จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 451

ซู​เปอร์​คาร์​ค่อยๆหยุดลง

พี่คางและหลงเทาลงรถพร้อมกัน​

เมื่อเห็นสภาพ​อันน่า​สยดสยอง​บนถนนตรงหน้า​ และร่างศพของ​คุณ​ชายสามหลินกับลุงเป้า​ พี่คางก็รู้​สึก​หวาดกลัวขึ้นมาอีกครั้ง​

หลงเทา​นั้น​ยังพอเคยชินบ้าง​ เพราะเขาก็เห็นคนตายมามากมาย​

“คุณ​หลี่คุณ​ได้รับบาดเจ็บ​ตรงไหนหรือเปล่า​ ให้ผม​ส่งคุณ​ไปที่โรงพยาบาล​ไหม”

หลงเทา​ถามอย่าง​กระวนกระวาย​

หลี่โม่​ส่าย​หน้า​“ไม่เป็นไร​ คุณ​ชายสามหลิน​ตายแล้ว​ นายรีบกลับไปหลบภัย​ใน​อา​ณาเขต​ของนายซะ​ หาก​ตระกูล​หลิน​เจอตัว​นาย​ นายจะเป็นหรือตายก็ไม่เกี่ยว​อะไรกับฉัน​”

หนังหัวของหลงเทาชาไปทั้งตัว​ ในใจนั้นรู้สึก​กระวนกระวาย​ อยากจะคุกเข่า​แล้วกอดขาของหลี่โม่ไว้​แน่น​ๆ​

“คุณ​หลี่​ ผม​ ผม​จะไปหลบ​ภัย​ที่ไหน​ ตระกูล​หลิน​คง​ไม่ยอมปล่อย​เรื่อง​นี้ผ่าน​ไปง่ายๆ​แน่​ ถ้าเกิดพวกเขามาเอาความ​กับผม​ ผม​คงหนี​ไม่พ้นแน่เลย​”

หลงเทาพูดด้วยสีหน้า​​น้อยใจ​ที่เกือบจะ​ร้องไห้​ ​นัยน์ตา​คลอ​เต็มไปด้วยนํ้าตา​ พร้อมที่จะร้องไห้​ออกมา​ทุกเมื่อ​

“ฉันไม่เอาชีวิต​นายก็ถือว่ามีความเมตตา​มากพอแล้ว​ นาย​อย่า​ได้ทดสอบ​ขีด​จำกัดของฉันเด็ดขาด​ รีบไสหัวไปซะ”

หลี่โม่​ไม่สนใจหลงเทา​อีกต่อไป​ เมื่อ​นึกถึง​การกระทำของหลง​เทา​ก่อนหน้า​นี้​ หลี่โม่​ไม่เอาชีวิต​เขาก็ถือว่าเป็นบุญ​โขมากพอแล้ว​

หลงเทารู้ดีว่า​ไม่สามารถ​กอดขาหลี่โม่ไว้ได้​ ทำได้เพียง​ถอดหายใจอย่างเศร้า​โศก​ กำลัง​ครุ่นคิดอยู่​ว่า​จะเก็บข้าวเก็บ​ของแล้ว​เปลี่ยน​ชื่อ​นามสกุล​ แล้ว​หลบหนี​ไปชีวิตสุขสบาย​อยู่ที่​ต่างประเทศ​

แม้​จะ​เสเพล​มานานหลายปีแต่ก็ยังพอมี​เงิน​เก็บ​อยู่​บ้าง​ หากยังเสเพล​อยู่อย่างนี้ต่อไป​ จะตายวันนี้พรุ่งนี้​ก็ไม่รู้​ ใช้โอกาส​ใน​ครั้งนี้​วางมือก็เป็นเรื่อง​ที่ดีเหมือนกัน

“ขอบคุณ​คุณ​หลี่​ที่ไว้ชีวิต​ผม​ ผมจะกลับไปเก็บ​ข้าว​เก็บของและย้าย​ไปอยู่​ต่างประเทศ​ หวังว่าในอนาคต​จะได้เจอคุณ​หลี่​อีก​”

หลงเทา​พูด​จบ​อย่าง​นอบน้อม​ แล้ว​ก็รีบ​วิ่ง​ไปตามทาง​ถนน​ที่ทุรกันดาร​อย่าง​ร้อนรน​

ในเวลานี้​หลงเทาไม่กล้าที่​เอ่ย​ขอรถเพิ่ม​อีกสักคัน​ กะเอาไว้ว่าจะไปขโมยรถสักคันหนึ่ง​ที่หมู่บ้าน​ข้างหน้า​แล้วหลบ​หนีออกไป​

พี่คาง​มอง​หลี่​โม่อย่าง​ระมัดระวัง​แล้วพูดว่า​“คุณหลี่​ ผม​ชื่อ​คางเหวินซิงจากตระกูล​คาง​แห่งเมืองปินไห่​ ให้ผมขับรถ​ไปส่งคุณ​ไหม​ ทักษะ​การขับ​รถ​ของคุณเจ๋งมาก​เลย​ ผมอยาก​จะไหว้คุณเป็นอาจารย์​แล้วเรียนรู้​ทักษะ​การขับรถ​กับคุณ​ได้หรือไม่ครับ​”

“ทักษะ​การขับรถ​ไม่เห็นมีอะไรน่าเรียนรู้​ รถLamborghiniนั้นเป็นของ​นายใช่ไหม?เท่าไหร่​ เดียว​ฉันจ่าย​ค่า​ชดใช้​ให้​นาย​”

“พูดอย่างนี้​เหมือน​หักหน้า​ผมเลย​ รถคัน​นี้​ถูกคุณขับจน​พังทลาย​นั้น​เป็นบุญของมัน​ที่สร้าง​มา​ตั้งแต่ชาติปางก่อน​​ ไม่จำเป็นต้องชดใช้หรอก​ครับ​”

คางเหวิน​ซิงพูดด้วย​รอยยิ้ม​

“ใจปํ้าขนาดนี้​เลยเหรอ?ฉันไม่ชอบติดค้างใคร​ เอารหัสบัญชี​มา​ เดียวฉันให้คนโอน​ไปให้ ​ รถLamborghiniนี้​ถ้าคันใหม่​ราคาก็น่าจะอยู่ที่ประมาณ​5.5ล้าน​หยวน”​

หลี่โม่ไม่อยาก​ติดหนี้​บุญ​คุณ​ของคางเหวินซิง เงินแค่5ล้าน​กว่า​หยวน​ไม่ใช่ปัญหา​สำหรับเขา​ กับเงินแค่นี้​หากไม่คืนให้คางเหวินซิง​ไป​ ภายภาคหน้า​หากคางเหวินซิง​พูดถึง​หนี้​บุญคุณ​ครั้งนี้​ขึ้นมา​ ต้อง​ไม่คุ้มค่าแน่นอน​

สมัยนี้​หนี้​บุญ​คุณ​สำคัญกว่าเงินทอง​ยิ่ง​นัก​ โดยเฉพาะ​หนี้บุญคุณ​ของ​คนใหญ่คนโต​ในสังคม​

คางเหวินซิง​ยิ้มอย่างขมขื่น​พูดว่า​“คุณ​นี่​สายตาช่างแหลมคม​ยิ่งนัก​ รถคันนี้​ถ้ามือ​ใหม่​ก็​ราวๆ​5.5ล้านหยวน​ แต่นี่​ขับมาก็ปี​ก​ว่าแล้ว​ มีค่าเหลือ​แค่​3ล้านหยวนเท่านั้น​”

“ฉันจ่ายให้ในราคาคันใหม่​ จะได้​ไม่เอาเปรียบ​นาย​ แล้ว​ส่งฉันกลับไปในตัว​เมือง​ฮ่าน​”

เมื่อหลี่โม่พูดจบก็เดินไปที่ซูเปอร์​คาร์​

คาง​เหวินซิง​เดินตามหลังหลี่โม่​“คุณหลี่​ คุณ​เป็นคนขับ​ได้ไหม? ผมอยากเห็น​ทักษะและเทคนิค​การขับรถ​ของคุณอย่างใกล้ชิด​ เมื่อกี้​คุณ​ขับรถ​เบนซ์​แล้วสามารถ​แซงBugattiของผมได้อย่าง​รวดเร็ว​ ทำให้ผมนั้น​ชื่นชม​คุณ​มากนัก​”