ในห้องหมายเลขหนึ่ง ของคลับชายหาดทอง จางเต๋ออู่ที่ผิวขาวและสวยเหมือนผู้หญิง สวมเสื้อคอจีนที่ตัดเย็บด้วยมือ นั่งอยู่บนโซฟาและเขย่าแก้วทิวลิปแชมเปญที่อยู่ในมืออย่างเบา ๆ
ในแก้วทิวลิปแชมเปญ มีสุราสีเหลืองทองค่อย ๆหมุน จางเต๋ออู่ก้มมองไปที่สุรา ราวกับว่าเขากำลังทำความเข้าใจในความลึกลับของสุรานั้น
กู้เจี้ยนกั๋วรู้สึกเหมือนนั่งอยู่บนกองไฟ ไม่ว่าเขาจะนั่งยังไงก็ยังรู้สึกไม่สบายอยู่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นคนใส่ชุดดำสี่คนที่ยืนอยู่ที่มุมทั้งสี่ของห้อง
ชายชุดดำทั้งสี่สวมหน้ากากสีเงิน และยืนตัวตรงนิ่งราวเหมือนกับรูปปั้น
“รบกวนถามว่าคุณเป็นใคร ไม่ทราบว่าเรื่องการจัดการหลี่โม่มีอะไรที่ผมสามารถจะช่วยเหลือได้”
กู้เจี้ยนกั๋วพูดทำลายบรรยากาศที่สงบ ถ้ายังคงนิ่งเงียบต่อไป กู้เจี้ยนกั๋วรู้สึกว่าตนเองอาจจะสติแตกได้
“คุณรู้ฐานะตัวตนของหลี่โม่หรือไม่?”
เสียงของจางเต๋ออู่สุขุมนุ่มลึก ฟังแล้วไพเราะเพราะพริ้ง
กู้เจี้ยนกั๋วมองไปที่จางเต๋ออู่อย่างสงสัย พร้อมรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดบนใบหน้า “เขาเป็นแค่เศษสวะที่ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง จะมีฐานะตัวตนอะไรได้ล่ะ”
“อ้อ ดูเหมือนว่าเขาจะปกปิดได้ดีทีเดียว เขาไม่ได้เปิดเผยฐานะตัวตนให้พวกคุณทราบ”
“อะไร? หรือว่าเขายังมีฐานะตัวตนอื่นด้วย? ท่าทางเศษสวะอย่างเขา คงจะไม่มีฐานะตัวตนใหญ่โตมั้ง”
กู้เจี้ยนกั๋วไม่เชื่อว่าหลี่โม่จะมีฐานะตัวตนที่เป็นความลับ แม้ว่าเขาจะมีฐานะตัวตนที่เป็นความลับ น่าจะเป็นฐานะของคุณชายที่ตกทุกข์ได้ยากแน่นอน มันไม่มีประโยชน์อะไรทั้งนั้น
จางเต๋ออู่ยิ้มจางๆ “เขาไม่มีฐานะใหญ่โตอะไรจริง ๆ เพราะเขากำลังจะกลายเป็นอดีตไปแล้ว”
ด้วยรูปลักษณ์และความสามารถที่ประจบเก่ง จางเต๋ออู่ได้แอบมีความสัมพันธ์อย่างลับ ๆกับราชินีของสำนักหลงเหมินมานานแล้ว และตอนนี้ราชินีของสำนักหลงเหมินได้ตั้งครรภ์ลูกของเขาแล้ว
จางเต๋ออู่กำลังวางแผนที่จะปูทางให้กับลูกที่ยังไม่เกิดของตนเอง ขอแค่สามารถกำจัดหลี่โม่ได้ ราชินีของสำนักหลงเหมินก็จะได้ครอบครองสำนักหลงเหมิน และในอนาคตก็จะส่งต่อตำแหน่งเจ้าสำนักให้กับลูกของตนเอง
เมื่อใดก็ตามที่เขาคิดเรื่องนี้ จางเต๋ออู่จะรู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก จากการเป็นสามัญชน นำไปสู่การเป็นบิดาในอนาคตของเจ้าสำนักหลงเหมิน ทำให้ในใจของจางเต๋ออู่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ประสบความสำเร็จ
จางเต๋ออู่ไม่อาจคาดเดาความคิดของราชินีของสำนักหลงเหมินได้ จางเต๋ออู่แนะนำให้ฆ่าหลี่โม่นับครั้งไม่ถ้วน แต่ราชินีของสำนักหลงเหมินมักจะกล่าวว่ายังไม่ถึงเวลา
จางเต๋ออู่ไม่รู้ว่าราชินีของสำนักหลงเหมินจะรอเวลาถึงเมื่อใด แต่จางเต๋ออู่แทบรอไม่ไหวที่อยากจะฆ่าหลี่โม่ให้ตาย
“มันเป็นอดีตไปแล้ว?”
กู้เจี้ยนกั๋วไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของจางเต๋ออู่
“เมื่อตายไป มันก็จะกลายเป็นอดีตไม่ใช่หรือ ฮ่า ๆ ๆ”
จางเต๋ออู่ยิ้มอย่างมีชัย
“ใช่ ๆ ฆ่าคนไร้ประโยชน์อย่างหลี่โม่ และทำให้มันกลายเป็นอดีต!”
กู้เจี้ยนกั๋วกล่าวอย่างชั่วร้าย
ถ้าเขาสามารถฆ่าหลี่โม่เองได้ กู้เจี้ยนกั๋วคงจะลงมือไปนานแล้ว แต่เขาไม่มีความสามารถและความกล้าหาญ กู้เจี้ยนกั๋วก็เลยยังไม่มีความคิดเช่นนี้มาก่อน
“ไม่รู้ว่าคุณจะฆ่าเขาด้วยวิธีใด? หลี่โม่เหมือนแมลงสาบที่ตียังไงก็ไม่ตาย และดูเหมือนว่าเขาจะมีวรยุทธด้วย”
กู้เจี้ยนกั๋วกล่าวเบา ๆ
“ผมได้จัดเตรียมงานเลี้ยงไว้ คุณก็แค่ทำให้หลี่โม่มาร่วมงานเลี้ยง ผมมีวิธีที่จะทำให้เขาตายในงานเลี้ยง และไม่มีใครรู้ว่าเขาตายได้อย่างไร”
จางเต๋ออู่หรี่ตาแล้วกล่าว
แม้ว่าเขาอยากจะฆ่าหลี่โม่ แต่มันไม่ใช่คำสั่งจากราชินีของสำนักหลงเหมิน ดังนั้นจางเต๋ออู่ก็จะพยายามทำให้การตายของหลี่โม่เหมือนเป็นอุบัติเหตุ หากฆ่าหลี่โม่โดยตรงแล้วถูกตรวจพบ อาจจะทำให้จางเต๋ออู่ต้องเดือดร้อน
งานเลี้ยงคราวนี้จางเต๋ออู่ได้เตรียมวิธีที่จะฆ่าหลี่โม่ไว้เต็มรูปแบบ มีวิธีการไม่ต่ำกว่าสิบวิธีในการฆ่าหลี่โม่ให้ตายเหมือนเป็นอุบัติเหตุ
“ง่ายขนาดนั้นเลยหรือ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...