จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 171

บทที่ 171 ความโหดร้ายของหลี่โม่

“ใครกล้าให้คุณหลี่คุกเข่าลง?”

เสียงตะโกนของฉู่จงเทียนดังเข้ามา

พวกอันธพาลที่อยู่ตรงหน้าประตูได้ก้าวถอยหลัง และหลีกทางให้

ฉู่จงเทียนเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับลูกน้องของเขา และมองไปที่หลี่โม่ทันที เมื่อเขาเห็นว่าร่างกายของหลี่โม่ไม่มีบาดแผล เขาจึงโล่งใจ

เฮียเปียวใจสั่นชั่วขณะ ไม่คิดเลยว่าในเวลานี้ฉู่จงเทียนจะมากะทันหันแบบนี้

เฮียเปียวที่มีคนหนุนหลังไม่เกรงกลัวฉู่จงเทียนแต่อย่างใด แต่ฉู่จงเทียนก็เป็นคนใหญ่คนโตที่มีชื่อเสียงเช่นกัน ถ้าเขาต่อสู้กับคนของฉู่จงเทียนในเวลานี้ คงลงเอยด้วยการแพ้ทั้งสองฝ่าย

เมื่อถึงเวลานั้น เฮียเปียวก็จะสูญเสียคุณประโยชน์ และเขาอาจจะหลุดพ้นจากการมีผู้หนุนหลัง หรืออาจถูกฆ่าปิดปาก

ข้อดีและข้อเสียได้ปรากฏขึ้นในความคิดของเฮียเปียว ทันใดนั้นเฮียเปียวก็มีแนวทางการตัดสินใจ และเขาตัดสินใจที่จะหลีกเลี่ยงความขัดแย้งให้ได้มากที่สุด

"เฮ้ ฉันก็นึกว่าใคร ที่แท้ท่านเทียนมานี่เอง ดูเหมือนว่าท่านเทียนจะคุ้นเคยกับคุณหลี่เป็นอย่างดีนะ"

เฮียเปียวพูดด้วยรอยยิ้ม

ฉู่จงเทียนไม่สนใจเฮียเปียวแม้แต่น้อย แต่กลับเดินไปหาหลี่โม่ แล้วโค้งคำนับเล็กน้อยและพูดว่า "คุณหลี่ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม"

"จะเป็นอะไรได้ยังไง ก็แค่สู้กับพวกเศษสวะเท่านั้นเอง"

หลี่โม่พูดอย่างเบาๆ

เมื่อเห็นฉู่จงเทียนเคารพหลี่โม่ เฮียเปียวก็รู้สึกไม่ดีในใจ

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ฉู่จงเทียนเป็นKingในสังคมอิทธิพลมืดของเมืองฮ่านครองตำแหน่งสูงสุดมานานกว่าสิบปี

และผู้ที่สามารถทำให้เขานอบน้อมและคุกเข่าได้นั้น ต้องไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน

“ไอ้สกุลหลี่ผู้นี้ตัวตนของเขาเป็นอย่างไรกันแน่?”

เฮียเปียวพึมพำกับตัวเองด้วยเสียงต่ำ รู้สึกว่าการคาดเดาก่อนหน้านี้ทั้งหมดกลับตาลปัตรไปหมด

เดิมทีเฮียเปียวคิดว่าฉู่จงเทียนเป็นคนหนุนหลังให้กับหลี่โม่ แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้นเลย

เมืองฮั่นมีบุรุษผู้ดุดันเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใด?

ไม่เคยได้ยินชื่อเสียงจากที่ใดมาก่อน

เฮียเปียวมองไปที่หลี่โม่อย่างสงสัย หยิบซิการ์ขึ้นมาใส่ปากของเขา สูบอย่างแรงๆ สองครั้ง แล้วพ่นควันสีขาวสองก้อนออกทางจมูก

"ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่คิดเลยว่าความสัมพันธ์ของคุณหลี่และท่านเทียนจะดีขนาดนี้ ถ้ารู้แต่แรก ฉันก็คงไม่รับงานนี้ นี่ล้วนแต่เป็นคนของตัวเองเข้าใจผิดกันเพราะไม่รู้จักกัน หรือคนในครอบครัวไม่รู้จักกันนี่เอง”

"เรื่องนี้เป็นความผิดของฉันเอง ฉันยอมรับผิด เดี๋ยวฉันจะลงโทษตัวเองด้วยการดื่มสามแก้วเป็นไง ไม่รู้ว่าตัวตนของคุณหลี่คืออะไร ให้ฉันได้ทำความรู้จักกับคุณหลี่หน่อยดีไหม เพื่อที่จะไม่เกิดการเข้าใจผิดอีกในภายหลัง”

เฮียเปียวได้พูดอย่างอ้อมค้อมอยากรู้เบื้องลึกของหลี่โม่

ฉู่จงเทียนพูดอย่างเย็นชา"แกเนี่ยนะ ยังไม่คู่ควรที่จะรู้"

หลังจากตะลึงไปครู่ขณะ เฮียเปียวมองไปที่ฉู่จงเทียนอย่างไม่พอใจ"ท่านเทียน คุณพูดแบบนี้ไม่ถูกนะ ฉันยินดีที่จะยอมรับความผิดพลาดของฉัน คุณก็ควรจะบอกให้ฉันรู้ว่าฉันล่วงเกินเจ้าพ่อคนไหนกันนะ"

หลี่โม่มองไปที่เฮียเปียว ขี้เกียจสนใจชายคนนี้ และพูดเบาๆว่า "สู้เสร็จแล้วค่อยว่ากัน"

“อะไรนะ?”

เฮียเปียวตะลึง ในใจคิดว่าฉันสุภาพขนาดนี้ นายยังอยากจะสู้กับฉัน นี่คิดว่าเป็นโคลนปั้นหรือไง!

"คิดจริงๆรึว่าเฮียเปียวเป็นฉายาที่ลูกน้องให้กันเปล่าๆหรอ วันนี้แค่เห็นแก่หน้าของท่านเทียน ถ้าท่านเทียนไม่มา ฉันคงสั่งให้คนสับนายเป็นเนื้อบดแล้ว!"

เฮียเปียวคำรามด้วยความโกรธ

หลี่โม่ยิ้มอย่างเย็นชา และก้าวขาพุ่งไปหาเฮียเปียว

ทุกคนที่มองหลี่โม่ต่างก็พากันตกตะลึง พวกเขาไม่คิดว่าหลี่โม่จะเป็นคนที่พูดว่าจะลงมือก็ลงมือในทันที ทั้งๆ ที่บทสนทนาของทุกคนนั้นยังไม่จบลง