จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 17

บทที่ 17 ไม่มีใครที่ฉันแตะไม่ได้

ฉู่จงเทียน！

เฮียสังคมอิทธิพลมืดของเมืองฮ่าน！

เป็นคนยอดฟ้าแน่ ๆ

ในเมืองฮ่าน ฉู่จงเทียนเป็นผู้ยิ่งใหญ่ท่านนึง และไม่มีใครกล้าไม่ให้เกียรติเขา!

ถ้าหากโหหยวนหย่งเคยหยิ่งผยองมากก่อนหน้านี้ ถึงขั้นต้องการที่จะเอาชนะฉินลั่วลั่ว ตอนนี้เมื่อเห็นฉู่จงเทียน เขาไม่กล้าอีกต่อไป เพียงแค่ทำหน้าบึ้งตึง ยืนอยู่ข้างๆอย่างขมขื่น

คนในสังคมอิทธิพลมืด เมื่อจบเจอ ทำให้คนอิจฉาตาร้อน!

“ท่านเทียน ท่านพาคนจำนวนมากมาที่พื้นที่ของผม หมายความว่ายังไง”

โหหยวนหย่งสีหน้าเย็นชา แอบกัดฟันอย่างลับๆและกำหมัดแน่น ในใจไม่พอใจอย่างมาก

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ตนก็เป็นถึงเจ้าของคลับป่ายลี่เหริน และเป็นหนึ่งในพี่ใหญ่สังคมอิทธิพลมืดในเมืองฮ่าน

แม้ว่าเขาจะไม่กล้าท้าทายฉู่จงเทียน แต่เขาก็ไม่ได้เกรงใจขนาดนั้น

มองไปที่ฉู่จงเทียนอีกครั้ง โหหยวนหย่งไม่มีตัวตนในสายตาเขาโดยสิ้นเชิง เขาไม่แม้แต่จะมองด้วยซ้ำ

สิ่งนี้ยิ่งทำให้โหหยวนหย่งโกรธมาก!

นี่หมายความว่ายังไง? !

ฉันโหหยวนหย่ง ยังไม่สามารถทำให้คุณฉู่จงเทียนสนใจได้เหรอ!

อย่างไรก็ตาม

ในฉากถัดมา กลับทำให้โหหยวนหย่งและคนอื่น ๆ ตกตะลึงไปสองสามนาทีกว่าจะรู้สึกตัว!

ทุกคนต่างหัวใจเต้นระรัว!

แม้แต่ฉินลั่วลั่วที่รู้จักตัวตนของหลี่โม่แล้ว เมื่อเห็นฉากนี้ ในตอนนี้หัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นราวกับคลื่นที่โหมซัดสาดอย่างบ้าคลั่ง!

ฉู่จงเทียนเดินตรงไปที่หลี่โม่ ยืนตัวตรง โค้งตัวลง ถอดหมวกสุภาพบุรุษและไป๊ป์ และกล่าวด้วยความเคารพ “คุณหลี่ ขอโทษที่ผมมาช้า โปรดลงโทษผม!”

เขาคือนายน้อยที่ลุงเฉียนหมายถึง!

นายน้อยแห่งสำนักหลงเหมิน!

หลงจวูนแห่งสำนักหลงเหมินในอนาคต!

หลี่โม่สีหน้านิ่งเรียบ เขาเหลือบมองไปที่ฉู่จงเทียน พยักหน้าเบา ๆและกล่าวว่า “ยังถือว่าตรงเวลา แล้วต่อไป คุณควรรู้ว่าต้องจัดการยังไง”

“ผู้ใต้บังคับบัญชาเข้าใจ” ฉู่จงเทียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น จากนั้นหันกลับมา จ้องมองไปที่โหหยวนหย่งด้วยสายตาอำมหิต

โหหยวนหย่งในขณะนี้

ยืนงงเป็นไก่ตาแตก ใจสั่นระรัว!

เขาไม่เข้าใจสักนิดว่า เฮียสังคมอิทธิพลมืดแห่งเมืองฮ่าน เหตุใดต้องเคารพละอ่อนธรรมดาๆคนนี้มากเช่นนี้!

ผู้ใต้บังคับบัญชา?

ฉู่จงเทียนพูดว่าตนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา!

สับสนไปหมด!

โหหยวนหย่งสับสนถึงที่สุด เหงื่อเย็นตกทั่วศีรษะ!

เขาไม่ใช่คนซื่อบื้อ เขาคิดอะไรบางอย่างได้ในทันที ชายหนุ่มคนนี้ มีตัวตนที่ไม่ธรรมดา!

แม้แต่ฉู่จงเทียนยังต้องปฏิบัติต่อเขาด้วยความนอบน้อมเช่นนี้!

ในเวลาเดียวกัน ฉู่จงเทียนจ้องไปที่โหหยวนหย่ง ด้วยสีหน้าอำมหิต

ปัง!

เขายกขาขึ้น เตะไปที่หน้าอกของโหหยวนหย่งอย่างกะทันหัน!

โหหยวนหย่งถอยหลังไปสองก้าว จ้องมองไปที่ฉู่จงเทียนอย่างไม่เชื่อสายตา แววตาขุ่นเคืองและตะโกน “ฉู่จงเทียน! คุณต้องการมีเรื่องกับผมใช่ไหม!”

ฉู่จงเทียนผู้นี้ ไม่ได้ไว้หน้าตนอย่างชัดเจน!

“ มีเรื่องเหรอ ” ฉู่จงเทียนหัวเราะเยาะสองครั้ง ตบไปบนหน้าของโหหยวนหย่งด้วยความโกรธอีกครั้ง!

เพี๊ยะ!

เสียงปรบมือดังกังวาล กึกก้องไปทั่วห้อง

“โหหยวนหย่ง มึงมีคุณสมบัติอะไรกล้ามามีเรื่องกับกู!”

สมกับได้รับการขนานนามว่าเป็นเฮียสังคมอิทธิพลมืดแห่งเมืองฮ่าน ตีความพลังอันล้นเหลือของวีรบุรุษรุ่นหนึ่งได้อย่างเต็มที่!

ฉู่จงเทียนมองไปที่โหหยวนหย่งอย่างเย็นชา และพูดว่า “วันนี้ ใครที่ดูหมิ่นคุณหลี่ กูจะจดจำทุกคนไว้ ใครก็หนีไม่พ้น!”

ซือ ซือ!

ทันทีที่สิ้นเสียงนั้น อันธพาลที่ฉู่จงเทียนพาเข้ามา ก็จับคนของโหหยวนหย่งทั้งหมดในห้องกดลงกับพื้น!

ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อก็ไม่มีข้อยกเว้น ใบหน้าที่สวยงามและหน้าอกสะบึ้มของเธอกดลงบนพื้น!

ทันใดนั้น เสียงกรีดร้องก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ !

แต่

ประเดี๋ยวเดียว

เสียงเย็นเยียบเสียงหนึ่ง ดังขึ้นจากด้านหลังโหหยวนหย่ง!

หรุงฉางเวยกุมศีรษะที่เต็มไปด้วยเลือด ชี้ไปที่ฉู่จงเทียนอย่างเกรี้ยวโกรธ และตะโกนด้วยความโมโห “ แกคือฉู่จงเทียนเองเหรอ ดีมาก แกกล้าลงมือกับฉันแบบนี้เลยเหรอ?”หรุงฉางเวยโกรธสุดขีดในขณะนี้!

ตนเป็นถึงคุณชายแห่งบริษัทรุงคาง นึกไม่ถึงว่ามีคนกล้ามองข้ามเขา!

โหหยวนหย่งกล่าวด้วยใบหน้าที่นิ่งเรียบในขณะนี้ หัวเราะเยาะอย่างดุร้ายและกล่าวว่า “ท่านเทียน อย่าหาว่าพี่น้องไม่เตือนเลยนะ คุณชายหรุงไม่ใช่คนที่สามารถยล่วงเกินได้ แม้ว่าคุณจะเป็นเฮียสังคมอิทธิพลมืดแห่งเมืองฮ่าน แต่สำหรับคุณชายหรุงแล้ว คุณก็เป็นแค่เศษดินราวกับตุ่นและมดเท่านั้น!”

คุณชายหรุง?

ฉู่จงเทียนเลิกคิ้ว เหลือบมองไปที่เด็กหนุ่มน้อยที่ร่ำรวยที่อยู่ด้านหลังของโหหยวนหย่ง

เมื่อเห็นความลังเลของฉู่จงเทียน โหหยวนหย่งก็รีบยืดเอวของเขาทันที และแนะนำว่า “ ท่านนี่คือ ผู้จัดการทั่วไปของบริษัทรุงคางที่เพิ่งตั้งรกรากในเมืองนี้ เป็นลูกชายของประธานหรุงปินแห่งบริษัทรุงคาง หรุงฉางเวยหรือคุณชายหรุง!”