จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 328

ครัฟฟ์เชิญกู้หยุนหลันกับหลี่โม่ไปงานปาร์ตี้คนดัง?

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่นๆ ต่างก็เต็มไปด้วยความเกลียดชังและความฉิจฉา

ทำไมเชิญแค่กู้หยุนหลันกับหลี่โม่! พวกเราต่างหากที่เป็นบุคคลสำคัญของตระกูลกู้!

อนาคตของตระกูลกู้อยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเรานะ!

กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่นๆ ต่างก็คิดในใจและไม่พอใจสำหรับการกระทำของครัฟฟ์

“คุณวอลเลซครับ คุณครัฟฟ์เชิญแค่กู้หยุนหลันกับหลี่โม่เหรอครับ?”

กู้เจี้ยนกั๋วระงับอารมณ์แล้วถามด้วยรอยยิ้ม

“ใช่ครับ มาตรฐานของงานเลี้ยงค่อนข้างสูงครับ โดยส่วนใหญ่แล้วจะเชิญแค่ผู้นำระดับสูงและเหล่ามหาเศรษฐีของเมืองเอกเท่านั้นครับ ในเมืองฮ่านนี้ก็มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าร่วมงานเลี้ยงด้วย ส่วนคุณกู้หยุนหลันกับสามีเป็นหุ้นส่วนหลักของท่านประธาน ดังนั้นพวกเขาจึงเป็นผู้โชคดีที่ได้รับคำเชิญครับ”

วอลเลซพูดไปด้วยแล้วหยิบการ์ดเชิญออกมาวางไว้บนโต๊ะด้วย “ผมมีธุระต่อ รบกวนฝากการ์ดเชิญนี้ให้กับคุณกู้หยุนหลันด้วยนะครับ”

เมื่อเห็นว่าวอลเลซกำลังจะเดินจากไป กู้เจี้ยนกั๋วก็รีบถามขึ้น “เอ่อ คือว่า ผมอยากขอรบกวนถามหน่อยครับ ทำไมพวกเราไม่ได้รับเชิญด้วยครับ? เราก็เป็นผู้ร่วมงานของคุณครัฟฟ์ด้วยเหมือนกันนะครับ”

“No No...... พวกคุณไม่ใช่ครับ พวกคุณเป็นแค่ญาติของหุ้นส่วนของท่านประธานเท่านั้นครับ หืม ญาตินะครับ เข้าใจไหมครับ? ผมคิดว่าผมอธิบายชัดเจนแล้วนะครับ”

วอลเลซทิ้งประโยคสุดท้ายก่อนเดินจากไปและปล่อยให้กู้เจี้ยนกั๋วได้แต่หน้าแดงก่ำด้วยความละอาย

เราเป็นแค่ญาติ เป็นแค่ญาติของกู้หยุนหลันกับหลี่โม่เท่านั้น!

กู้เจี้ยนกั๋วรู้สึกโกรธมาก

กู้ชิงหลินได้แต่จินตนาการถึงฉากในงานเลี้ยงของเหล่าคนดัง ถ้าเธอยืนอยู่ในท่ามกลางงานเลี้ยงเธอต้องเป็นที่สนใจของทุกคนอย่างแน่นอน แต่เธอทำได้แค่เพ้อฝันเท่านั้น ในความเป็นจริงแล้วกู้ชิงหลินไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเดินเข้าประตูงานเลี้ยงเลยด้วยซ้ำ ซึ่งมันก็ทำให้กู้ชิงหลินรู้สึกเกลียดชังไม่น้อย

“อะแฮ่ม”

คุณปู่กู้แสร้งไอเบาๆ แล้วพูดอย่างไม่พอใจ “ก็แค่งานเลี้ยงเท่านั้น มีอะไรน่าสนใจนักหนา สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องได้ที่ดินมา ส่วนงานเลี้ยงก็ปล่อยให้พวกเขาไปเลย”

“คุณปู่คะ นั่นเป็นงานเลี้ยงของคนระดับชนชั้นสูงเลยนะคะ เราสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อสร้างความสัมพันธ์และขยายเครือข่ายได้ หนูอยากมีส่วนร่วมจริงๆ นะคะคุณปู่”

กู้ชิงหลินพูดอย่างน้อยต่ำใจ

“ความสัมพันธ์แบบนั้นมันกินไม่ได้หรอก เราต้องแข็งแกร่งและอยู่เหนือคนอื่นเท่านั้นถึงจะมีอิทธิพลต่อคนอื่นได้ พวกเธอคิดว่ากู้หยุนหลันกับหลี่โม่ไปแล้วมันจะเป็นเรื่องดีเหรอ?”

คุณปู่กู้พูดอย่างมีสติปัญญาและทำให้กู้เจี้ยนกั๋วกับคนอื่นๆ ครุ่นคิดตาม

ในขณะที่ทุกคนกำลังจมอยู่ในความคิดของตัวเอง กู้เจี้ยนหมินก็พาหลี่โม่กับกู้หยุนหลันเดินเข้าไปในห้องประชุม

กู้เจี้ยนกั๋วเหลือบมองไปที่ทั้งสามและพยายามสงบสติอารมณ์ จากนั้นหยิบการ์ดเชิญแล้วไปวางไว้ตรงหน้ากู้หยุนหลัน

“คุณครัฟฟ์เชิญเธอกับหลี่โม่ไปร่วมงานเลี้ยงของเหล่าคนดังในเย็นนี้ ไปแล้วทำตัวให้มีกาลเทศะด้วยนะ อย่าไปเสียมารยาทต่อหน้าผู้หลักผู้ใหญ่เขาล่ะ”

กู้หยุนหลันหยิบการ์ดเชิญและมองดูด้วยความประหลาดใจ หลังจากดูเสร็จแล้วเธอก็เก็บมันไว้อย่างเงียบๆ

กู้ชิงหลินพูดอย่างดูถูกว่า “พวกเธอต้องใส่ใจกับการแต่งตัวบ้างนะ ถ้าแต่งชุดแบบนี้คงไม่เหมาะสำหรับงานเลี้ยงที่หรูหราขนาดนี้หรอก มีแต่ไปขายหน้าคนอื่นเขา”

“เรารู้ดีว่าควรทำยังไง ไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงขนาดนี้หรอก”

กู้หยุนหลันพูดอย่างเฉยเมย

“เหอะ อุตส่าห์หวังดีแต่ไม่ได้ดี ช่วยดูแลไอ้กระจอกของบ้านเธอให้ดีก่อนเถอะ อย่าปล่อยให้มันใส่ชุดกระจอกๆ แบบนี้ไปร่วมงานนะ เสียชื่อตระกูลกู้ของเราหมด”

กู้ซิงเว๋ยพูดต่อ “ที่ผมยังมีชุดอาร์มานี่รุ่นเก่าอยู่นะ เดี๋ยวจะยืมให้ใส่ คงดีกว่าใส่ชุดเน่าๆ แบบนี้ไปร่วมงาน อย่าทำให้เสียหน้าเชียวล่ะ”

“เหอะๆ”

หลี่โม่ได้ยิ้มจางๆ และไม่ได้ตอบสนองคำพูดของกู้ซิงเว๋ย