จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 181

บทที่ 181 ไม่ใช่ที่ที่ควรจะมา

สตาร์รีโคสต์คือภัตตาคารสุดทันสมัยในเมืองฮ่าน ด้วยราคาที่ค่อนข้างสูง บวกกับการตกแต่งสไตล์เรโทร ทำให้สตาร์รีโคสต์กลายเป็นหนึ่งในภัตตาคารที่เป็นที่ชื่นชอบของลูกหลานคนรวย

ในเวลานี้

“คุณชายซู คุณชายเหอ ถึงแม้สตาร์รีโคสต์จะไม่ใช่สถานที่ที่แพงที่สุด แต่บรรยากาศคลาสสิก แถมข้างในยังมีสาวสวยมากมาย หากทั้งสองท่านถูกใจสาวสวยคนไหน ขอให้เป็นหน้าที่ของผมกู้ซิงเว๋ยได้เลยครับ”

กู้ซิงเว๋ยพูดอย่างเอาอกเอาใจ แล้วมองไปยังสองคุณชายฐานะร่ำรวยที่นั่งอยู่ตรงข้าม

คุณชายซูและคุณชายเหอเป็นสองคุณชายที่ชอบสังสรรค์ พวกเขามาจากฉู่โจว ซึ่งเป็นตระกูลใหญ่ที่มีชื่อเสียงด้านธุรกิจเป็นที่รู้จักกันดีในฉู่โจว

การที่กู้ซิงเว๋ยตั้งอกตั้งใจต้อนรับคุณชายทั้งสองในครั้งนี้ ก็เพราะเขาอยากขยายเส้นสายให้กว้างขวาง เพื่อที่จะครอบครองธุรกิจบางส่วน

คุณชายซูเหลือบมองกู้ซิงเว๋ย เขาไม่เห็นกู้ซิงเว๋ยอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย

คนที่ชอบประจบสอพลอเหมือนกู้ซิงเว๋ย คุณชายซูเห็นมาเยอะแล้ว ไม่ใช่แค่กู้ซิงเว๋ยเท่านั้น

ยิ่งทำเป็นนอบน้อมเท่าไร ก็ยิ่งประจบสอพลอมากเท่านั้น นั่นยิ่งทำให้ไม่อยู่ในสายตาของคุณชายซู

“ฟังแล้วน่าสนใจดีนิ เหอปินนายว่าไงล่ะ”

คนที่ถูกเรียกว่าเหอปินอย่างคุณชายเหอ ดูแล้วเหมือนจะมีฐานะต่ำกว่าคุณชายซูเล็กน้อย ราวกับว่าในบรรดาทั้งสามคน คุณชายซูดูจะมีฐานะสูงสุด

“ก็ต้องว่าตามคุณชายซูแล้วล่ะ ฉันแค่ตามเขาออกมาชื่นชมโลกภายนอกเท่านั้น นายว่าไงฉันก็ว่างั้น” เหอปินพูดแล้วยิ้มออกมา

“งั้นก็ไปที่สตาร์รีโคสต์ตามที่นายว่าก็แล้วกัน ฉันก็อยากเห็นสาวงามของเมืองฮ่านว่าจะเป็นยังไง” คุณชายซูพูดอย่างสบายๆ

“โอเค งั้นเรารีบไปกันเถอะ”

กู้ซิงเว๋ยล้วงกุญแจรถไครสเลอร์ออกมา เขายอมควักเงินเช่ารถหรู เพื่อที่จะต้อนรับคุณชายทั้งสอง

คุณชายซูและเหอปินเข้ามานั่งในรถ กู้ซิงเว๋ยรีบเข้ามานั่งประจำที่คนขับ

“เหอะ เหอะ รถยนต์ของนายไม่มีคนขับรถเหรอ อย่าบอกนะว่าปกตินายจะขับรถด้วยตัวเอง” คุณชายซูพูดกระแหนะกระแหน

กู้ซิงเว๋ยยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน “นี่ก็เพราะว่าอยากดูแลทั้งสองท่านให้สะดวกสบาย การที่พาคนขับมาด้วยมันไม่ค่อยสะดวกน่ะครับ”

“อื้ม ออกรถเถอะ” คุณชายซูพูดอย่างไม่สนใจ

กู้ซิงเว๋ยขับรถตรงไปที่สตาร์รีโคสต์ เขาคิดในใจว่าอีกเดี๋ยวต้องทำดีต่อหน้าของทั้งสองคน จะล้อเล่นอีกไม่ได้แล้ว ถ้าทำให้คุณชายซูขายหน้า เรื่องครั้งนี้ต้องล้มเหลวแน่ๆ

รถจอดลงข้างหน้าสตาร์รีโคสต์ กู้ซิงเว๋ยลงมาเปิดประตูหลังอย่างเป็นกันเอง “ถึงแล้วครับ เชิญทั้งสองท่าน”

คุณชายซูกับเหอปินลงมาจากรถ จากนั้นก็มองไปที่ประตูสตาร์รีโคสต์

เมื่อเห็นประตูที่ตกแต่งด้วยสไตล์เรโทร คุณชายซูพยักหน้าเบาๆ “ดูมีสไตล์ดีนิ”

กู้ซิงเว๋ยเห็นดังนั้นจึงมีความสุขออกหน้าออกตา เขาเดินนำทางทั้งสองเข้าไปในสตาร์รีโคสต์อย่างมีความสุข

เมื่อพนักงานต้อนรับเห็นทั้งสามคนเดินเข้ามา ก็รีบเข้ามาโค้งให้และถามอย่างนอบน้อม “ทั้งสามท่านได้จองไว้หรือเปล่าคะ”

“จองงั้นเหรอ ผมมาที่นี่ก็หลายครั้ง ไม่เห็นต้องจองเลย” กู้ซิงเว๋ยพูดอย่างไม่สบอารมณ์เล็กน้อย

“ขอโทษด้วยค่ะคุณผู้ชาย วันนี้ภัตตาคารของเราถูกจองไว้หมดแล้ว นอกจากลูกค้าที่จองไว้ เราไม่สามารถรับลูกค้าท่านอื่นได้อีก” พนักงานต้อนรับพูดอธิบาย

กู้ซิงเว๋ยเก็บอารมณ์ไม่อยู่ เดิมทีเขากะว่าจะพาคุณชายซูกับเหอปินมากู้หน้าคืน คิดไม่ถึงว่ายังไม่ได้เข้าไปข้างใน หน้าของเขาก็แตกเป็นเสี่ยงๆ

“หึหึ” คุณชายซูหัวเราะอย่างเย็นชา

เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะอันเย็นชาของคุณชายซู ใจของกู้ซิงเว๋ยก็เย็นยะเยือก ถ้าคุณชายซูไม่พอใจ ก็ไม่ต้องพูดถึงเรื่องคุยธุรกิจความร่วมมือเลย

“คุณผู้ชาย ถึงคุณจะโทรหาหัวหน้าของเราก็ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ หัวหน้าของเราเป็นคนจัดการเรื่องเหมาที่นี่ด้วยตัวเอง” ผู้จัดการพูดอย่างเย็นชา

“ไอ้นี่ แล้วทำไมไม่บอกฉันตั้งแต่แรก!”

กู้ซิงเว๋ยโมโหจนแทบจะฆ่าคน ไม่ง่ายเลยกว่าที่เขาจะประจบคุณชายซูได้ แต่ดูเหมือนว่าแค่ความผิดพลาดครั้งเดียวจะทำให้ล้มเหลวเสียแล้ว

“ไปจัดห้องอาหาร และอาหารที่แพงที่สุดให้ฉัน เหมาบ้าอะไรนั่นก็แค่ไปจัดหาที่ให้พวกนั้นก็พอแล้ว ถ้าเธอไม่ทำตามที่ฉันบอก ฉันจะให้คนมาจัดการที่นี่ให้แหลกเป็นจุณ!”

ผู้จัดการไม่ได้เกรงกลัวคำขู่ของกู้ซิงเว๋ย “ถ้าคุณทำได้ก็เชิญเรียกคนมาเลย”

กู้ซิงเว๋ยถูกยั่วโมโหจนโกรธมาก นี่มันน่าโมโหจริงๆ

“คนแซ่กู้ต้อนรับพวกเราแบบนี้เหรอ เรื่องนี้เราต้องจำให้แม่นแล้วล่ะ” เหอปินพูดอย่างเย็นชา

“อย่าพูดอย่างนั้นสิครับ ทั้งสองท่านรอสักครู่นะครับ ผมจะรับจัดการให้ครับ”

กู้ซิงเว่ยรีบจนเหงื่อไหลเต็มหน้า เขาไม่รู้จะจัดการยังไงดี

เขาหันหน้าไปตวาดเสียงดัง “แกรีบจัดห้องอาหารที่ดีที่สุดให้ฉัน ไม่งั้นฉันจะโกรธจริงๆ แล้วนะ!”

แต่ว่า

ขณะนั้นเองมีเสียงที่ไม่ค่อยเป็นมิตรดังขึ้นมาจากด้านหลัง

“เชิญออกไป”

กู้ซิงเว๋ยหันไปด้วยความโกรธ เขาตกใจที่เห็นหลี่โม่พากู้หยุนหลันเดินมาจากด้านหลังของพวกเขา

เขาขมวดคิ้ว แล้วพูดเสียงดังว่า “หลี่โม่! ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่นายควรจะมา!”