จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 246

บทที่ 246 ตบได้ดี!

แขกทุกคนเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเฉียนฝู สายตาที่มองเฉียนฝูก็เปล่งประกายเหมือนหมาป่าที่หิวโหยเพราะเห็นเหยื่ออยู่ตรงหน้าและพร้อมที่จะกระโจนเข้าไปเกาะขาของเฉียนฝู

อย่าว่าแต่เกาะขาของเฉียนฝูเลย แค่ได้เกาะปลายนิ้วของเฉียนฝูก็สามารถมีชีวิตที่มีความสุขและหรูหราได้แล้ว

“ต้องโชคดีแค่ไหนถึงจะพบในประธานเฉียนที่นี่”

“แค่ได้คุยกับประธานเฉียนก็ถือว่าเป็นบุญของพวกเราแล้ว ยิ่งถ้าหากสามารถสร้างความประทับใจที่ดีให้กับประธานเฉียนล่ะก็ ฉันคงต้องดีใจจนนอนไม่หลับอย่างแน่นอน”

“รีบไปหาประธานเฉียนกันเถอะ เดี๋ยวไปช้าจะไม่มีที่ยืนกันเลยนะ เร็วเข้า”

แขกที่มาร่วมงานรีบเข้าไปอย่างรีบร้อน คุณปู่หวางที่เห็นสถานการณ์ก็พูดอย่างกระวนกระวายว่า “ยังยืนทื่ออยู่ทำไม รีบพาปู่ไปทักทายประธานเฉียนสิ”

จากนั้นหวางจินซานกับหวางจินไห่ก็พยุงคุณปู่หวางเข้าไปหาประธานเฉียนอย่างเร็วที่สุด

หวางจงเสวียนกับหวางจงเหิงและหวางจงเฉิงต่างก็สีหน้าบูดบึ้ง พวกเขาไม่มีกะจิตกะใจที่จะมาฟังความคิดเห็นของแขกที่มาร่วมงาน แต่กลับสงสัยว่าทำไมหลี่โม่ถึงได้นั่งรถโรลส์รอยซ์แฟนธอมคันนี้?

ถ้าเป็นโรลส์รอยซ์ธรรมดาพวกเขาจะไม่สงสัยเลย แต่รถโรลส์รอยซ์แฟนธอมคันนี้มันราคาคันละหลายสิบล้านหยวนเลย ซึ่งมันไม่คู่ควรกับคนจนๆ อย่างหลี่โม่เลยแม้แต่นิด!

“หลี่โม่มันจะเกินไปแล้ว ถึงเวลานี้ยังคิดจะเสแสร้งอีก คงคิดว่าตัวเองเป็นคนชนชั้นสูงจากที่ไหนสินะ”

“จะปล่อยให้มันเสแสร้งที่นี่ต่อไปอีกไม่ได้แล้ว ต้องเข้าไปจัดการมันให้รู้ตัวซะบ้าง”

หวางจงเหิงกับหวางจงเฉิงบ่นพึมพำแล้วทั้งสองก็รีบวิ่งเข้าไปหาหลี่โม่ ส่วนหวางจงเสวียนก็เดินตามหลังไปอย่างไม่พอใจเช่นกัน

คุณปู่หวางและแขกที่มาร่วมงานเดินเข้าไปหาเฉียนฝู แต่เมื่อเข้าใกล้ตัวของเฉียนฝูทุกคนก็เดินช้าลง เพราะพวกเขาต่างก็คิดเตรียมพร้อมว่าจะกล่าวทักทายกับเฉียนฝูอย่างไร

ในเวลานี้ หวางจงเหิงและอื่นๆ ได้เดินนำหน้าคุณปู่หวางและแขกทั้งหมด จากนั้นยืนอยู่ตรงหน้าหลี่โม่ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“เชี่ยเอ๊ย ไอ้กระจอกเหลือขอ นายเสแสร้งในบ้านแล้วยังไม่พอ ยังคิดจะมาโชว์พาวนอกบ้านอีก นายคงใช้เงินเก็บทั้งปีเพื่อจะเช่ารถโรลส์รอยซ์แฟนธอมคันนี้มาอวดพวกเราสินะ”

“แล้วก็ไอ้แก่คนนี้ก็เป็นคนขับรถที่นายจ้างมาล่ะสิ จ้างคนขับไม่รู้จักจ้างคนหนุ่ม ตาแก่แบบนี้มันต้องเป็นคนทำสวนในบ้านมากกว่า ไอ้บ้านนอกอย่างนายช่างไม่รู้อะไรเลยจริงๆ ยังคิดจะโชว์พาวกับพวกเราอีก!”

“หยุนหลัน เธอก็สนับสนุนไอ้ขี้หมาคนนี้ใช่ไหม พวกเธอสองคนยังเป็นคนบ้านเดียวกันอยู่ไหม สร้างเรื่องขึ้นมาหลอกลวงคุณปู่ มาหลอกลวงพวกเราทุกคน!”

หวางจงเหิงกับหวางจงเฉิงพูดจาประชดประชันหลี่โม่กับกู้หยุนหลันอย่างไม่เกรงใจกัน คุณปู่หวางและแขกคนอื่นที่ได้ยินคำพูดของพวกเขาก็ตกใจจนยืนอยู่กับที่

ส่วนหวางจงเสวียนยังไม่ได้พูดจาเสียดสีใดๆ และได้แต่เฝ้ามองอยู่ด้านข้าง

กู้หยุนหลันถอนหายใจอย่างเหลือทน การที่มีญาติแบบนี้ทำให้เธอไม่รู้จะอธิบายยังไงแล้ว ส่วนหลี่โม่ยังคงมีสีหน้าเฉยเมย เขาคิดซะว่าคำพูดของหวางจงเหิงกับหวางจงเฉิงนั้นเป็นเพียงเสียงหมาเห่าเท่านั้น

แต่เฉียนฝูไม่สามารถทนฟังได้อีก เมื่อเจ้านายถูกดูถูกเหยียดหยามแบบนี้ เขาในฐานะผู้ช่วยควรปกป้องอย่างสุดชีวิตไม่ใช่หรือ!

เฉียนฝูที่ระเบิดอารมณ์ก็ชี้ไปที่หวางจงเหิงกับหวางจงเฉิงแล้วตะโกนด้วยความโกรธ “พวกนายอยากตายใช่ไหม กล้าพูดจาแบบนี้ต่อหน้าเราได้ไง!”

“แหม ๆ ไอ้แก่คนนี้เอาเรื่องจริงๆ แหะ อยากมีเรื่องที่นี่งั้นเหรอ นี่หน้าบ้านเรานะ อย่าคิดว่าพวกเราจะกลัวนาย อีกอย่างในเมืองฮ่านนี้ไม่มีอะไรที่ครอบครัวตระกูลหวังของเราต้องกลัวหรอก”

“ไอ้แก่ หลี่โม่จ้างนายมาเท่าไหร่? เดี๋ยวเราจะให้นายเป็นสองเท่าเลย แต่ถ้านายกล้าปฏิเสธมันตอนนี้ เราจะให้นายห้าเท่าสิบเท่าก็ได้แล้วแต่ขอ”

เฉียนฝูโกรธจนสั่นไปทั้งตัว “หาเรื่องตาย พวกนายมันหาเรื่องตายชัดๆ อย่าคิดว่าตระกูลหวังของพวกนายจะดีไปถึงไหน แค่คำพูดเดียวของข้าก็สามารถทำให้ตระกูลของพวกนายฉิบหายย่อยยับได้ พวกนายเชื่อไหม!”

“ถุย!”