จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 364

ตอนเที่ยง ณ.โรงงานร้างในเขตชานเมือง

มีทหารเวรที่อยู่ในที่แจ้งและที่อยู่ในที่ลับมากมายอยู่รอบ ๆโรงงานร้าง มีสายตานับไม่ถ้วนจ้องไปที่การเคลื่อนไหวรอบ ๆโรงงาน

ฉิงจี้เย่นั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม มีคนเป็นสิบที่มีท่าทางประหลาดนั่งอยู่ไม่ไกล

บางคนเฉยเมย บางคนเกียจคร้าน บางคนช่างพูดช่างคุย ดูแล้วรู้สึกแปลกประหลาดเป็นอย่างยิ่ง

“คุณชายฉิง แล้วคิงทหารที่คุณพูดถึงล่ะ เราทุกคนต่างก็เป็นนักฆ่าที่มีชื่อเสียง เคยผ่านงานมาทุกประเภท คุณอย่าเอาผู้นำอ่อนหัดมาสั่งการพวกเรา ถ้าเป็นอย่างนั้นพวกเราไปจัดการเองก็ได้”

นักฆ่าที่โยกตัวตลอดเวลาเหมือนเด็กสมาธิสั้น กล่าวขึ้นมา

“เว่ยหย่ง แม่งฉิบหายทางที่ดีแกควรสนใจฐานะตัวตนของแกก่อน อย่าลืมว่าใครเป็นคนให้งานแก่แก”

บอดี้การ์ดของฉิงจี้เย่กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“เฮ้ แกก็เป็นได้แค่หมาตัวหนึ่งที่อยู่ข้างกายคุณชายฉิงเท่านั้น ไม่ว่าจะยังไงฉันก็อาศัยความสามารถของตัวเองในการทำมาหากิน ฉันมีเกียรติมากกว่าหมาอย่างแก”

เว่ยหย่งกล่าวด้วยความเย้ยหยัน

บอดี้การ์ดโมโหจนเหยียดมือออกมาเพื่อจะชักปืน ฉิงจี้เย่ขวางบอดี้การ์ดไว้

“ผมรู้ว่าพวกคุณคิดอย่างไร นี่คือการวางแผนของนายจ้าง ผมก็ไม่มีทางเลือก เมื่อคิงทหารมาถึง คุณสามารถเรียนรู้จากคิงทหาร หากคุณสามารถชนะคิงทหารได้ ภารกิจคราวนี้ให้คุณเป็นคนสั่งการ”

แววตาของนักฆ่าสิบกว่าคนเปล่งประกาย เนื่องจากนักฆ่าพวกนี้ดำเนินชีวิตด้วยความอันตราย ส่วนใหญ่พวกเขาจะทำงานคนเดียว เพราะไม่ไว้ใจคนอื่น กลัวว่าจะเจอเพื่อนร่วมทีมที่โง่เหมือนควาย

ระหว่างนักฆ่าเหล่านี้พวกเขามีความเข้าใจต่อกันบ้างแล้ว เมื่อทำภารกิจร่วมกันจึงไม่ขัดแย้งกันมากนัก แต่สำหรับคิงทหารลึกลับที่เป็นผู้รับผิดชอบสั่งการในภารกิจครั้งนี้ ทำให้พวกเขามีความรู้สึกเหมือนเอาชีวิตไปฝากไว้กับผู้อื่น ดังนั้นพวกเขาจึงมีความต่อต้านเล็กน้อยอยู่ในใจ

“ใครชนะก็จะสามารถสั่งการได้?”

เสียงของหลี่โม่ดังมาจากประตูโรงงาน

ฉิงจี้เย่ยิ้มแล้วมองไปที่หลี่โม่ “แน่นอน”

นักฆ่าสิบกว่าคนต่างมองหลี่โม่ที่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน ใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยของหลี่โม่ ทำให้นักฆ่าทั้งหมดแสดงแววตาระมัดระวัง

“คุณชายฉิง คนผู้นี้ดูแล้วไม่คุ้นตา มีฐานะความเป็นมาอย่างไร หรือว่าเป็นคิงทหารหมา?

เว่ยหย่งเอียงศีรษะถาม

“นี่คือหลี่โม่ เป็นคนเมืองฮ่าน และเป็นคนที่มีความสามารถมาก ผมต้องการเชิญเขาเข้าร่วมเป็นพันธมิตรพันธมิตรนักฆ่าฟินิกซ์แต่ถูกเขาปฏิเสธ”

ฉิงจี้เย่หรี่ตาแล้วกล่าว

“โอ้ นี่กำลังดูถูกพันธมิตรนักฆ่าฟินิกซ์ของเราใช่ไหม จึงไม่เข้าร่วม ให้เกียรติแต่แกไม่รับเกียรติ” เว่ยหย่งกล่าวอย่างฉุนเฉียว

แม้ว่านักฆ่าคนอื่น ๆจะไม่พูดอะไร แต่การแสดงออกของพวกเขาก็เผยให้เห็นว่าพวกเขาคิดอย่างไร การที่หลี่โม่ปฏิเสธที่จะเข้าร่วม ทำให้พวกเขาคิดว่าหลี่โม่ดูถูกพวกเขา

หลี่โม่ไม่สนใจนักฆ่าพวกนั้น เดินก้าวใหญ่ไปด้านข้างของฉิงจี้เย่ แล้วกล่าวว่า “เก้าอี้ที่ผมนั่งครั้งก่อนล่ะ”

“เอาเก้าอี้มาให้คุณหลี่”

ฉิงจี้เย่กล่าว

บอดี้การ์ดเอาเก้าอี้ที่หลี่โม่นั่งคราวก่อน มาวางไว้ด้านหลังหลี่โม่

หลี่โม่นั่งลงอย่างสง่า กลุ่มนักฆ่ามองหลี่โม่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ เพราะพวกเขารู้สึกว่าหลี่โม่ไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย

“ไอ้โง่นี้มันมาจากไหนวะ มันเย่อหยิ่งนัก แม่งฉิบหายไม่รู้หรือว่าพวกเราร้ายกาจแค่ไหน”

“มันสมควรตาย ที่กล้าเมินพวกเรา คิดว่าพวกเราเป็นเด็กที่ไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม คุณชายฉิง คุณไม่มีปัญหาใช่ไหมถ้าพวกเราจะฆ่าใครสักคนเล่นตอนนี้”