จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 3

บทที่ 3 การทำตัวค้อมต่ำของคนรวย

หลี่โม่ทำอะไรไม่ถูก เขามองลงไปที่ร่างของเขาและยิ้มเล็กน้อย "ขอโทษนะ ผมได้นัดกับใครบางคนไว้แล้ว"

เมื่อหวังถิงถิงได้ยินสิ่งนี้ การแสดงออกบนใบหน้าของเธอดูไม่เป็นธรรมชาติมาก เธอกรีดร้องด้วยความรังเกียจและดูถูก"คนจนอย่างคุณเนี่ยนะ จะมีนัดกับคนอื่นที่ไนต์คลับส่วนตัวหวงถิงของเรา?ตลกละ! ไปๆๆ อย่าขัดขวางการทำธุรกิจของเรา! "

หลังจากพูดจบ เธอจ้องไปที่หลี่โม่อย่างเย็นชา การเยาะเย้ยในดวงตาของเธอ ทำให้คนที่เห็นไม่พอใจมาก

คิ้วของหลี่โม่ขมวดเล็กน้อย เขายังคงพูดอย่างสุภาพ "ผมมีนัดจริงๆ ผมมีธุระด่วน ดังนั้นโปรดให้ผมไปเถอะ"

หลังจากพูดจบ หลี่โม่ ก็ก้าวเท้าและเดินไปที่ห้องโถงใหญ่

ทันใดนั้น หวังถิงถิงรีบคว้าเสื้อผ้าของหลี่โม่และดุว่า "นี่คุณบ้าหรือเปล่า ที่นี่คือไนต์คลับส่วนตัว

หวงถิง คนที่มาที่นี่ล้วนเป็นคนรวยที่เริ่มต้นด้วยมูลค่านับสิบล้าน ! คุณคิดว่าตนเองเป็นใคร จะนัด

บอสใหญ่แบบนี้ได้ยังไง?

เธอโกรธจริงๆแล้ว!

คนขยะจากไหน กล้าบุกเข้ามาในไนต์คลับส่วนตัวหวงถิง!

หาที่ตายชัดๆ!

ท้ายที่สุดมีท่าทีเย็นชาที่มุมดวงตาของหลี่โม่กำลังจะอธิบายบางอย่าง เสียงดุว่าและสงสัยดังมาจาก

ด้านข้าง

“ เกิดอะไรขึ้น เสียงดังขนาดนี้ ให้แขกเห็นมันสมควรไหมแบบนี้!”

ที่เดินมาคือชายในวัยสามสิบปี ในชุดสูทลายสก็อตสีดำ ตัดเย็บอย่างดี มีตราผู้จัดการที่หน้าอก หลังใหญ่แวววาวและแว่นตากรอบสีทอง เขาดูเหมือนชนชั้นนำที่เก่งกาจ

"ผู้จัดการฟาง ในที่สุดคุณก็มา ไอ่คนจนคนนี้บุกรุกไนต์คลับส่วนตัวหวงถิงของเรา!"

หวังถิงถิงกระทืบเท้าของเธออย่างเย่อหยิ่งในทันที การกระทืบเท้านี้ ยอดเขาเบื้องหน้าเธอก็สั่นสะท้าน ทำให้ผู้คนคิดไปไกล

ผู้จัดการฟางขมวดคิ้ว ผลักแว่นกรอบทอง เงยหน้ามองหลี่โม่ที่สวมชุดธรรมดาหัวจรดเท้าและพูดอย่างเย็นชาว่า "ขออภัยนะ นี่เป็นคลับส่วนตัว ซึ่งเฉพาะสมาชิกเท่านั้น ผมไม่เคยเห็นคุณ กรุณาออกไปโดยเร็วที่สุด "

ผู้จัดการฟางถือว่ายังพอมีมารยาท ไม่ได้พูดจาถากถาง

สิ่งสำคัญคือ เขาไม่ชอบหลี่โม่เลย ดังนั้นเขาจึงไม่อยากพูดอะไรมากเกินไป

เมื่อหวังถิงถิงเห็นหลี่โม่ยังคงยืนอยู่ที่นี่ ก็ชี้หน้าด่าเขาทันที "ทำไม ยังไม่ไสหัวไปอีก?ต้องให้ฉัน

เรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาไล่คุณออกไปใช่ไหม?"

ใบหน้าของหลี่โม่มืดลงในที่สุด

เขาแค่มาหาใครบางคน ทำไมต้องมาหาเรื่องตัวเขาแบบนี้ด้วย?

เขาถูกตราหน้าว่าเป็นคนยากจน เพียงเพราะเขาสวมเสื้อผ้าธรรมดาหรือ?

"ผมจะพูดอีกครั้ง ผมมาที่นี่เพื่อหาใครบางคน" หลี่โม่พูดจางๆ พร้อมกับมีความโกรธในน้ำเสียงของเขา

ผู้จัดการฟางที่กำลังจะหันกลับไป หันหน้ามามองเขาอย่างสงสัยและถามว่า "คุณมาหาใคร?"

"เฉียนฝู" หลี่โม่กล่าว

"ฮ่าๆ!"

ทันใดนั้น ผู้จัดการฟางก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา ถามว่า "คุณมาหา

ประธานเฉียนหรือ?"

ประธานเฉียน เป็นผู้สนับสนุนรายใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังไนต์คลับส่วนตัวหวงถิง

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ไม่เคยมาที่นี่ วันนี้เป็นครั้งแรกที่มาที่นี่!

ได้ยินมาว่า เขากำลังรอแขกผู้มีเกียรติคนหนึ่ง

หรือว่ามันจะเป็นคนอย่างคุณ?

หวังถิงถิงที่อยู่ด้านข้างก็เยาะเย้ยและพูดว่า "ผู้จัดการฟาง คนนี้เป็นคนโง่ ฉันจะเรียกคนมาโยนเขาออกไปเอง"

เดิมทีผู้จัดการฟางไม่ต้องการทำเช่นนี้ แต่เขาพยักหน้าและกล่าวว่า "จัดการให้ดี อย่าทำให้แขกเหล่านั้นรู้สึกไม่ชอบและเข้าใจผิด"

เหอะๆ

ประธานเฉียนจะรู้จักคนยากจนที่อยู่ชนชั้นล่างได้อย่างไร?

"ได้ค่ะผู้จัดการฟาง ฉันเข้าใจ"

หวังถิงถิงเหยียดร่างกายอันอ่อนนุ่มของเธอ ยิ้มเหมือนสุนัขจิ้งจอกที่เจ้าเล่ห์

จากนั้น เธอก็หันหน้ามาจ้องไปที่หลี่โม่อย่างดุร้าย หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาในมือและโทรหาฝ่ายรักษา

ความปลอดภัย "ส่งคนสองคนมาที่ประตูหน้า มีคนกำลังก่อความวุ่นวาย"

ไม่มีรปภรักษาความปลอดภัยที่ประตูด้านหน้าของไนต์คลับส่วนตัวหวงถิง เพราะไม่มีใครกล้ามา

สร้างปัญหาที่นี่

ผู้คนที่เข้าๆออกๆ ล้วนเป็นบุคคลสำคัญในเมืองฮ่าน ที่สามารถมีอิทธิพลต่อสถานการณ์ต่างๆได้

ใครกัน ถึงได้กล้ามาก่อความวุ่นวายในหวงถิง?

หลังจากวางสายโทรศัพท์ลง หวังถิงถิงก็เอามือกอดอก เธอจ้องมองไปที่หลี่โม่โดยไม่ละสายตาพูดด้วยความเย้ยหยัน "ไอ่โง่ คุณจบแน่!"

หลี่โม่ทำอะไรไม่ถูก หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างเงียบๆ โทรหาลุงเฉียนและพูดอย่างเย็นชา "ผมอยู่ที่ประตูหน้า โดนคนอื่นขวางทางไว้ คุณมีเวลาแค่สามนาที"

เมื่อเห็นหลี่โม่แกล้งทำเป็นโทร หวังถิงถิงหัวเราะจนโน้มตัวไปข้างหน้าและด้านหลัง เธอพูดอย่างดูถูกว่า "ถรุ้ย! คุณคงไม่ใช่โทรให้ประธานเฉียนของเราใช่ไหม?ไอ่หน้าโง่ จะอวดดีก็ไม่ได้อวดแบบนี้หรอกมั้ง"

หลี่โม่ไม่ตอบกลับ แต่ยืนอยู่ตรงนั้นโดยใช้มือไพล่หลัง

สิ่งนี้ทำให้หวังถิงถิงโกรธมาก!

นี่เป็นใคร กล้าเมินใส่เธอ!

แม่ง!

ในเวลาเดียวกัน เฉียนฝู ท่านประธานที่อยู่เบื้องหลังไนต์คลับส่วนตัวหวงถิง ตอนนี้ได้พาเลขาวิ่งไปที่ประตูหน้าอย่างกระตือรือร้น เห็นนายน้อยโดนคนดุว่าใส่จากระยะไกล

ทันใดนั้น ดวงตาของเฉียนฝูกำลังจะแตกออก!

นั่นคือนายน้อยเลยนะ หลงจวูนในอนาคตของสำนักหลงเหมิน!

"หยุด!" เฉียนฝูตะโกน

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่กำลังขับไล่หลี่โม่ จู่ๆก็ได้ยินเสียงดุอย่างโกรธเกรี้ยว เมื่อพวกเขาหันหน้าไปก็เห็นประธานเฉียนที่โกรธจัด

ประธานเฉียน!

ผู้สนับสนุนที่อยู่เบื้องหลังไนต์คลับส่วนตัวหวงถิง!

ยืนตรง!

ทำความเคารพ!

"ประธานเฉียน!" เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนโค้งคำนับ

แต่เฉียนฝูไม่ได้มองพวกเขาเลย ตรงไปที่หลี่โม่ซึ่งกำลังจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย พร้อมกับรอยยิ้มที่

ตื่นเต้นบนใบหน้าของเขา

"นายน้อย ท่านมาแล้วหรือ เชิญเข้าไปด้านใน"

เฉียนฝูยืนห่างจากหลี่โม่ด้วยความเคารพหนึ่งเมตร ก้มลงอย่างเคารพ

ฉากนี้ ทำให้หวังถิงถิงตะลึง!

นาย ... นายน้อย?

เกิดอะไรขึ้น?

ไอ้หมอนี่ เป็นคนจนไม่ได้เรื่องไม่ใช่หรือ?

“ ประ ... ประธานเฉียน คุณจำผิดคนหรือเปล่า เขาเป็นแค่ไอ่คนจนที่มาก่อเรื่องที่นี่”

หวังถิงถิงพูดอย่างประหลาดใจ จากนั้น หันหน้ามาจ้องมองหลี่โม่แล้วตะโกนว่า "ไอ้ขยะ! เห็น

ประธานเฉียนของเรายังไม่ทำความเคารพอีก พวกคุณสองคน ยังไม่รีบโยนเขาออกไปอีก! "

หวังถิงถิงกังวลมากหาก ถ้าทำให้ประธานเฉียนไม่พอใจ ผลที่ตามมาจะเป็นหายนะ!