จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 425

ไม่ต้องคิดเยอะ เฉินเสี่ยวถงตัดสินใจได้ทันที ไม่ว่าจะเป็นผลประโยชน์หรือความสุขในอนาคต เธอพนันได้เลยว่าหลี่โม่พึ่งพาได้กว่าราชินีของสำนักหลงเหมินเยอะ

หลี่โม่รู้สึกสัมผัสอันน่าขนลุกจากข้างหลัง เขาขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ถ้าเธอกลัวก็ไปอยู่กับภรรยาของผมสิ”

กู้หยุนหลันยื่นมือออกมาวางบนแขนของเฉินเสี่ยวถง จากนั้นจึงพูดอย่างอ่อนโยนว่า “เธอไม่ต้องกลัวนะ ถ้ากลัวก็จับมือฉันได้”

“ไม่ เขาทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัยกว่า”

เฉินเสี่ยวถงพูดอย่างน่าสงสาร

หลี่โม่ส่ายหน้ายิ้มแหย “เธอไม่ต้องจับตัวผมก็ปลอดภัยเหมือนกัน ถ้าเธอเอาแต่จับตัวผม จะยิ่งรู้สึกไม่ปลอดภัยนะ”

“ทำไมล่ะ”

“เพราะผมกลัวภรรยา ผมไม่ทำเรื่องที่ทำให้ภรรยาไม่มีความสุข เช่น ที่คุณกำลังทำกับผมตอนนี้ มันจะทำให้ภรรยาของผมไม่พอใจได้”

หลี่โม่พูดอย่างจริงจัง

กู้หยุนหลันมองหลี่โม่ตาขวาง เธออดเอามือป้องปากหัวเราะไม่ได้

เฉินเสี่ยวถงรู้สึกหดหู่ แต่ก่อนเมื่อผู้ชายเห็นเธอ เหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่าง แต่ตอนนี้เธอเป็นฝ่ายเริ่มก่อน คิดไม่ถึงว่าหลี่โม่จะไม่สนใจแม้แต่น้อย

ถึงกู้หยุนหลันจะสวยมาก แต่เธอก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากู้หยุนหลัน พวกผู้ชายก็แค่คนเจ้าชู้หลายใจไม่ใช่หรือไง!

ต้องเป็นเพราะกู้หยุนหลันอยู่ที่นี่ด้วย หลี่โม่จึงไม่กล้าแสดงอะไรออกมา รอให้กู้หยุนหลันไม่อยู่ก่อนเถอะ ดูสิว่าหลี่โม่จะเป็นยังไง!

เฉินเสี่ยวถงเอามือออกจากไหล่ของหลี่โม่อย่างไม่พอใจ จากนั้นเธอจึงกอดแขนของกู้หยุนหลันเอาไว้ และทำเป็นซบหลังกู้หยุนหลันด้วยท่าทางอ่อนแอ

“สามีพี่ดุจัง”

“เขาดุเหรอ หลี่โม่ไม่ดุสักนิด อ้อ เธอชื่ออะไรเหรอ ฉันชื่อกู้หยุนหลัน”

กู้หยุนหลันยิ้มแล้วพูดออกมา

“ฉันชื่อเฉินเสี่ยวถง”

“น้องเสี่ยวถงไม่ต้องกลัวนะ มีหลี่โม่อยู่ ไม่มีทางเกิดเรื่องอะไรแน่นอน”

ไม่รู้กู้หยุนหลันมีความเชื่อใจในตัวของหลี่โม่ตั้งแต่เมื่อไร ถึงแม้จะเจอเรื่องที่อยู่ตรงหน้า กู้หยุนหลันรู้สึกว่าหลี่โม่จะต้องจัดการได้อย่างแน่นอน

หลี่โม่ไม่สนใจเฉินเสี่ยวถงอีก เขาหันไปมองลุงฝู

ลุงฝูมองลูกน้องของคุณชายสามหลินที่ถือปืนอย่างแน่วแน่ เขาเดินเข้าไปแล้วพูดว่า “คิดว่ามีปืนก็พอเหรอ ในสายตาของคนมีฝีมือ ปืนมันก็แค่ของเล่นชิ้นหนึ่งเท่านั้น”

“โอ้อวดจริงๆ ใกล้จะตายยังกล้าพูดแบบนี้ ถ้ามีปัญญาก็รับลูกปืนของพวกเราสิ! ฮ่าๆๆๆ”

“จะไปพูดกับตาเฒ่านี่ทำไม จัดการมันให้ตายก็พอ คุณชายของเราต้องรอพาสาวสวยกลับไปเสวยสุขอีกนะ อย่าทำให้คุณชายต้องเสียเวลาทำเรื่องใหญ่”

ลูกน้องของคุณชายสามหลินพูดอย่างอวดดี พวกมันยกปืนขึ้น เตรียมที่จะยิงลุงฝู

ลุงฝูหัวเราะ จู่ๆ เขาก็กระโดดไปข้างหน้า มันรวดเร็วจนเห็นเป็นเงาอยู่ในอากาศ

ลูกน้องของคุณชายสามหลินไม่เคยเจอความเร็วขนาดนี้ ไม่รอให้พวกเขาได้ลั่นไกปืน ลุงฝูก็พุ่งมาตรงหน้าพวกเขาแล้ว

เพียะ เพียะ เพียะ