จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 222

บทที่ 222 แผนการของซูเหวินปิน

“พวกเขาเป็นเพื่อนๆ ที่มาช่วยเรา เป็นเพื่อนที่เรียนอยู่ในโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ ทุกคนก็เป็นยอดฝีมือที่ผ่านการฝึกฝนอย่างหนัก”

แม้เหล่าผู้พิทักษ์ของสำนักหลงเหมินต่างก็พากันสับสนแต่ก็เออออตามหลี่โม่

“ใช่ครับ พวกเราเป็นเพื่อนกันในสมัยที่เรียนอยู่ในโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ครับ ในเมื่อพวกคุณปลอดภัยแล้วเราขอตัวก่อนนะครับ”

“พวกคุณรีบกลับไปดูอาการบาดเจ็บกันก่อนเถอะ ที่ผมมีน้ำมันนวดด้วยนะ สามารถรักษาอาการฟกช้ำได้ดีเลยล่ะ คุณเอาไปใช้ก่อนนะครับ”

ผู้พิทักษ์คนหนึ่งยัดน้ำมันนวดขวดหนึ่งใส่มือหลี่โม่แล้วส่งสายตาให้เขา จากนั้นหัวหน้าผู้พิทักษ์ก็จากไปพร้อมกับคนของเขาทั้งสี่คน

กู้หยุนหลันเอาน้ำมันนวดจากมือของหลี่โม่แล้วยิ้มพูด “เพื่อนคุณก็ดูน่าสนใจดีนะ แล้วที่คุณสามารถต่อสู้ได้ก็เพราะคุณเคยเรียนกังฟูใช่ไหม?”

“แน่นอนสิ ถ้าไม่เคยเรียนผมจะเก่งขนาดนี้ได้ไง พวกเราทุกคนต่างก็เป็นเพื่อนในสมัยเรียนกังฟูในโรงเรียนกันหมด”

กู้หยุนหลันพยักหน้าเบาๆ และเริ่มเข้าใจในสิ่งที่เธอกำลังสับสนอยู่

“กลับบ้านกันเถอะ เดี๋ยวฉันจะทายาให้ มันอาจจะเจ็บแสบหน่อยนะ”

หลี่โม่ถูกกู้หยุนหลันดึงออกจากโกดัง จากนั้นทั้งสองก็ขึ้นรถแท็กซี่และตรงกลับไปที่บ้าน

เมื่อกลับไปถึงบ้าน หวังฟางกับกู้เจี้ยนหมินไม่ได้อยู่บ้าน กู้หยุนหลันผลักหลี่โม่กลับไปที่ห้องนอน

“รีบถอดเสื้อแล้วนอนลง”

“จะดีเหรอ นี่มันกลางวันแสก ๆ นะ”

“คุณโตขนาดนี้แล้วยังจะเขินอะไรอีก ฉันจะทายาให้ ไม่ได้จะกินคุณสักหน่อย เร็วเข้า”

กู้หยุนหลันมือเท้าสะเอวแกล้งทำหงุดหงิดแล้วยิ้มพูดกับหลี่โม่

จากนั้นหลี่โม่ก็ถอดเสื้อออกอย่างลังเล

หลังจากที่เขาถอดเสื้อออกกู้หยุนหลันก็ต้องตกใจกับรอยฟกช้ำบนตัวเขา เธอซาบซึ้งจนแอบหันไปด้านข้างเพื่อปาดน้ำตา

“ผมบอกแล้วไงว่ายังไม่ต้องถอดเสื้อ คุณเอายาให้ผมสิ เดี๋ยวผมจัดการเอง”

“อย่าดื้อ รอยช้ำมันอยู่บนหลังคุณนะ นอนนิ่งๆ เดี๋ยวฉันทาให้เอง”

กู้หยุนหลันรีบเช็ดน้ำตาให้ตัวเอง จากนั้นเทน้ำมันนวดใส่มือแล้วค่อยๆ นวดให้กับหลี่โม่

“มันจะเจ็บหน่อยนะ คุณอดทนหน่อย”

กู้หยุนหลันพูดอย่างอ่อนโยน

“ไม่ต้องห่วงผมหรอก ตามสบายเลย”

ตอนที่ถูกทำร้ายหลี่โม่ไม่ได้ส่งเสียงใดๆ เลย แค่นี้ไม่ได้ทำให้เขาถึงกับต้องร้องออกมาหรอก

ดวงตาของกู้หยุนหลันค่อยๆ อ่อนโยนและมือของเธอก็ค่อยๆ ถูที่รอยฟกช้ำบนหลังของหลี่โม่อย่างเบาๆ

......

ณ ห้องผู้ป่วยในโรงพยาบาลนานาชาติเมืองฮ่าน

คุณชายซูเพิ่งได้รับการผ่าตัดเสร็จและนอนอยู่บนเตียงอย่างอ่อนเพลีย หลังการผ่าตัดทั้งแขนและขาของเขาถูกยึดด้วยแผ่นเหล็ก และเขาต้องนอนพักฟื้นอยู่บนเตียงเป็นเวลาหลายเดือน

เนื่องจากเสียเลือดมากเกินไป คุณชายซูจึงเสี่ยงที่จะเกิดภาวะแทรกซ้อนหลายอย่าง

แต่อย่างน้อยก็สามารถยื้อชีวิตอันบอบบางของเขาได้แล้ว ซึ่งเรื่องอื่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่อีก

“คุณหมอครับ อาการเขาเป็นยังไงบ้างครับ?”