จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 101

บทที่ 101 ฐานะของผม

เฉาหัวเจิ้งตกตะลึงทันที ไม่คิดว่าเสี้ยงหย่งโก๋จะโมโหได้ขนาดนี้!

เขาไม่เคยเห็นมาก่อน 

เพราะรู้จักกันมานาน เฉาหัวเจิ้งจึงรู้ได้เลยว่า ต้องเกิดเรื่องขึ้นอย่างแน่นอน!

อาจเป็นไปได้ว่า เด็กหนุ่มที่ถูกจับ มีฐานะที่ค่อนข้างน่ากลัว?!

“ผู้บัญชาการเสี้ยง นี่มันอะไรกัน” เฉาหัวเจิ้งหันไปถาม

เสี้ยงหย่งโก๋จ้องมองและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “คุณยังมีหน้าถามฉันอีก?! คุณทำเรื่องโง่เอง! ตอนนี้คนอยู่ที่ไหน ขังไว้ที่ไหน พาฉันไป! ตอนนี้เลย!”

ถึงตอนนี้แล้ว เฉาหัวเจิ้งก็ยังไม่รู้อะไรเลย

ทำงานมาก็นานหลายปี แต่เป็นคนที่ไม่มีวิสัยทัศน์เลย

เฉาหัวเจิ้งรู้ว่าเสี้ยงหย่งโก๋กำลังโมโหอยู่ เลยไม่กล้าเสียเวลา รีบนำทาง มาที่ห้องสอบสวน

ขณะนี้ ในห้องสอบสวน หลี่โม่นั่งหลับตานิ่งสงบ

เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเลย

เรื่องนี้ เขาไม่ผิด

ย่อมมีคนจัดการแทนเขาอยู่แล้ว เขาแค่รออย่างสงบ

แต่ว่า หลี่โม่กำลังคิดวิเคราะห์เรื่องหนึ่ง ว่าจะจัดการซู๋ไห่เทียนอย่างไร

ลายมือนี้ คนอื่นอาจดูไม่ออก แต่หลี่โม่รู้ ว่าเป็นฝีมือซู๋ไห่เทียนแน่นอน

คิดไม่ถึงว่า ไอ้หมอนี่มันคิดจะเล่นงานตนเอง

เมื่อประตูเปิดออก มีคนเดินเข้ามาสองคน เฉาหัวเจิ้งเดินนำ เสี้ยงหย่งโก๋รีบเดินตามหลังเข้ามา

เมื่อเขาเห็นหลี่โม่ที่อยู่ข้างใน ก็มีความสงสัย เด็กหนุ่มที่อายุน้อยขนาดนี้ แต่สามารถปลุกกองกำลังไตรภาคี เป็นคนที่ไม่ควรประมาทจริง ๆ

“คุณหลี่ ต้องขอโทษด้วย เรื่องของคุณตรวจสอบชัดเจนแล้ว เป็นเรื่องเข้าใจผิด ตอนนี้คุณสามารถกลับไปได้เลย”

เสี้ยงหย่งโก๋ยิ้มและกล่าวอย่างเกรงใจ

เฉาหัวเจิ้งตกใจ แล้วถามว่า “ผู้บัญชาการเสี้ยง เรื่องนี้พี่น้องของเราทุกคนก็เห็น เป็นเรื่องจริง ทำไมบอกปล่อยก็ปล่อย?” หากปล่อยเขาไป จะทำให้เฉาหัวเจิ้งยากที่จะอธิบายได้

อย่างไรก็ตาม เสี้ยงหย่งโก๋เหลือบมองไปที่เฉาหัวเจิ้งอย่างเย็นชา เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วโยนไปที่มือของเขา และพูดด้วยเสียงทุ้มว่า“คุณดูเอาเอง ดูเสร็จแล้วค่อยบอกผม ว่าจะปล่อยหรือไม่ปล่อยคน?!”

เสี้ยงหย่งโก๋คงจะโกรธจริง ๆ

เฉาหัวเจิ้งไม่ตรวจสอบชัดเจน ก็จับคนตามอำเภอใจ เดิมก็ทำผิดอยู่แล้ว

ตอนนี้ เขาก็ยังไม่ยอมรับอีก  

พวกเขาได้ส่งหลักฐานมาที่โทรศัพท์มือถือของตนเองแล้ว!

นี่เป็นสิ่งที่ทำให้ขายหน้า!

เฉาหัวเจิ้งตื่นตระหนก และเปิดดูคลิปวิดีโอ เห็นเหยื่อก่อนหน้านี้ พวกเขาอธิบายว่าได้ใส่ร้ายหลี่โม่อย่างไร

ตรึง ๆ!

เฉาหัวเจิ้งตื่นตระหนก เขารู้ตัวแล้วว่าจับผิดคน

เรื่องนี้ เขาได้ทำผิดอย่างใหญ่หลวง 

“เฉาหัวเจิ้ง ตอนนี้ผมถามคุณ คนสามารถปล่อยได้หรือยัง?!” เสี้ยงหย่งโก๋ตะโกนถาม

เฉาหัวเจิ้งหน้าแดง เหงื่อไหลลงจากหน้าผาก พูดด้วยความมึนงงว่า “ปล่อยได้ครับ”

“ฮึ่ม!” เสี้ยงหย่งโก๋พูดอย่างเย็นชา และหันไปยิ้มให้หลี่โม่ และกล่าวว่า “คุณหลี่ ขอโทษด้วย ผมเป็นตัวแทนส่วนสถานีตำรวจท้องที่ขอโทษคุณ ฉันหวังว่าคุณจะไม่ถือสา พวกเราได้รับบทเรียนจากเรื่องนี้ และจะไม่ทำผิดอีก!” 

ถึงตอนนี้หลี่โม่ก็ยังไม่ได้พูดอะไรเลย เขาเพียงแค่มองไปที่เฉาหัวเจิ้งอย่างเย็นชา จากนั้นก็ยิ้มอย่างเรียบ ๆ แล้วกล่าวกับเสี้ยงหย่งโก๋ว่า“ไม่เป็นไร เรื่องเข้าใจผิดเล็กน้อย ผมเชื่อใจพวกคุณ”

เสี้ยงหย่งโก๋ยิ้ม แล้วพาหลี่โม่ออกจากห้องสอบสวนด้วยตนเอง

“เฉาหัวเจิ้ง พักงาน3เดือน แล้วเขียนรายงานส่งผมด้วย!” 

ก่อนออกไป เสี้ยงหย่งโก๋ดุเฉาหัวเจิ้งด้วยความโมโห ส่วนเฉาหัวเจิ้งทำได้เพียงแค่รับคำสั่ง

เมื่อพวกเขาได้ออกไปกันหมดแล้ว เฉาหัวเจิ้งได้โทรศัพท์หาซู๋ไห่เทียน ด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ซู๋ไห่เทียน คนได้ปล่อยไปแล้ว คุณรู้หรือไม่ว่าคุณเกือบจะทำให้ผมเดือดร้อนหนัก พรุ่งนี้จะให้ภรรยาผมเอากุญแจไปคืนให้คุณ เรื่องนี้ คุณอย่ามาหาผมอีก!” 

อยู่ในอารมณ์โกรธ! 

ฝั่งซู๋ไห่เทียนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เพราะไม่คิดว่า ผลลัพธ์จะออกมาเป็นเช่นนี้

นี่จับไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง คนก็ถูกปล่อยออกมาแล้ว!

“หัวหน้าเฉา นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมบอกปล่อยก็ปล่อยเลย?” ซู๋ไห่เทียนไม่เข้าใจ ตอนนี้เขาอยู่ในคฤหาสน์ของตนเอง

หลี่โม่ มันคือใคร?

ปล่อยไปแบบนี้เหรอ?

“คุณยังมาถามผมอีก คุณรู้หรือไม่ว่าคุณไปแหย่ใคร? เสี้ยงหย่งโก๋มาขอคนด้วยตนเองเลย! คนที่คุณหามา ใช้วิธีที่สกปรกต่ำช้า ผมไม่จับคุณก็ดีเท่าไหร่แล้ว ยังจะมาถามผมอีก?”

เฉาหัวเจิ้งรู้สึกโมโห ที่คนอย่างซู๋ไห่เทียน ใช้วิธีที่สกปรกต่ำช้า!

“เสี้ยงหย่งโก๋มาขอคนด้วยตนเอง?” เมื่อได้ยินเช่นนั้นซู๋ไห่เทียนรู้สึกตกใจ

หลี่โม่มีฐานะอะไร ถึงทำให้ผู้บัญชาการมาขอคนด้วยตนเอง!

“หัวหน้าเฉา คุณสามารถช่วยผมได้ไหม........”

ซู๋ไห่เทียนกล่าวอย่างรีบร้อน แต่พูดยังไม่ทันจบ โทรศัพท์ก็ถูกตัดสายไปแล้ว

แม่ง! 

ซู๋ไห่เทียนรู้สึกโมโห เหวี่ยงโทรศัพท์ทิ้งลงพื้น แล้วก็เดินวนไปมาในห้องรับแขก

หลี่โม่ถูกปล่อยตัวแล้ว!

แม่งฉิบหายจะเอายังไง?

แผนของเขาเพิ่งจะเริ่มต้น แต่ก็จบเห่แล้ว?