จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 258

บทที่ 258 ตระกูลซู

“แกมีภรรยา แกมีลูกสาว เพียงแค่ฉันพูดคำเดียว มีคนสามารถไปฆ่าพวกเขาได้ตลอดเวลา! ตระกูลซูของเรามีอำนาจและรากฐานที่มั่นคงทั่วทั้งเมืองเอก!”

“วันนี้แค่แกแตะฉันแม้แต่ปลายเล็บ ก็จะมีคนไปจัดการครอบครัวของแก ไม่ว่าจะเป็นคนที่ความสัมพันธ์ที่ดีหรือไม่ดีกับแก ใครก็ตามที่มีความสัมพันธ์กับแกจะต้องตาย!”

“ในอดีตเคยมีคดีฆ่าล้างสิบตระกูล แม่ง ฆ่าล้างสิบตระกูลกูก็ทำได้เช่นกัน! ตอนนี้ไม่ใช่ยุคแห่งความกล้าหาญและชอบการต่อสู้ แค่แกกล้าต่อกรกับฉัน ฉันจะทำให้ครอบครัวของแกตายจนหมดไม่เหลือสักคน!”

ซูเหวินปินคำรามอย่างบ้าคลั่ง ราวกับสิงโตที่กำลังบ้าคลั่ง พยายามใช้คำพูดที่ปลุกปั่น เพื่อทำให้หลี่โม่กลัว ให้หลี่โม่ล่าถอยไป

หลี่โม่ฟังอย่างเงียบ ๆ รอจนกระทั่งซูเหวินปินพูดจบ ถึงมีรอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏบนใบหน้า

“ช่างไร้เดียงสาจริง ๆ ไอคิวของคุณน่ากังวลจริง ๆ”

ซูเหวินปินตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นมองไปที่หลี่โม่อย่างเหยียดหยาม ซูเหวินปินรู้สึกว่านี่เป็นสัญญาณที่หลี่โม่จะล่าถอย ตนเองข่มขู่จนหลี่โม่เริ่มกลัว ขอแค่ข่มขู่ให้หนักขึ้นไปอีกนิด ก็จะทำให้หลี่โม่ตกใจกลัวจนล่าถอยไปเอง!

“คนที่ไร้เดียงสาคือแก! แม่ง แกมันเป็นแค่ลูกเขยเศษสวะของตระกูลกู้ ยังจะกล้ามาต่อกรกับฉัน! หากตระกูลกู้รู้ว่าแกได้ล่วงเกินตระกูลซู จะต้องจับแกมาขอโทษที่ตระกูลซูของฉันแน่นอน!”

“ทางที่ดีแกลองใช้สมองคิด หากล่วงเกินตระกูลซูแล้วจะมีจุดจบยังไง! ถ้าแกคุกเข่าขอร้องฉันตอนนี้ ฉันอาจจะให้โอกาสแกมีชีวิตอยู่รอด และก็จะไม่จัดการลูกเมียแก”

ขณะที่ซูเหวินปินกำลังพูด หลี่โม่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา

“ตระกูลซู ฮ่า ๆ ฉันสามารถกำจัดตระกูลซูให้มลายหายไปกลายเป็นผงขี้เถ้าได้”

หลังจากที่หลี่โม่พูดจบเขาก็กดปุ่มโทรออก เพื่อโทรหาเฉียนฝู

เฉียนฝูกำลังนั่งอยู่ ในขณะนี้สายตาของเขาจับจ้องไปที่โทรศัพท์ในมือ กำลังรอสายอยู่ เหมือนราวกับนักรบในสนามรบที่รอสู้รบอย่างเต็มที่

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เฉียนฝูรู้สึกกระวนกระวายใจ รีบกดปุ่มรับสายอย่างรวดเร็ว

“นายน้อย ทุกอย่างได้เตรียมพร้อมหมดแล้ว รอแต่คำสั่งนายน้อย”

“ลงมือได้”

หลี่โม่กล่าวเบา ๆ

“ได้ครับ ตระกูลซูจะต้องทนทุกข์เร็ว ๆ นี้!”

หลังจากที่หลี่โม่วางสาย ยิ้มและมองไปที่ซูเหวินปิน “สักครู่ ตระกูลซูจะถูกกำจัดมลายหายไปกลายเป็นผงขี้เถ้า”

ซูเหวินปินรอหลี่โม่ด้วยความรำคาญ เขารู้สึกว่าหลี่โม่กำลังเสแสร้ง

เป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าของตระกูลระดับสามของเมืองฮ่าน กล้าพูดจาโอหังว่าจะกำจัดตระกูลซูให้มลายหายไปกลายเป็นผงขี้เถ้า ช่างเป็นเรื่องตลกสิ้นดี

“โอ้อวดทำให้ตายได้น่ะ? แกคิดว่าฉันจะเชื่อที่แกโอ้อวดหรือ ถ้าเทียบกับแกตระกูลซูเป็นสิ่งที่ใหญ่ ตระกูลกู้สิบครอบครัวยังเทียบไม่ได้กับขี้เล็บของตระกูลซู ไม่รู้ว่าแกเอาความมั่นใจมาจากไหน”

“เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ของไนต์คลับ KTV และบาร์ในเมืองเอกทั้งหมดเป็นของตระกูลซู ยังไม่นับสาขาในเมืองอื่น ๆ รวมทั้งดาราหญิงที่ได้รับความนิยมมากที่สุด ครึ่งหนึ่งเป็นศิลปินภายใต้สังกัดของบริษัทตระกูลซู”

“ยังมีอุตสาหกรรมอื่น ๆ ที่กระจัดกระจาย เช่นอสังหาริมทรัพย์ การเงินการร่วมทุน ฯลฯ มันมีขนาดที่คุณไม่สามารถจินตนาการได้ แกคิดว่าตนเองจะสามารถกำจัดตระกูลซูให้มลายหายไปกลายเป็นผงขี้เถ้าได้หรือ? แม่ง สมองแกมีปัญหาหรือไง!”

ซูเหวินปินยิ่งพูดยิ่งได้ใจ รู้สึกว่าตระกูลซูเป็นตระกูลใหญ่ ที่จะสามารถทำให้หลี่โม่คุกเข่าให้ตนเองได้

หลี่โม่ยิ้มโดยไม่พูดอะไรสักคำ เขายกมือขึ้นและตบไปที่หน้าของซูเหวินปิน

“คนที่สมองมีปัญหาคือแกต่างหาก ตอนนี้แกเป็นนักโทษ ไม่ใช่ลูกท่านหลานเธอของตระกูลซู”

ซูเหวินปินนั่งจับหน้าขณะอยู่บนโซฟา มองไปที่หลี่โม่ด้วยสายตาโกรธแค้น ทันใดนั้นก็ระเบิดหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

“ฮ่า ๆ ๆ แกกล้าตบฉัน แม่ง ตอนนี้แกตบฉันหนึ่งที ฉันจะตบคืนสิบเท่าร้อยเท่าในภายหลัง!”

“รอให้แกทำได้แล้วค่อยมาพูด”

เมื่อหลี่โม่พูดจบ เขาก็ใช้มือตบไปที่หน้าของซูเหวินปินอย่างแรง