จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 336

ประตูปราสาทปิดลง งานเลี้ยงอาหารค่ำได้เริ่มขึ้นแล้ว ภายใต้แสงไฟ ดนตรี ร้องเพลง และเต้นรำ ผู้คนที่อยู่ในปราสาทดื่มด่ำกับบรรยากาศงานเลี้ยงอาหารค่ำ ไม่มีใครคาดคิดว่าฆาตกรรมกำลังจะเกิดขึ้น

ด้านหลังของประตูปราสาท พนักงานรักษาความปลอดภัยสองคนยืนสูบบุหรี่ด้วยความเกียจคร้าน เวลานี้ไม่มีใครเข้าออกแล้ว มันจึงกลายเป็นเวลาว่างที่สุดสำหรับพวกเขา

พนักงานรักษาความปลอดภัยทั้งสองคนอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับสถานการณ์ในงานเลี้ยงมาก แต่พวกเขาไม่สามารถไปไหนได้ จึงทำได้เพียงกระซิบพูดคุยกัน

เสียงของยานพาหนะดังมาถึงประตู เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองมองหน้ากันด้วยสงสัย

“มันฟังดูเหมือนเสียงรถสปอร์ต แต่งานเลี้ยงอาหารค่ำเริ่มขึ้นแล้ว ทำไมถึงยังมีคนมาอีก”

“ไม่แน่เขาอาจมีธุระบางอย่างก็เลยทำให้เกิดการล่าช้า แต่มีคำสั่งจากเบื้องบนมาว่าไม่ให้ผู้คนเข้าออกอีกแล้ว พวกเราก็ทำเป็นว่าไม่ได้ยินก็แล้วกัน”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนพิงหลังประตูด้วยความคิดทำงานเช้าชามเย็นชาม และพวกเขาไม่มีความคิดที่จะไปดูสถานการณ์ภายนอกแม้แต่น้อย

ด้านนอกประตูใหญ่ คนของจางเฉียงได้ลงจากรถ มองประตูปราสาทที่ปิดสนิทพร้อมอุปกรณ์อาวุธต่างๆ

“แม่งฉิบหาย ทำไมไอ้คนขี้ขลาดพวกนี้ถึงปิดประตู!”

หม่าเจียเฉิงรู้สึกจิตใจแห้งเหี่ยวและอยากจะถ่มน้ำลายใส่

จางเฉียงตบไหล่หม่าเจียเฉิงแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “อย่ากังวล มันแค่เรื่องเล็กๆ เด็กๆ เตรียมระเบิดทิศทาง”

โจรที่มีหน้าตาน่าเกลียดสองคนนำกล่องออกมา หยิบวัตถุระเบิดและเชื้อปะทุออกจากกล่อง เดินช้าๆ ไปที่หน้าประตู เริ่มบรรจุวัตถุระเบิดและเชื้อปะทุไปที่ประตู ซึ่งดูไม่เป็นมืออาชีพมากนัก

หม่าเจียเฉิงกล่าวอย่างประหม่า “เฮียเฉียง นี่มันจะไม่เกิดปัญหาหรือ มันจะทำร้ายถึงพวกเราไหม?”

“ฮ่า ๆ ๆ”

พวกกลุ่มโจรหัวเราะ รู้สึกว่าลูกเศรษฐีพวกนี้เหมือนกบในกะลาที่ไม่เคยเห็นโลกกว้าง

“อย่ากังวล ลูกน้องสองคนนี้สามารถระเบิดห้องนิรภัยของธนาคารได้ ไม่ต้องพูดถึงประตูกระจอก ซึ่งเป็นเรื่องที่จัดการง่ายมาก มิเช่นนั้นผมก็ใช้เครื่องยิงจรวดแล้ว”

จางเฉียงกล่าวอย่างไม่ยี่หระ

“เฮ้ ๆ เฮียเฉียงเป็นมืออาชีพจริง ๆ พวกเราคิดไม่ผิดที่เรียกเฮียเฉียงมาช่วย”

หม่าเจียเฉิงรีบพูดประจบจางเฉียง

“ลิ่วจื่อ นำคนกลุ่มหนึ่งคุ้มครองความปลอดภัยของนายจ้าง ส่วนคนอื่นที่เหลือเตรียมพร้อมบุกเข้าไปข้างใน ใครขัดขวางก็ฆ่าให้หมด เมื่อควบคุมสถานการณ์ได้แล้ว พวกแกสามารถหาสาวสวยเพื่อปลดปล่อยได้ตามใจชอบ”

เมื่อจางเฉียงกล่าวจบ พวกกลุ่มโจรทั้งหมดก็ร้องด้วยความตื่นเต้น ราวกับว่าพวกเขาเป็นกลุ่มสัตว์ร้าย

พวกกลุ่มโจรที่อดกลั้นมานาน กำลังรอคำพูดประโยคนี้ของจางเฉียง เมื่อคิดว่าในปราสาทมีสาวงามอยู่มากมาย ความโหดเหี้ยมในหัวใจของพวกกลุ่มโจรก็ถูกปลุกเร้าขึ้นมาอีกครั้ง

สีหน้าของพนักงานรักษาความปลอดภัยสองคนที่อยู่หลังประตูเปลี่ยนไป พวกเขาได้ยินเสียงหอนเหมือนสัตว์ป่าอยู่ข้างนอก ทำให้รู้สึกว่าสถานการณ์ไม่ปกติแล้ว

“ข้างนอกมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ฟังเสียงแล้วรู้สึกว่ามันผิดปกติ”

“เราควรไปดูไหม? หรือไม่ก็ไปรายงานเบื้องบนก่อน ฉันคิดว่าคนข้างนอกน่าจะเยอะ”

ขณะที่พนักงานรักษาความปลอดภัยทั้งสองกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ กลุ่มโจรได้จัดวางเครื่องระเบิดตามทิศทางเรียบร้อยแล้ว หลังจากถอยไปในระยะที่ปลอดภัย พวกเขาก็กดจุดชนวนระเบิดทันที

บูม!

เสียงระเบิดดังขึ้น ประตูเหล็กอันแข็งแกร่งของปราสาท ก็แตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยมากมายในเปลวไฟ

เศษชิ้นส่วนพุ่งเข้าไปด้านในของประตู เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองได้รับผลกระทบโดยตรงจากแรงระเบิดขนาดใหญ่ เศษประตูเจาะร่างของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสอง

พนักงานรักษาความปลอดภัยสองคนจ้องไปที่เปลวไฟ และมีพ่นเลือดออกมาจากปาก จากนั้นดวงตาของพวกเขาก็ค่อยๆ ปิดลง

เมื่อร่างกายของทั้งสองตกลงบนพื้น วิญญาณของพวกเขาก็หลุดออกจากร่างทันที

“โอ้ ! ดอกไม้ไฟขนาดใหญ่ที่ฉันชอบดูเป็นพิเศษ มันเหมือนเสียงแตรเริ่มการต่อสู้ เพื่อสาวสวยที่อยู่ในปราสาท พวกเรารีบบุกเข้าไปเถอะ”