จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 239

บทที่ 239 ของขวัญวันเกิดสุดหรู

คำพูดของหวังจินไห่ ทำให้ทุกคนนึกถึงหลี่โม่และกู้หยุนหลันที่ถูกลืมไว้ที่มุมห้อง

หวังจงเหิงมองหลี่โม่ด้วยสายตาขุ่นเคือง และกล่าวเย้ยหยันว่า “ทำไมพวกคุณถึงไม่มีจิตสำนึก ไม่รู้จักมาอวยพรคุณปู่ด้วยตนเอง หรือเป็นเพราะว่าความเกลียดชังในใจได้กลายเป็นความแค้นที่ฝังลึกแล้ว”

กู้หยุนหลันรู้สึกสับสนวุ่นวายจนทำอะไรไม่ถูก ไม่ใช่ว่าไม่อยากอวยพรและมอบของขวัญ แต่ว่าไม่ได้เตรียมของขวัญมาจริง ๆ

ถึงแม้ว่าตอนแรกหลี่โม่บอกว่าได้เตรียมของขวัญไว้แล้ว แต่ว่ากู้หยุนหลันไม่เชื่อแม้แต่สักนิด

ตอนนี้คนของตระกูลหวังบอกให้ไปอวยพรวันเกิด กู้หยุนหลันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี

เมื่อเห็นท่าทางงุ่มง่ามของกู้หยุนหลัน หวังจงเหิงก็หัวเราะ “ฮ่า ๆ ๆ พวกคุณสองคนไม่ได้เตรียมของขวัญมาใช่ไหม?”

กู้หยุนหลันก้มหน้าลงด้วยความลำบากใจ ไม่รู้จะตอบอย่างไร ริมฝีปากของเธอขยับสักครู่ ในที่สุดก็กัดฟันกล่าวว่า “ฉันลืมเอาของขวัญมา ต้องขอโทษจริง ๆ”

เมื่อได้ยินคำพูดของกู้หยุนหลัน ห้องโถงเงียบลงทันที สายตาของทุกคนมองไปที่กู้หยุนหลันกับหลี่โม่

หวังฟางกับกู้เจี้ยนหมินทั้งสองคนตกตะลึงทันที

วันสำคัญขนาดนี้ ของขวัญวันเกิดที่สำคัญขนาดนี้ มาพูดว่าลืมเตรียมมา!

พูดเช่นนี้ใครจะเชื่อ ต่อไปญาติและเพื่อนที่อยู่ที่นี่จะคิดอย่างไรกับครอบครัวตนเอง!

กู้เจี้ยนหมินคำรามอย่างบ้าคลั่งอยู่ในใจ

ในสมองของหวังฟางรู้สึกว่างเปล่า คิดอะไรไม่ออกสักอย่าง

“ฮ่า ๆ ๆ”

หวังจงเหิงหัวเราะเสียงดังขึ้นมา “พวกคุณมาเล่นตลกใช่ไหม วันเกิดครบรอบอายุ 70 ปีของคุณปู่แต่พวกคุณบอกว่าลืมนำของขวัญมา พูดแบบนี้ใครจะเชื่อ พวกคุณคิดว่าตระกูลหวังปัญญาอ่อนหรือยังไง!”

“ไอ้หลี่โม่คนไร้ประโยชน์ไม่ใส่ใจก็ช่างเถอะ หยุนหลัน คุณเป็นหลานสาวของคุณปู่ เมื่อก่อนคุณปู่รักและเอ็นดูคุณมากแค่ไหน แต่คุณกลับลืมของขวัญวันเกิดของคุณปู่ เป็นเรื่องที่ไม่สมควรอย่างยิ่ง”

หวังจงเฉิงก็ราดน้ำมันบนกองไฟ

หวังจงเหิงอยากทำให้กู้หยุนหลันและหลี่โม่รู้สึกอับอาย ส่วนหวังจงเฉิงช่วยพ่อตนเองกวนน้ำให้ขุ่น จะไม่ปล่อยให้หวังจงเสวียนอวดเก่งต่อไป

ทั้งสองคนมีเป้าหมายที่แตกต่างกัน แต่ทั้งคู่หันทิศทางการโจมตีไปที่หลี่โม่กับกู้หยุนหลัน

โจวชุ่ยหัวหัวเราะ แล้วเหลือบไปมองกู้หยุนหลัน และกล่าวอย่างเหยียดหยามว่า “หยุนหลัน พวกเราเป็นหลานสาวของตาเหมือนกัน ในอดีตคุณตามีสิ่งดี ๆ ก็จะให้คุณก่อน คุณกินอิ่มและเล่นจนพอใจแล้ว ถึงจะตกถึงฉัน ตามหลักแล้วคุณควรจะมอบขวัญวันเกิดที่ดีกว่าของฉัน แต่ไม่คิดว่าคุณไม่ได้เตรียมของขวัญอะไรมาเลย”

“บางคนเป็นคนอกตัญญูที่เลี้ยงไม่เชื่อง เกรงว่าพวกเขาสองผัวเมียวางแผนไว้ตั้งแต่แรกแล้ว คงเตรียมตัวที่จะมาสร้างความวุ่นวายในงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่ คนปกติไม่สามารถทำสิ่งที่ไร้ยางอายเช่นนี้ได้หรอก”

หานจื้อเต๋อกล่าวสนับสนุน

หวังเหมยกล่าวด้วยความโมโหว่า “คุณทำเกินไปแล้ว หยุนหลันคุณทำให้พวกเราผิดหวังจริง ๆ คุณรู้ไหมว่าคุณทำเช่นนี้จะทำให้คุณตาของคุณเสียใจมากแค่ไหน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์ทำ! ถ้ารู้อย่างนี้ตั้งแต่แรก ฉันก็จะไม่ขับรถไปรับครอบครัวของคุณมาด้วย!”

หวังจินไห่แอบดีใจ ที่ตนเองสามารถเปลี่ยนประเด็นได้ ทำให้ตอนนี้บ้านพี่ใหญ่ไม่สามารถอวดเก่งได้อีกต่อไป เพราะว่าตอนนี้ความสนใจทั้งหมดถูกดึงดูดไปอยู่ที่หลี่โม่กับกู้หยุนหลันแล้ว

ปัง!

หวังจินไห่ตบโต๊ะอย่างตื่นเต้นและตะคอกว่า “กู้หยุนหลัน หลี่โม่! พวกคุณจะทำอะไรกัน! เรื่องที่ก่อเรื่องเมื่อสักครู่ก็ช่างมันได้ แต่ตอนนี้ไม่มีแม้แต่ของขวัญวันเกิด พวกคุณยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า? พวกคุณยากจนถึงขนาดไม่สามารถซื้อของขวัญอะไรได้เลยหรือ!”

“ถ้าพวกคุณไม่มีเงินซื้อของขวัญ พวกเราที่เป็นผู้อาวุโสสามารถช่วยเหลือพวกคุณได้? แต่พวกคุณดูสิสิ่งที่พวกคุณทำ มันเป็นการเหยียดหยามตระกูลหวัง!”