จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 22

บทที่ 22 เปิดไพ่แล้ว

“อะไรๆ หุบปากเสีย ที่นี่มีที่ให้คุณพูดหรือ?”

ในตอนนั้น หวังฟางก็ใส่อารมณ์เข้ามา ชี้หน้าด่าหลี่โม่ ในสายตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

ไอ้คนไม่เอาไหน ยังจะอยากจะเอ่ยปากพูดอีก กลัวจะขายหน้าไม่พอหรือ?

คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ก็ไม่อยากจะฟื้นฝอยหาตะเข็บกับเรื่องนี้ แล้วพูดว่า “พอเถอะ ในเมื่อได้สัญญามาแล้ว พวกพี่ๆ น้องๆ ก็ร่วมกันทำงานก็แล้วกัน นี่มันเป็นโอกาสที่ตระกูลกู้จะได้เลื่อนระดับชนชั้นขึ้นในเมืองฮ่าน ทุกคนจะต้องขยันมากกว่าเดิม อย่ารอช้า เข้าใจไหม?”

กู้ซิงเว๋ยก็ตอบรับ “ครับ คุณปู่ ผมจะไม่ทำให้คุณปู่ผิดหวัง”

กู้ชิงหลินก็พยักหน้าด้วย

“หยุนหลัน เธอละ?” คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้หันหน้าไป สีหน้าแหยๆ

“ทราบแล้วคะ คุณปู่” กู้หยุนหลันกล่าวตอบ

คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ก็พยักหน้า จากนั้นก็ไปพูดกับคนอื่นๆ แล้วเตรียมจะกลับออกไป

ทั้งห้องรับรอง ก็ครึกครื้นขึ้นมากกว่าปกติ เพราะว่าตระกูลกู้ได้ร่วมงานกับบริษัทรุงคาง

แต่ว่า ในตอนนั้น ก็มีเสียงส่งมาจากทางไหนไม่รู้ มาขัดจังหวะความครึกครื้นเสียได้

“คุณปู่ ถ้าผมจำไม่ผิด ครั้งก่อน หยุนหลันและกู้ซิงเว๋ยพนันกันไว้ว่า ถ้าเธอได้สัญญามา ตำแหน่งรองประธานบริษัทจะต้องตกเป็นของเธอนะ”

ตุบ！

กู้ซิงเว๋ยตบโต๊ะอย่างแรง แล้วชี้หน้าด่าหลี่โม่ว่า “กล้ามากนะ ไอ้หลี่โม่ ที่นี่เป็นงานเลี้ยงกลางปีของตระกูลกู้ มึงเป็นเพียงคนนอก มีสิทธิ์อะไรมาชี้นกชี้ไม้ที่นี่！”

กู้ซิงเว๋ยก็จำได้ว่าพนันอะไรไว้ แต่เขาไม่อยากเอ่ยมันออกมา！

คิดว่า กู้หยุนหลันเองก็ไม่อยากเอ่ยมันขึ้น！

เพราะถึงอย่างไร หนังสือสัญญานั้นก็ได้มาอย่างไม่โปร่งใส ยังมีข่าวว่ากู้หยุนหลันใช่วิธีสกปรกเพื่อให้ได้สัญญานั้นมา

“ใช่ หลี่โม่ ทำไมไม่ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองเสียบ้าง กล้าจะมาต่อปากต่อคำกับกู้ซิงเว๋ยตั้งหลายครั้ง หรือว่าจะไม่เห็นตระกูลกู้อยู่ในสายตาเสียแล้วกระมัง！” กู้ชิงหลินก็พูดเหน็บแนมออกมาอย่างเจ็บปวด

หวังฟางก็โกรธมาก พุ่งออกมาอยากจะตบหน้าหลี่โม่ พร้อมต่อว่า “หลี่โม่ ไสหัวออกไปเสีย ที่นี่ไม่มีเรื่องอะไรเกี่ยวกับคุณ！”

แต่ว่า เธอไม่ได้ตบลงไปที่หน้าของเขา

เพราะว่า กู้หยุนหลันที่เงียบมาตลอด ได้ลุกขึ้น แล้วสายตาก็จ้องนิ่งไปที่หวังฟาง พร้อมพูดว่า “แม่คะ พอเถอะ หลี่โม่เป็นสามีหนูนะ！”

หวังฟางก็อึ้ง ไม่คิดว่า ลูกสาวตนเองจะอยู่ฝั่งเดียวกับไอ้คนไม่เอาไหนคนนี้

“หยุนหลัน ลูก....ลูกบ้าไปแล้วหรือ ทำไมถึงได้มาพูดออกหน้าแทนไอ้คนไม่มีอนาคตนี้ได้”

หวังฟางโกรธหน้าแดง ดวงจ้องถลนโตออกมา

กู้หยุนหลันจ้องมองไปที่กู้ซิงเว๋ยนิ่งๆ พร้อมพูดว่า “หลี่โม่พูดถูกต้อง ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้สัญญากับบริษัทรุงคางละก็ ไม่แน่ว่า ฉันก็คงจะถูกไล่ออกไปจากบริษัท ตอนนี้ ในเมื่อได้สัญญามาแล้ว ตำแหน่งรองประธานก็ควรตกเป็นของฉัน”

พูดจบ กู้หยุนหลันก็หันไปมองคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ พร้อมพูดว่า “คุณปู่คะ คุณปู่รับปากไว้แล้วนะ”

คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ก็กำไม้เท้าแน่น แล้วถอนหายใจยาวๆ “เรื่องนี้ เอาไว้ค่อยพิจารณากันวันหลัง”

พูดจบ คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ก็ไม่อยู่ต่อ หันหลังเดินออกไปจากห้องรับรองเลย

“คุณปู่คะ！” หยุนหลันรีบร้อน！

แต่ว่า คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ก็ไม่ได้หยุดเดิน

กู้ซิงเว๋ยก็หัวเราะเยาะออกมาใหญ่โต “ฮ่าๆ กู้หยุนหลัน เป็นอย่างไรละ ตอนนี้รู้สึกเจ็บใจมากสินะ?”

“ผมจะบอกให้นะ ต่อให้คุณได้สัญญากับบริษัทรุงคางมา ตำแหน่งรองประธานก็ไม่มีทางเป็นของคุณ ผมต่างหากที่เป็นหลานคนโต ผมต่างหากที่จะเป็นคนรับช่วงต่อจากคุณปู่ ตำแหน่งผู้สืบทอดของตระกูลกู้ ก็จะต้องเป็นของผม”

พอพูดจบ กู้ซิงเว๋ยก็พาญาติตระกูลกู้เชิดหน้าออกไป