จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 414

แมเนอร์จิงเฉิง

ราชินีของสำนักหลงเหมินนอนอย่างเกียจคร้านบนโซฟา "ไอ้ผีต่างชาติเหล่านั้นมีการเคลื่อนไหวอะไรไหม นี่กำลังรอดูพวกเขาจัดการหลี่โม่"

“ผู้อำนวยการบริหารของการแข่งมวยดำนานาชาติแคลตี้ ได้เซ็นสัญญากับฉู่จงเทียน และการแข่งมวยดำจะเริ่มอย่างเป็นทางการในสัปดาห์หน้า” จางเต๋ออู่โค้งคำนับเหมือนทาสและกล่าว

“ช้าจังเลย ฝั่งเจ้าแปดอาจพึ่งพาไม่ค่อยได้ ทางที่ดีส่งคนของเราไปอยู่รอบๆหลี่โม่จะดีกว่า”

ราชินีของสำนักหลงเหมินพูดอย่างช้าๆ

“ได้จัดเตรียมคนไปที่องค์กรของตระกูลกู้แล้ว สามารถรู้การเคลื่อนไหวโดยพื้นฐานของหลี่โม่ได้”

ราชินีของสำนักหลงเหมินเหลือบมองจางเต๋ออู่ด้วยท่าทางเหมือนดูคนโง่ และพูดอย่างเย็นชา “คุณนี่มันสมองควายหรือ สิ่งที่ฉันต้องการคือกุญแจลับ! ไม่ใช่การเคลื่อนไหวของหลี่โม่ คนที่คุณส่งไปจะหากุญแจลับให้ฉันได้ไหม!”

เหงื่อเย็นไหลออกมาที่หน้าผากของจางเต๋ออู่ เขาก้มศีรษะลงและไม่รู้ว่าจะตอบคำพูดของราชินีของสำนักหลงเหมินอย่างไร

“เป็นขยะที่ไร้ประโยชน์จริงๆ!”

ราชินีของสำนักหลงเหมินหยิบแก้วไวน์แดงในมือ และเทไวน์แดง Romani Conti มูลค่ากว่าหมื่นลงบนหน้าของจางเต๋ออู่

ไวน์สีแดงสดไหลอาบแก้มของจางเต๋ออู่ จางเต๋ออู่ที่ดูน่าสังเวช แขนสั่นเล็กน้อย แต่เขาไม่กล้ายกมือขึ้นเพื่อเช็ดไวน์ออกจากใบหน้า

“ฉันได้ยินมาว่าคุณเลี้ยงนางผู้หญิงคนนั้นไว้ คุณจะแอบแซบกับนางนั่นใช่ไหม”

ราชินีของสำนักหลงเหมินกล่าวอย่างเย็นชา

ร่างของจางเต๋ออู่สั่นสะท้านทันที จากนั้นเขาก็คุกเข่าลงและล้มหัวลงกับพื้น

“ไม่ ไม่ ผมไม่มีความคิดแบบนั้นกับเธอ ผมคิดว่าหลังจากที่ผมได้ฝึกเสี่ยวถง ผมจะอุทิศเธอให้กับคุณ เพื่อที่เธอจะสามารถรับใช้คุณอย่างดี”

“เหอะเหอะ ความคิดหรือแผนการในใจอันแยบยลของผู้ชาย คิดว่าฉันจะรู้ไม่ทันเหรอ เฉินเสี่ยวถงฉันได้ส่งเธอไปแล้ว พอดีหลี่โม่จะไปงานเลี้ยงในตอนกลางคืนของโรงกลั่นเหล้าองุ่นด้วย ให้นางจิ้งจอกของคุณไปพบหลี่โม่เถอะ ถ้าเธอสามารถได้กับหลี่โม่ แล้วสามารถเอากุญแจมาได้ ฉันจะถือซะว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น มิฉะนั้น...ฮิฮิฮิ”

เสียงหัวเราะของราชินีของสำนักหลงเหมินทำให้เลือดของจางเต๋ออู่แข็งตัว แม้ว่าราชินีของสำนักหลงเหมินจะไม่ได้พูดออกมา จางเต๋ออู่ก็รู้ว่ามันหมายถึงอะไร

เมื่อคิดถึงหุ่นที่เย้ายวนและใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเฉินเสี่ยวถง จางเต๋ออู่รู้สึกเจ็บปวดในใจ นั่นคือสิ่งที่เขาวางแผนที่จะเก็บไว้สนุกเองอย่างลับๆ แต่ใครจะรู้ว่าถูกราชินีของสำนักหลงเหมินรู้ก่อน

“จางเต๋ออู่ คุณอย่าคิดว่าฉันรักและเอ็นดูคุณในช่วงนี้ คุณก็สามารถทำอะไรได้ตามใจชอบนะ คุณต้องเข้าใจว่า ทุกสิ่งที่คุณมี ฉันเป็นคนมอบให้คุณ และฉันสามารถนำทุกอย่างที่มอบให้คุณกลับคืนมาได้ตลอดเวลา”

“เข้าใจ เข้าใจ ต่อไปผมจะรับใช้คุณให้ดีกว่าเดิมแน่นอน”

จางเต๋ออู่ก้มกราบอย่างสุดแรง พยายามแสดงความจงรักภักดีของตนเองออกมา

“พอละ อย่าเป็นหนอนก้มกราบเลย ดูแล้วไม่ได้เรื่องเลย อุ้มฉันกลับไปพักผ่อนเถอะ”

จางเต๋ออู่ลุกขึ้นจากพื้น อุ้มราชินีของสำนักหลงขึ้นมาเบาๆ และกลับไปที่ห้องพร้อมกับความประหม่า

...

เมื่องานเลี้ยงในคืนโรงกลั่นเหล้าองุ่นมาถึง สวีอวิ๋นอวิ๋นได้ติดต่อกู้หยุนหลันแต่เนิ่นๆ รีบไปที่สำนักงานของกู้หยุน หลันเพื่อรอกู้หยุนหลันเลิกงาน

เมื่อเข้าไปในห้องทำงานของกู้หยุนหลัน เห็นหลี่โม่นั่งอยู่ในห้องทำงาน คิ้วของสวีอวิ๋นอวิ๋นก็ขมวด แต่คิ้วของสวีอวิ๋นอวิ๋นก็ผ่อนคลายลงในไม่ช้า

“หยุนหลัน ทำไมคุณยุ่งทั้งวันเลย คุณคิดว่าคุณเป็นซุปเปอร์แมนจริงๆเหรอ แต่สามีของคุณดูสบายมากเลยนะ”

สวีอวิ๋นอวิ๋นกล่าวอย่างแปลกใจ

กู้หยุนหลันยิ้ม "คุณไม่เข้าใจหลี่โม่ ความจริงแล้วเขาก็มีงานมากมาย"

สวีอวิ๋นอวิ๋นเบิกตากว้างและพูดอย่างเย็นชา "บอกให้คุณพูดก็พูดสิ! คุณยังเป็นผู้ชายไหม!"

“ความจริงที่ผมอยากจะบอกก็คือ คนขี้เหร่มักทำอะไรบ้าๆบอๆ อืม ขี้เหร่จริงๆ”

หลี่โม่พูดอย่างจริงจัง

สวีอวิ๋นอวิ๋นตกตะลึงครู่หนึ่ง แล้วเกือบโมโหจนจะร้องไห้ในคำพูดของหลี่โม่

“คุณ! คุณตาบอดหรือ คุณกล้าบอกว่าฉันขี้เหร่! หยุนหลัน ช่วยฉันตัดสินหน่อย หลี่โม่ของคุณตาบอดใช่ไหม！”

กู้หยุนหลันนวดหน้าผากของเธอและพูดด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยว"อวิ๋นอวิ๋น ไม่ต้องสนใจหนี่โม่ หลี่โม่เหมือนฉัน ไม่สามารถชื่นชมความงามแบบนี้ได้"

“ห๊ะ! คุณมันรักผู้ชายมากกว่าเพื่อน ยังจะปกป้องเขาอีก พวกคุณใส่แบบนี้ไปงาน เดี๋ยวโดนหัวเราะเยาะแน่ อย่าหาว่าฉันไม่ได้เตือนพวกคุณนะ!”

สวีอวิ๋นอวิ๋นกล่าวอย่างโกรธเคือง

“รู้แล้ว เราจะไม่ไปทำความรู้จักกับใคร แค่ไปช่วยคุณดูว่าแฟนของคุณเป็นคนอย่างไร ใช่แล้ว คุณสามารถบอกฉันเกี่ยวกับข้อมูลพื้นฐานของแฟนของคุณได้ไหม ถึงเวลานั้น จะได้ไม่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่รู้อะไรเลย"

สวีอวิ๋นอวิ๋นหายใจเข้าลึกๆสองครั้ง ระงับความโกรธในใจของเธอ หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาแล้วดึงรูปถ่ายให้กู้หยุนหลันดู

“หน้าตาหล่อเหลา ครอบครัวทำธุรกิจอสังหาฯ แต่ไม่ใช่เจ้าใหญ่อะไร ถือได้ว่ามีเงินเพียงเล็กน้อย ดูเหมือนว่าทรัพย์สินของบริษัทเขามีเพียงหลายร้อยล้านเท่านั้น และสามารถผ่านเส้นความคาดหวังของฉันได้อย่างงูๆปลาๆ"

"ทรัพย์สินหลายร้อยล้านยังบอกว่างูๆปลาๆ เงื่อนไขของคุณไม่ต่ำเลยนะ"

หลี่โม่อดไม่ได้ที่จะบ่น

“เหอะๆ คนรวยที่ตามจีบหยุนหลันในตอนนั้น ทรัพย์สินที่ต่ำที่สุดที่บ้านก็หนึ่งพันล้านขึ้นไป! ฉันไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงมาตกหลุมรักคนอย่างคุณ”