จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 408

“โอ้ สวีอวิ๋นอวิ๋นของพวกเราคนนี้มีคนที่ชอบแล้วงั้นเหรอ?”

กู้หยุนหลันพูดหยอก

สวีอวิ๋นอวิ๋นเอามือปิดหน้าผากและพูดอย่างไม่มีทางเลือกว่า “คนในครอบครัวของฉันแนะนำคนๆหนึ่งให้ เป็นคนรวยรุ่นที่สอง ฉันไม่แน่ใจเกี่ยวกับเขานิดหน่อย นี่ไม่ใช่การมาขอคำปรึกษาเธองั้นเหรอ”

“คนรวยรุ่นที่สองเนี่ยนะ”

กู้หยุนหลันครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่

กู้หยุนหลันไม่ค่อยชอบพวกคนรวยรุ่นที่สอง เพราะคนรวยรุ่นที่สองห้าหกคนที่อยู่รอบตัวเธอล้วนแต่เป็นพวกเสแสร้ง แต่ที่มีความสามารถจริงๆกลับมีไม่กี่คน โดยพื้นฐานแล้วทุกคนจะเอาเงินของครอบครัวไปผลาญข้างนอก

สวีอวิ๋นอวิ๋นรู้ว่ากู้หยุนหลันไม่ชอบพวกคนรวยรุ่นที่สองมาตลอด ไม่อย่างนั้นคงจะไม่ปฏิเสธเหล่าคนรวยรุ่นสองจำนวนมากที่มาไล่ตามจีบแต่กลับไปอยู่กับหลี่โม่แทน

เหลือบมองไปที่หลี่โม่แล้ว สวีอวิ๋นอวิ๋นรู้สึกว่าหลี่โม่นั้นเป็นพวกแต้มบุญสูงมากจริงๆ ถึงเป็นคนที่กู้หยุนหลันถูกใจ เป็นเด็กยากจนที่ไม่มีอะไรแต่กลับได้แต่งงานกับหญิงสาวที่งามเพียบพร้อม

“ถูกต้อง ก่อนหน้านี้ฉันเองก็ติดต่อกับคนรวยรุ่นที่สองเป็นจำนวนมาก แต่สุดท้ายแล้วไม่ได้ติดต่อกันอย่างลึกซึ้งกับพวกเขามากนัก ถึงแม้ว่าฉันต้องการจะแต่งงานพวกคนรวยรุ่นที่สองเพื่อชีวิตที่ดี แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ต้องหาคนที่มีบุคลิกที่คล้ายคลึงกันอยู่ดีนั่นแหละ”

กู้หยุนหลันพยักหน้าและเห็นด้วยอย่างมากกับคำพูดของสวีอวิ๋นอวิ๋น ถ้าหากเจอพวกคนรวยรุ่นที่สองบุคลิกลักษณะไม่ดีแล้วล่ะก็นั่นเท่ากับกระโดดเข้าไปในกองไฟเลยทีเดียว

“จะต้องหาคนที่มีบุคลิกที่ดีจริงๆ แต่ทว่าฉันไม่เคยเจอคนรวยรุ่นที่สองอย่างที่เธอพูดเลย และช่วยให้คำปรึกษาไม่ได้ด้วย อย่างน้อยที่สุดจะต้องเจอหน้ากันก่อนถึงจะสามารถตัดสินได้”

กู้หยุนหลันพูดด้วยความรู้สึกลำบากใจ

มันเป็นเรื่องที่กู้หยุนหลันไม่เต็มใจที่จะออกความเห็นให้กับเพื่อนสนิทมากนัก ยิ่งไปกว่านั้นมันก็ไม่ง่ายเลยที่สวีอวิ๋นอวิ๋นจะได้เจอกับคนที่มีความคิด โดยสรุปคือไม่สามารถใช้คำพูดไร้สาระไม่กี่คำมาทำลายโชคชะตาของเพื่อนสนิทได้หรอก

หลี่โม่หยิบรายการเมนูขึ้นมาดูแล้วเอียงหัวถามว่า “หยุนหลัน คุณจะดื่มอะไร? ลาเต้หรือว่าคาปูชิโน่ ไม่อย่างนั้นก็แบบดริป”

“งั้นดื่มแบบดริปแล้วกันนะ ถึงแม้ว่าแบบดริปของที่นี่จะราคาแพงไปสักหน่อย แต่รสชาติดีมาก ฉันเลี้ยงเอง”

ที่สวีอวิ๋นอวิ๋นพูดพร้อมกับคว้ารายการเมนูมาจากมือของหลี่โม่แล้วเริ่มสั่งอย่างรวดเร็ว

“หยุนหลันดื่มแบบดริป หลี่โม่คุณจะดื่มอะไร? น่ากลัวว่าคุณจะไม่ชินกับการดื่มกาแฟสินะ ฉันคิดว่าคุณดื่มน้ำผลไม้ก็พอแล้ว รสชาติของกาแฟที่เป็นเอกลักษณ์ของเมืองนี้ไม่เหมาะกับคุณ”

สวีอวิ๋นอวิ๋นดูถูกหลี่โม่อยู่นิดๆ

กู้หยุนหลันตบหลังมือของหลี่โม่เบาๆแล้วส่งสายตาบอกหลี่โม่ว่าอย่าโกรธเลย จากนั้นจึงยิ้มและพูดว่า “หลี่โม่ดื่มกาแฟดริปเหมือนกันนั่นแหละจ้ะ”

“เฮ้ เธอแน่ใจนะสามีของเธอจะชินกับการดื่มกาแฟ? ที่ร้านมีเมล็ดกาแฟให้เลือกสำหรับกาแฟดริปหลายชนิดเลยนะ ไม่อย่างนั้นดื่มบลูเม้าท์เท่นแล้วกัน”

สวีอวิ๋นอวิ๋นพูดกับตัวเองเสร็จสรรพแล้วสั่งเมนูจนเสร็จเรียบร้อยโดยไม่รอให้กู้หยุนหลันบอกว่าเห็นด้วยหรือไม่

“กาแฟบลูมาท์เทนแบบดริปสามแก้ว นี่ หลี่โม่ รสชาติที่บริสุทธิ์ของกาแฟที่ชงด้วยมือไม่ใช่แบบที่คนธรรมดาจะคุ้นเคย อีกเดี๋ยวนายอย่าพ่นกาแฟออกมาล่ะ มันจะน่าขายหน้าเกินไป”

สวีอวิ๋นอวิ๋นพูดพร้อมกับเหล่มองหลี่โม่

หลี่โม่ยิ้มจางๆ ไม่ได้รับเอาคำพูดของเด็กสาวที่ไม่มีประสบการณ์อะไรอย่างสวีอวิ๋นอวิ๋นมาใส่ใจ

กู้หยุนหลันไม่ต้องการทำให้หลี่โม่ต้องอับอายจึงเปลี่ยนประเด็นและพูดว่า “ ทำไมเธอไม่เรียกคนรวยรุ่นที่สองของเธอออกมาล่ะ จะได้พูดคุยกัน พวกเราจะได้ช่วยเธอสังเกตเขา”

“ฉันเองก็คิดแบบนี้ แต่ว่ามันกะทันหันเกินไปที่จะเรียกเขามาตอนนี้ วันมะรืนนี้จะมีงานเลี้ยงที่โรงกลั่นไวน์ เขาชวนฉันไปด้วย ฉันกำลังคิดว่าพวกเธอก็น่าจะมาด้วย ทุกคนจะได้พูดคุยกันในงานเลี้ยง บางทีมันอาจจะเปิดเผยนิสัยของเขามากขึ้นก็ได้”

ในที่สุดสวีอวิ๋นอวิ๋นก็พูดจุดประสงค์ของเธอออกมา เมื่อเห็นกู้หยุนหลันลังเล สวีอวิ๋นอวิ๋นควักบัตรเชิญของงานเลี้ยงที่โรงกลั่นไวน์ออกมาแล้วยัดลงในมือกู้หยุนหลันปโดยตรง