จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 294

เช้าตรู่สไตลิสต์ ผมบลอนด์ตาสีฟ้าทีมหนึ่ง ถือกระเป๋าเครื่องสำอางและเสื้อผ้าแบบต่าง ๆ เข้ามา ในห้องเพรสซิ​เดนสูทเพื่อออกแบบให้กับซีเหมินจื้อเผิงโดยเฉพาะ

เหอซูฟางยืนพูดอยู่ข้าง ๆ ซีเหมินจื้อเผิงว่า: “ลูกต้องฉวยโอกาสนี้ไว้ เวลาตกฟากแปดตัวและโหงวเฮ้งของกู้หยุนหลันพวกเราให้ปรมาจารย์ซ่งดูมาแล้ว ท่านอาจารย์พูดว่าพวกเธอทั้งสองคนเป็นคู่ที่สวรรค์สร้างมา เพียงแค่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่เพียงแต่งงานกันมีลูกหลานเต็มบ้าน ยังสามารถทำให้กิจการของตระกูลเจริญรุ่งเรืองได้อีกด้วย”

ซีเหมินจื้อเผิงยิ้มแล้วพยักหน้า ภาพถ่ายของกู้หยุนหลัน ซีเหมินจื้อเผิงก็ได้ดูมาแล้ว รู้สึกว่ากู้หยุนหลันเหมาะสมที่จะเป็นผู้หญิงแสนสวยของตัวเอง

ยิ่งไปกว่านั้น นี่เป็นความคิดของท่านแม่ แม้ขณะนี้กิจการของตระกูลยังไม่ได้อยู่ในมือของซีเหมินจื้อเผิงทั้งหมดก็ตาม ซีเหมินจื้อเผิงจึงไม่คิดจะขัดขืนดื้อรั้นกับมารดา ซึ่งอาจจะส่งผลกระทบต่อปัญหาการรับช่วงต่อมรดกที่จะมีมาภายหลัง

“คุณแม่ ท่านวางใจเถอะ ผมจะฉวยโอกาสนี้ไว้ให้ดี แต่ว่าสามีไอ้สวะคนนั้นของกู้หยุนหลันเหมือนจะสร้างความยุ่งยากอยู่นะ”

เมื่อนึกถึงหลี่โม่ ซีเหมินจื้อเผิงก็รู้สึกติดใจอยู่บ้าง

เหอซูฟางส่งเสียงฮึที่ดูเย็นชา พูดดูถูกไปว่า: “ก็เป็นแค่ผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินคนหนึ่งเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องให้ความสนใจ เพียงแค่ในใจของกู้หยุนหลันมีเธอ ไอ้สามีสวะจะต้องถูกเตะออกไปทันที ไม่มีอะไรมากไปกว่าการใช้เงินเล็กๆ น้อยๆ กับเรื่องพวกนี้”

สไตลิสต์ผมบลอนด์ตาสีฟ้ารีบรุดออกแบบแต่งตัวให้กับซีเหมินจื้อเผิง จัดแจงเครื่องแต่งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าให้กับซีเหมินจื้อเผิง เลือกชุดที่สวมใส่ทั้งหมดอย่างตั้งใจให้กับซีเหมินจื้อเผิง

ไม่นานการออกแบบการแต่งตัวก็เสร็จสิ้นลง เดิมทีรูปร่างของซีเหมินจื้อเผิงนั้นดูบึกบึนแข็งแรง ดูไปแล้วเป็นหนุ่มหล่อที่ร่างกายกำยำ รูปร่างหน้าตาของซีเหมินจื้อก็นับได้ว่าหล่อเหลาติดอันดับต้น ๆคนหนึ่ง

เหอซูฟางพยักหน้าด้วยความพอใจ: “ลูกชายของแม่หล่อจริง ๆ ต้องทำให้กู้หยุนหลันหลงเสน่ห์แน่นอน หญิงสาวที่อยู่ในเมืองเล็ก ๆ ต้องไม่เคยเห็นโลกอะไรแบบนี้มาก่อน พวกเราอวดความร่ำรวยให้เห็นเสียหน่อย ก็ร้องไห้วิ่งตามลูกแล้ว”

“ยิ่งเป็นเมืองเล็ก ๆ แบบนี้อีก”

ซีเหมินจื้อเผิงมองกระจกดูความหล่อของตนเอง จากนั้นพูดว่า: “แม้ว่าเป็นหญิงสาวอยู่ที่เมืองหลวง เซี่ยงไฮ้ จำพวกนั้น เห็นผมแล้วก็จะต้องร้องขอที่จะตามผมมาให้ได้”

“มีความมั่นใจก็ดี พวกเราไปบ้านคุณน้าหวังของเธอ ตอนเที่ยงเชิญพวกเขาทั้งครอบครัวมารับประทานอาหารมื้อใหญ่ร่วมกัน เพียงแค่ลูกแสดงศักยภาพของตัวเองให้ดี ทำให้กู้หยุนหลันประทับให้ได้”

เหอซูฟางมีความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยมในตัวลูกชายของตัวเอง ทั้งหล่อทั้งรวยอยู่ที่ไหนก็เป็นลูกเขยแห่งชาติ จะต้องดึงดูดสาว ๆให้ร้องกรี๊ดได้อย่างแน่นอน

แม่ลูกทั้งสองคนออกจากโรงแรม รถโรลส์รอยซ์รุ่นโกสต์คันหนึ่งจอดรออยู่หน้าประตูโรงแรมแล้ว

แม้ว่ารุ่นโกสต์จะเป็นรถโรลส์รอยซ์รุ่นพื้นฐาน แต่ราคาก็ต้องมากกว่าห้าล้านเหรียญ

“อยู่ที่บ้านคงจะดี ออกมาแล้วนั่งรถรุ่นต่ำแบบนี้ ทำให้ผมรู้สึกเสียหน้ามาก”

ซีเหมินจื้อเผิงมองดูรถรุ่นโกสต์แล้วตำหนิออกไป

ขณะที่อยู่ต่างประเทศ ซีเหมินจื้อเผิงเดินทางเข้าออกอย่างน้อยจะต้องเป็นรถโรลส์รอยซ์รุ่นแพนทอมใช้งาน หากไปเยี่ยมเยือนทักทายปกติแล้วซีเหมินจื้อเผิงจะใช้รถบูกัตติ เวย์รอนมูลค่ากว่าสามสิบล้านเหรียญ

“เมืองเล็ก ๆ แบบนี้ ออกไปข้างนอกก็ไม่ต้องบ่นให้มากเกินไป เรื่องที่เธอต้องใส่ใจก่อนก็คือการจัดการเรื่องสะใภ้ของฉัน”

เหอซูฟางพูดเตือน

แม่ลูกสองคนขึ้นรถแล้ว เหอซูฟางเอาโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาหวังฟาง บอกกล่าวว่าจะไปเยี่ยมที่บ้านในไม่ช้า

หวังฟางวางสายโทรศัพท์ ตื่นเต้นอย่างผิดปกติขึ้นทันที กระตือรือร้นขึ้นมาอย่างมาก

หวังฟางกวาดตามองกู้หยุนหลัน กู้เจี้ยนหมิน หลี่โม่ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร แล้วใช้เสียงสูงพูดว่า: “เหอซูฟางจะพาลูกชายมาในเร็ว ๆนี้ หยุดกินได้แล้ว รีบเก็บของให้เรียบร้อยแล้วออกไปต้อนรับที่หน้าประตู หลี่โม่ไอ้สวะรีบไสหัวไป วันนี้ไม่ต้องอยู่ที่บ้าน”

หลี่โม่อึ้งไปขณะหนึ่ง ขณะที่จะเอ่ยปากพูด กู้หยุนหลันก็พูดขึ้นว่า: “คุณแม่ หลี่โม่จำเป็นต้องอยู่ที่บ้าน หากท่านให้หลี่โม่ไป งั้นลูกก็จะไปพร้อมกับหลี่โม่ด้วย”

“ลูกจะให้แม่โมโหตายใช่มั้ย! คุณน้าเหอของเธอพาลูกชายมาทำอะไร เธอก็รู้ดีไม่ใช่เหรอ เธอให้ไอ้สวะนั้นอยู่ที่บ้านมันน่ารังเกียจมากรู้มั้ย”

หวังฟางพูดด้วยน้ำเสียงเดือดดาล