จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 138

บทที่ 138 ทุกเรื่องค่อย ๆ ดาหน้ากันเข้ามา

หลี่โม่เบะปาก แต่ก็ไม่ได้โต้แย้งอะไร คนพวกนี้กำลังเดือดพล่านอยู่บนกองไฟ ใช้เหตุผลพูดคุยกับพวกเขาไปก็ไม่รู้เรื่อง

หันหลังกลับ เห็นป้ายบริษัทการลงทุน หลี่โม่ก็หยิบโทรศัพท์มาส่งข้อความหาฉู่จงเทียน ให้ฉู่จงเทียนตรวจสอบเบื้องหลังของบริษัทการลงทุนนี้

คนที่ทำบริษัทการลงทุนสมัยนี้ หลายคนเคยปล่อยเงินกู้ดอกเบี้ยสูงมาก่อน มีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับพวกตำรวจ

หลี่โม่คาดว่าบริษัทการลงทุนนี้ก็เป็นเช่นนั้น ดังนั้นใช้ฉู่จงเทียนน่าจะสามารถค้นหาข้อมูลมาได้

เรียกว่าหนีอย่างไรก็หนีไม่พ้น ขอเพียงค้นหาเบื้องหลังของอีกฝ่ายได้ ก็จะสามารถหาวิธีมาแก้ไขต้นตอของปัญหาได้แล้ว

หลี่ซูเฟินเห็นหลี่โม่มองบริษัทการลงทุนเหม่อ ก็พูดอย่างดูถูกว่า “ดูลูกเขยโง่นี่สิ มาแล้วก็ยังไม่ช่วยคิดหาวิธี มายืนดูประตูบริษัทการลงทุนอยู่ที่นี่ ดูแล้วจะมีดอกไม้งอกออกมาหรือจะมีเงินงอกออกมาล่ะ”

“หลี่โม่! มานี่ มาช่วยคิดวิธีแก้ปัญหา อย่ายืนโง่อยู่ทั้งวันอย่างนั้น”

หวังฟางพูดอย่างมีโทสะ

ลูกเขยของจางชุ่ยฮัวสวี่หมานก็รีบจนมาถึงเอาในตอนนี้ ตอนที่พบเห็นหลี่โม่สวี่หมานก็เบิกบานใจขึ้นมาในทันที

ไม่นานมานี้สวี่หม่านรู้สึกอิจฉาหลี่โม่อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ อิจฉาที่หลี่โม่ได้แต่งงานกับภรรยาที่งดงามราวนางอัปสร

แต่ว่าหลายปีมานี้ได้ฟังเรื่องมากมายของหลี่โม่ สวี่หมานก็ไม่อิจฉาแล้ว กลับดูถูกเขาไปทั้งใจ”

“โย่ว นี่มันสวะอันดับหนึ่งของเมืองฮ่านไม่ใช่หรือ ทำไมหรือ มาช่วยทวงเงินเหมือนกันหรือ? ผมไม่ได้ว่านะ แต่เรื่องที่บริษัทการลงทุนนี่หนีไปมันจัดการยากนะ แต่ผมติดต่อกองบังคับการปราบปรามการกระทำความผิดเกี่ยวกับอาชญากรรมทางเศรษฐกิจไว้แล้วล่ะ รอสักพักก็น่าจะได้ข่าว”

สวี่หมานเชิดหน้า สองมือกอดอก ทำท่าทางราวกับจะบอกว่าข้าคือผู้ยิ่งใหญ่อย่างไรอย่างนั้น

จางชุ่ยฮัวลำพองใจขึ้นในทันที “ดูลูกเขยฉันสิ เป็นคนกว้างขวางมากเลยนะ ถึงแม้ว่าเขาจะทำงานอยู่ในสำนักงานตำรวจเล็ก ๆ แต่คอนเนคชั่นเยอะนะ พอจะพูดคุยกับคนไฮโซ ๆ อย่างพวกเราได้ ไม่แน่ว่าอีกสักพักอาจจะช่วยพวกเราเอาเงินกลับคืนมาได้”

“ลูกเขยของชุ่ยฮัวยังพอเข้าท่าหน่อย ดีกว่าเจ้าสวะนั่นตั้งเยอะ เจ้าสวะนี่มาเพิ่มจำนวนหัวยังไม่มีมาดเลย ดูท่าทางแบบนั้นของเขาสิ ไม่มีท่าทางจะมาทวงเงินคืนเลยสักนิด”

“ดูผู้ชายคนอื่นสิ ไปยืนปิดถนนประท้วงกันหมด ไอ้สวะอย่างแกทำไมยังมายืนอยู่ตรงนี้อยู่อีก รีบไสหัวไปยืนตรงถนน! ไอ้โง่เอ๊ย ฉันโมโหจนจะตายอยู่แล้ว”

หวังฟางตะโกนเสียงดังอย่างเดือดดาล กระทั่งรู้สึกเสียใจที่ตามตัวหลี่โม่มา ขายหน้าตัวเองแท้ ๆ เลย

หลี่โม่ตามกระแสผู้คนหลั่งไหลไปไม่พูดไม่จา เดินไปบนถนน ในใจก็คิดว่าปิดถนนไปจะมีประโยชน์อะไร มีแต่พวกไร้สมองที่คิดว่าทำแบบนี้แล้วจะมีประโยชน์

ตอนนี้จางชุ่ยฮัวได้เปรียบก็ยิ่งอวดเบ่ง “พี่หวัง พี่ไม่ได้พูดว่ามีคนที่มีชื่อเสียงมีความสามารถหรอกหรือ เชิญเขามาเถอะ ลูกเขยไร้ประโยชน์ของพี่คนนี้น่าจะช่วยเหลือทุกคนไม่ได้หรอก อย่าบอกนะว่าคนมีความสามารถที่พี่เชิญมาจะเทียบลูกเขยฉันไม่ได้น่ะ”

สวี่หมานเบะปากยิ้ม ปราดมองหลี่โม่แวบหนึ่งลำพองใจมากมาย “สวะเอ๊ย ไปยืนดี ๆ เถอะ เรื่องทวงเงินแกไม่ต้องกังวลแล้ว ไม่ถึงตาแกเสนอหน้าหรอก ไปหลบอยู่ในกลุ่มผู้คนให้มิดก็พอ ระวังเป้าขาดแล้วแกจะโผล่ออกมา”

“ถ้ามึงทวงเงินคืนกลับมาได้ มึงจะพูดอะไรก็ได้ แต่ถ้าหากทวงเงินคืนกลับมาไม่ได้ล่ะก็ อย่ามาปากพล่อยที่นี่”

หลี่โม่ตอบโต้กลับหนึ่งประโยค เดินไปบนถนนอย่างรวดเร็ว กลืนเข้าไปในกลุ่มคน

สวี่หมานจ้องมองด้านหลังของหลี่โม่อย่างโกรธแค้น ถุยน้ำลายใส่หลี่โม่ แต่ว่าระยะทางห่างเกินไป ถุยไม่โดน