม่และคณะของเขาออกไป เจ้าอาวาสฝ่าจื้อหยิบซองอั่งเปาบนโต๊ะขึ้นมาแล้วเปิดออก เขาเหลือบมองที่กองธนบัตรร้อยหยวนที่อยู่ด้านใน เผยให้เห็นใบหน้าดูถูกเหยียดหยาม

กองธนบัตรร้อยหยวนกองนั้นเพียง10,000 หยวนแค่นั้น มันไม่ได้เข้าตาเจ้าอาวาสฝ่าจื้อเลย

ไม่นานหลังจากนั้นจางเต๋ออู่ก็เดินเข้ามา ด้วยรอยยิ้มที่พึงพอใจ

“เจ้าทำได้ดีมากและอนาคตพยายามให้มาก ยังมีอีกหลายสิ่งที่คุณต้องช่วยจัดการ”

“ท่านเกรงใจมากไปแล้ว หากต้องการอะไรท่านเพียงแค่สั่งมาได้เลย” เจ้าอาวาสฝ่าจื้อกล่าวพร้อมกับโค้งคำนับ

จางเต๋ออู่ตบไหล่เจ้าอาวาสฝ่าจื้อ และจากไปด้วยท่าทีที่พอใจ

······

ราชาใหญ่หลงติ่งเทียนกำลังนั่งอยู่บนโซฟา และหลงโปก็นั่งตรงข้ามกับหลงติ่งเทียน

“ท่านปู่ ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าหลี่โม่คือหลงจวูน” หลงโปพูดพร้อมกับก้มหน้าลง