จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 35

บทที่ 35 เจอหรือไม่เจอ

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หลี่โม่ก็ไม่พอใจมาก

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเป็นสุนัขสอพลอ มองคนผ่านประตูคอกอย่างดูถูก

ดูเหมือนว่าคนที่บริษัทรุงคางจะจ้างคนไม่มีคุณภาพ!

เห็นหลี่โม่ยังคงขมวดคิ้วไม่พอใจ ฟางถิงจึงตวาดสั่งทันที “ทำไมยังเซ่ออยู่อีก ถ้าไม่รีบขับไล่ไป มันส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์บริษัทรุงคางเรานะ!”

“ใช่ๆๆ ผู้จัดการฟาง”

จ้าวกางรีบทำท่าตะเบ๊ะแสดงความเคารพ

“อีกอย่าง เหมือนว่าคนแบบเขา บริษัทเราจะไม่จ้างนะ เขาอยากสมัครรปภ.ก็ไม่ได้!”

ฟางถิงต้องการกำจัดให้สิ้นซาก คิดว่าหลี่โม่มาที่นี่เพื่อสมัครตำแหน่งรปภ.

หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยจ้าวกางได้ยินคำพูดนี้ ก็เป็นสุนัขสอพลอเลียแข้งเลียขาทันที “ผู้จัดการฟางคุณวางใจ หน่วยรักษาความปลอดภัยของเราจะไม่เอาเขาแน่นอน!”

พูดจบ

จ้าวกางหันหัวไปมองหลี่โม่อย่างอวดดีพร้อมกับพูดว่า “แก รีบไสหัวไป อย่าบังคับให้ลูกพี่ต้องลงมือ!”

หลี่โม่ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพวกนี้ ไหนเลยจะเป็นมืออาชีพในการรักษาความปลอดภัย ล้วนแต่เป็นพวกอันธพาลท้องถิ่น

“ไล่ฉันไปงั้นเหรอ วันนี้ฉันจะดูซิว่าใครจะกล้าไล่ฉันไป!”

อารมณ์ของหลี่โม่ก็พุ่งสูงขึ้นเช่นกัน เพราะถึงอย่างไรเขาก็เป็นนายน้อยสำนักหลงเหมิน แม้ว่าจะเป็นความลับ แต่ก็ไม่สามารถละเว้นให้มดไม่กี่ตัวมาล่วงเกินตนได้

“แกยังจะหน้าด้านอยู่อีกเหรอ”

จ้าวกางหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยมองไปที่หลี่โม่อย่างโหดเหี้ยม

ไอ้เด็กบ้า สมองมีปัญหาใช่ไหม

ไม่เห็นพวกพี่น้องยืนข้างหลังตนเหรอ เขายังจะกล้าเล่นตลก นี่เท่ากับอ้าปากแส่หากระบอกปืนไม่ใช่หรือไง รนหาที่ตายชัดๆ!

“มานี่พี่น้องเรา เอาเขาออกไปจากที่นี่!”

จ้าวกางสายตาเย็นชา พูดด้วยเสียงโหดเหี้ยม “วันนี้เป็นวันที่น่าสนใจจริงๆ มาพบกับคนโง่ที่ตาไร้แวว”

ฉับพลันก็มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนจะเข้ามาผลักหลี่โม่ ต้องการไล่เขาออกไป

ทันใดนั้น!

ถ้อยคำตวาดอย่างโกรธจัด ดังขึ้นมาจากประตูใหญ่บริษัทรุงคาง!

“หยุดนะ!”

ตอนนี้หรงปินวิ่งลงมาจากชั้นบนพร้อมกับผู้ช่วยของเขาด้วยความฉุนเฉียว ทันทีที่ออกจากประตูมา ก็เห็นกลุ่มคนรายล้อมรอบตัวคุณหลี่ เห็นแบบนี้จะต้องไล่ออก!

ถอยไปๆ!

ไอ้พวกโง่!

“ประ...ประธานหรุง ทำไมคุณถึงลงมาด้วยตัวเองล่ะครับ”

เมื่อจ้าวกางหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยเห็นว่าเป็นหรุงปิน ก็ก้มหัวต้อนรับด้วยความนอบน้อมทันที

แต่ทว่า

ผัวะ!

หรงปินตรงเข้าตบหน้าอย่างรุนแรงด้วยความโกรธจัด จ้าวกางถูกตบจนมึนหัว

“จะจัดการคุณทีหลัง!”

หรุงปินพูดลอดไรฟัน จากนั้นวิ่งเหยาะๆ ไปตรงหน้าหลี่โม่ ยืนตัวตั้งตรง แล้วโค้งต่ำลงเก้าสิบองศา ทักทายต้อนรับด้วยความเคารพ “คุณหลี่ ขอโทษครับที่ผมมาสาย ทำให้คุณต้องรำคาญใจ”

กึก!

ฟางถิงที่อยู่อีกทางเมื่อเห็นหรงปินก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติแล้ว มาตอนนี้ได้ยินประธานหรุงเรียกหลี่โม่ว่าคุณหลี่อีก เธอก็ตกใจมาก

“ท่านประธาน คุณทำอะไร ทำไมคุณต้องให้เกียรติไอ้เศษสวะนี่ด้วย”

ฟางถิงกำลังดิ้นรนให้พ้นจากความตาย ถามอย่างไม่ค่อยเข้าใจ ดวงตาสวยมีแววประหลาดใจ

“เศษสวะงั้นเหรอ”

หรุงปินหันหน้าไปมองฟางถิงอย่างเย็นชา มองอีกฝ่ายด้วยใจว่างเปล่า

จากนั้นเขาก็ยืดตัวตรงเผชิญหน้ากับทุกคน แนะนำกับทุกคนอย่างเคร่งขรึม “ท่านนี้ คือแขกผู้มีเกียรติของบริษัทรุงคางเรา คุณหลี่หลี่โม่ คำพูดของเขา ประหนึ่งคำพูดของผม อีกอย่าง ผมขอบอกพวกคุณ คุณชายร่ำรวยตระกูลหลี่ผู้ลึกลับในเมืองฮ่าน ก็คือคุณหลี่!”

นรกแตก!

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและฟางถิง ทุกคนอ้าปากกว้างด้วยความประหลาดใจ หน้าตาทั้งเหลือเชื่อทั้งตกใจ!

“มัน...มันเป็นไปได้ยังไง”

ฟางถิงตื่นตระหนก ตากะพริบแสกนมองหลี่โม่

จริงสิๆ

คุณชายร่ำรวยตระกูลหลี่คนนั้นลึกลับมาก บางทีประธานหรุงก็อาจจะไม่เคยเห็นตัวจริงของคุณชายร่ำรวยตระกูลหลี่ หลี่โม่ตั้งใจปลอมตัวเป็นคุณชายร่ำรวยตระกูลหลี่อีกครั้ง หลอกลวงประธานหรุง

ต้องเป็นแบบนี้แน่นอน!

ดังนั้น

ฟางถิงโต้ตอบทันที “ประธานหรุง คุณคงเข้าใจผิด ผู้ชายคนนี้ที่ฉันรู้จัก เป็นแค่ขยะไร้ประโยชน์ เป็นลูกเขยบ้านตระกูลกู้ ภรรยาเขาชื่อกู้หยุนหลัน เป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉัน ฉันรู้จักเขาดี เขาเป็นคนถ่อยที่แกล้งทำเป็นคุณชายร่ำรวยตระกูลหลี่ คุณอย่าถูกเขาหลอกนะ!”

อย่างไรก็เป็นไปไม่ได้!

หลี่โม่ก็แค่เศษสวะ

“ฟางถิง! ความหมายของคุณคือผมแก่จนสายตาฝ้าฟางจำคนผิดงั้นเหรอ”

หรุงปินสีหน้าเย็นเยียบ ส่งเสียงหึอย่างเย็นชา