จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 27

บทที่ 27 ลวนลาม

กู้หยุนหลันได้ยินดังนั้น ก็ใจเต้น แล้วถลนตามองหลี่โม่

เขากำลังพูดอะไรอยู่นะ?

พูดจริงๆ เลย ในตอนนั้น ใจของกู้หยุนหลันก็สั่นคลอน ถ้าหลี่โม่มีอำนาจและรวยจริงๆ มันจะเป็นอย่างไรนะ?

แต่ว่า มันเป็นไปได้หรือ?

“หลี่โม่ ฉันรู้ว่าคุณกำลังปลอบฉัน แต่ต่อไปคุณอย่าพูดแบบนี้อีก” สายสายตาของกู้หยุนหลันผิดหวังเล็กน้อย

หลี่โม่ยิ้ม แล้วพยักหน้า “ได้ ผมเข้าใจแล้ว”

กลางดึก

หลี่โม่นอนเอนหลังที่พื้น นอนไม่หลับ ฟังเสียงลมหายใจของคนข้างเตียง เขาก็รู้สึกว่าสบายใจ

กู้หยุนหลันนอนหันหลังให้หลี่โม่ เธอเองก็นอนไม่หลับ ในหัวก็เกิดแต่ภาพเหตุการณ์ตอนที่อยู่โรงแรมข่ายซ่ากงตลอดเวลา

3ปีมาแล้ว ในที่สุดเขาก็ใช้ได้ขึ้นมาบ้าง

คิดๆ ไป กู้หยุนหลันก็หันมา มองหลี่โม่ที่นอนอยู่ที่พื้น ลังเลอยู่สักพัก แล้วพูดว่า “ฉันว่า คุณขึ้นมานอนข้างบนดีกว่า”

หลี่โม่เอียงหัว แล้วยิ้มๆ “ไม่เป็นไร ไม่ต้องหรอก”

แต่ว่า พอพูดจบ หลี่โม่ก็เหมือนสัมผัสอะไรได้ แล้วก็รู้สึกเสียใจภายหลังจนอยากทุบหน้าอกตนเอง

3ปีมานี้ กู้หยุนหลันเพิ่งพูดแบบนี้กับเขาเป็นครั้งแรก แต่เขากลับปฏิเสธไปอย่างโง่ๆ

จากนั้น เขาก็พลิกตัวไปมา แล้วก็ยิ้มมุมปากมองกู้หยุนหลัน พูดเบาๆ ว่า “เอ่อ เมื่อครู่คุณว่าไงนะ คุณว่า อะไรสักอย่างนะ?”

กู้หยุนหลันก็งอนไปแล้ว ไอ้ทึ่มนี่！

กว่าตัวเองจะรวบรวมความกล้าพูดออกมาได้ แต่เขากลับปฏิเสธไปง่ายเลยหรือ?

หลี่โม่บ้า！

นอนพื้นไปทั้งชีวิตเถอะ สมน้ำหน้า！

“ไม่มีอะไร หลับเถอะ！” กู้หยุนหลันโกรธ แล้วก็พลิกตัวไปแรงๆ แต่ว่า มุมปากก็ยังคงยิ้มอย่างมีความสุข แล้วก็หลับตาลงอย่างสงบใจ

หลี่โม่ก็ทำอะไรไม่ได้ ปวดเจ็บดั่งเข็มทิ่มแทง ไม่น่าพลาดเลย

เช้าวันต่อมา กู้หยุนหลันก็อารมณ์ดี ร้องเพลงเล่นจนมาถึงที่ทำงาน คนในบริษัท ก็มองเธออย่างแปลกๆ

“ทำไมผู้อำนวยการกู้ถึงได้อารมณ์ดีขนาดนั้น?”

“ไม่เข้าใจ เมื่อวานที่โรงแรมข่ายซ่ากงครึกครื้นขนาดนั้น หรือว่าจะไม่กระทบต่อเธอเลย?”

“เหอะๆ ผมคิดว่าแกล้งทำเป็นเข้มแข็งมากกว่า ไม่อยากขายหน้าต่อหน้าพวกเรา จะโทษก็โทษที่เธอไปแต่งงานกับคนที่ไม่เอาไหนเอง”

เรื่องเมื่อวานดังไปทั่วเมืองฮ่าน ทั้งทีวีและโลกออนไลน์ มีแต่การรายงานเรื่องดอกกุหลาบคริสตัลสีขาวของโรงแรมข่ายซ่ากง

ตอนที่ทุกคนกำลังประหลาดใจนั้น กู้หยุนหลันยังถูเอามาล้อเลียนได้อีก

คนในบริษัทส่วนใหญ่คิดว่า วันนี้กู้หยุนหลันคงจะไม่มาทำงานแน่ เพราะมีเรื่องขายหน้ามากมาย เป็นใครก็จิตใจไม่ดีกันทั้งนั้น

แต่ว่า ดูท่าทางของเธอแล้ว เหมือนกับเธอเป็นนางเอกของฉากเมื่อคืนอย่างนั้น ทักทายกับเพื่อนร่วมงานอย่างเป็นกันเอง

กู้ชิงหลินยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องทำงานหัวหน้ากลุ่ม สองมือกอดอก สายตาจ้องมองกู้หยุนหลันเดินเข้าห้องทำงานด้วยความริษยา แล้วส่งเสียงไม่พอใจ แล้วหันหน้าไปบอกกับกู้ซิงเว๋ยในห้องว่า “ดูยัยตัวดีนั่นสิ ยังจะมีหน้าทำท่าดีใจอีก ฉันละโมโหจริงๆ”

กู้ซิงเว๋ยไม่ค่อยได้มาตรวจงานที่ฝ่ายการผลิต เขานั่งที่โซฟาจิบน้ำชา ยิ้มพูดว่า “คุณก็ไม่ต้องรีบ รอคอยใจเย็นๆ เธอก็แค่แกล้งทำไปอย่างนั้นแหละ”

กู้ชิงหลินพูดอย่างโมโหว่า “สืบได้ความหรือยัง การร่วมมือกับบริษัทรุงคาง ว่ายัยกู้หยุนหลันเอาหน้าตาไปเข้าแรกมาหรือเปล่า”

กู้ซิงเว๋ยส่ายหัว สีหน้าก็จริงจังไป “ผมให้คนไปสืบแล้ว หรุงฉางเวยได้รับบาดเจ็บอยู่ที่คลับป่ายลี่เหริน กู้หยุนหลันก็ถูกคนช่วยไป ส่วนใครช่วยไปนั้น ยังสืบไม่ได้ เป็นไปได้ที่สุดก็คือ ยัยนั่นกับหรุงฉางเวยเกือบจะมีสัมพันธ์อะไรกัน”

“อะไรนะ? แล้วยัยนั่นมันเอาสัญญากับบริษัทรุงคางมาได้อย่างไร?” กู้ชิงหลินก็รีบร้อน เอามือกอดอก กัดปาก เดินไปเดินมาในห้องทำงาน

เมื่อนึกถึงงานเลี้ยงกลางปี หรุงปินเอาสัญญามาส่งเอง เธอก็โกรธมากแล้ว

ในนั้น จะต้องเกิดเรื่องอะไรที่พวกเขาไม่รู้แน่ๆ

กู้ซิงเว๋ยไหล่ตกทำท่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ว่า เขาก็ยิ้มเบาๆ “คุณก็อย่ารีบร้อนไป ในเมื่อมันไม่เป็นอย่างนั้น พวกเราก็สร้างเรื่องมันขึ้นมาเองสิ อาศัยให้ผู้คนเขาแต่งเติมเรื่องราวเอาเอง ก็ไม่ธรรมดานะ”

กู้ชิงหลินได้ยินดังนั้น ก็คลายขมวดคิ้ว แล้วถามว่า “คุณหมายความว่า?”

กู้ซิงเว๋ยก็นั่งไขว่ห้าง แล้วทำท่าวางมาดนิ่งๆ “ก็ใส่ไข่มันไป สร้างเรื่องให้มันแดงขึ้นมา ผมไม่เชื่อหรอกว่า ถึงตอนนั้นกู้หยุนหลันจะยังคงนั่งนิ่งอยู่ในบริษัทได้”

กู้ชิงหลินตบมือ หางตาก็เผยความได้ใจ “ใช่นะสิ ทำไมฉันคิดไม่ถึงจุดนี้นะ กู้ซิงเว๋ย ไม่ธรรมดา ฉลาดจริงๆ”

กู้ซิงเว๋ยก็ยักไหล่ แล้วก็ดื่มชาต่อไป

กู้หยุนหลัน ครั้งนี้ ฉันจะให้แกมีชื่อเสียงเน่าเฟะ

ตระกูกลกู้และบริษัทวินเซิง จะไม่เหลือที่ให้แกยืน！

เปลี่ยนจุดโฟกัส หลังจากนั้นไม่นาน กู้ชิงหลินก็หอบเอาเอกสารมากมายมาที่ห้องทำงานของกู้หยุนหลัน สายตาก็ยังคงมีความเยาะเย้ยอยู่

“อ้าว อารมณ์ดีจังเลยนะ เรื่องที่โรงแรมข่ายซ่ากงเมื่อวาน เป็นอย่างไรบ้างละ? รู้สึกว่าตัวเองขายหน้าไหม รู้สึกว่าหลี่โม่ไม่เอาถ่านไหม?”

กู้ชิงหลินประชดไปไม่กี่คำ สายตาก็จ้องมองไปที่ตัวของกู้หยุนหลัน รูปร่างเหมือนนางเอกของงานเมื่อคืนเลย

เพียงแต่ กู้ชิงหลินคิดหรอกว่านางเอกของงานเมื่อคืนจะเป็นกู้หยุนหลัน

เพราะว่า เธอไม่คู่ควร！