บทที่ 48 VIP
คำพูดนี้ของหลี่โม่ ทำให้อุณหภูมิในห้องลดลงอย่างรวดเร็ว บรรยากาศก็น่าอับอายมาก
ฮะ!
ทันใดนั้น กู้หยุนหลัน หวังฟาง ซู๋ไห่เทียนและกู้เจี้ยนหมินต่างก็จ้องมองหลี่โม่ด้วยความประหลาดใจ
หวังฟางดุทันที "หลี่โม่ คุณไม่พูดก็ไม่มีคนว่าคุณเป็นใบ้! คุณบ้าไปแล้วเหรอ รีบนั่งลง!"
หวังฟางโกรธ!
หลี่โม่คนนี้ เขายืนขึ้นและพูดเช่นนั้นในเวลานี้ เขากำลังสร้างปัญหา
ทำไม คุณถึงอยากขึ้นไปชั้นบน?
ความรู้สึก ไม่ใช่เงินของเขา เขาไม่รู้สึกทุกข์ใจเลยใช่หรือไม่?
เขาหูหนวกหรือจงใจจะมีปัญหากับฉัน ไม่ได้ยินพนักงานเสิร์ฟพูดตอนนี้เหรอ ว่าการบริโภคมาตรฐานชั้นบนคือ 100,000!
หนึ่งแสน!
หวังฟางไม่มีเงินจ่ายมากขนาดนั้น มีก็ไม่ยอมเอาออกมาจ่าย!
กู้หยุนหลันก็ใบหน้าเย็นชา จ้องมองหลี่โม่ด้วยความโกรธและเร่งว่า "หลี่โม่ คุณนั่งลงคุณอย่าสร้างปัญหาอีกได้ไหม?นั่งลงกินข้าวอย่างเงียบๆ!
กู้หยุนหลันโกรธจนแทบบ้า หลี่โม่คนนี้สิ่งไหนก็ไม่ควรพูดก็มักจะไปพูดสิ่งนั้น
ขนาดนี้แล้ว ยังจะมาทำความวุ่นวายอีก
เขาเป็นสามีของเธอนะ ทำไมเขาถึงไม่ถึงตัวเธอเลย ไม่รู้จักช่วยเธอลดภาระ? ยังจะมาสร้างปัญหาให้เธอเพิ่ม!
น่าโมโหจริงๆ!
ซู๋ไห่เทียนที่อยู่ข้างๆเต็มไปด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันและกล่าวว่า "เก่งนิหลี่โม่ คืนนี้คุณเลี้ยง เป็นไง? คุณพูดเสียงดังขนาดนี้ เมื่อก่อนดูไม่ออกเลย ว่าคุณจะเป็นเศรษฐี เงินเดือนออกแล้วเหรอ?คุณได้เงินเดือนกี่พัน พอสำหรับค่าอาหารห้องนี้ไหม? "
บ้าไปแล้ว บ้าไปแล้ว!
หลี่โม่คนนี้ ไปไหนก็ชอบทำให้ขายหน้า
ไม่รู้จริงๆว่ากู้หยุนหลันคิดอย่างไรในตอนแรก จึงได้เลือกไอ้คนไร้ประโยชน์นี้
นี่มันจงใจทำให้กู้หยุนหลันลำบากไม่ใช่เหรอ?
ไม่มีสมองจริงๆ!
บังเอิญ พนักงานเสิร์ฟที่เพิ่งจากไป ในตอนนี้เดินกลับมาด้วยท่าทางเฉยเมยและถากถางมองไปที่หลี่โม่ที่อยู่ในร้านและถามอย่างเหยียดหยาม"คุณผู้ชายท่านนี้ คุณแน่ใจว่าต้องการเปลี่ยนเป็นห้องชั้นบนใช่ไหม ?"
เล่นอะไรเนี่ย?
แค่ดูก็เป็นคนจนๆ ยังอยากขึ้นไปกินชั้นบน ฝันกลางวันชัดๆ?
ไม่ชะโงกดูเงาตนเองเลย!
ช่างมันเถอะ คนแบบนี้ก็เห็นบ่อยละ ชอบทำเป็นหน้าใหญ่ใจโต
"ใช่" หลี่โม่พยักหน้าอีกครั้ง
แต่ว่า
ผัวะ!
ทันทีที่คำพูดนั้นลดลง กู้หยุนหลันก็ลุกขึ้นและตบหน้าหลี่โม่ ดุว่า "พอแล้ว! คุณจะเล่นถึงเมื่อไหร่?ถ้าคุณไม่อยากกินก็กลับไปก่อน!”
ในขณะนี้ดวงตาของกู้หยุนหลันเป็นสีแดง เธอมองไปที่หลี่โม่ด้วยความโกรธและไม่พอใจ
เธอรู้สึกน้อยใจจริงๆ
ทำไมหลี่โม่ต้องมาทำให้เธออับอายในเวลานี้ด้วย ให้ตัวเธอเสียหน้า?
เพียงเพราะเป็นซู๋ไห่เทียนใช่ไหม เขาไม่พอใจซู๋ไห่เทียนใช่ไหม?
“ หยุนหลัน ผมทำได้ ... ”
หลี่โม่ไม่ทันสนใจความรู้สึกของกู้หยุนหลัน มื่อเขาต้องการอธิบายเขาก็ถูกขัดจังหวะด้วยการดุด่าของแม่ยาย!
ตอนนี้ ใบหน้าของหวังฟางเป็นสีแดง นิ้วก็เกือบจะจิ้มไปที่ปลายจมูกของหลี่โม่ เขาก็ตะโกนว่า "คุณทำอะไรได้ ไอ้ขยะ ช่างน่าอายจริงๆ! ไม่ก็นั่งกินข้าวดีๆ ไม่ก็ไสหัวกลับไป! คุณเป็นแค่ลูกเขยของครอบครัวเรา เป็นคนที่เกาะผู้หญิงกิน มีสิทธิ์อะไรมาพูดโน่นพูดนี่ ยังจะเปลี่ยนไปชั้นบน คุณจ่ายเงินเหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...