จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 486

“เปลี่ยนบ้านเปลี่ยนได้สิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ”

หลี่โม่ยิ้มอ่อนแล้วพูด

หวังฟางโกรธจนหน้ากระตุกสองที ชี้หน้าหลี่โม่คำรามเดือดดาล “เปลี่ยนบ้าอะไรของมึงล่ะ！แกมีเงินเปลี่ยนบ้านให้ฉันด้วยหรือไง แกรู้มัยว่าตอนนี้ราคาบ้านมันพุ่งขึ้นเท่าไหร่！”

“บ้านที่ทำเลดีหน่อย ราคาก็สองหมื่นอัพเข้าไปละ ทำเลเศรษฐีก็สามสี่หมื่น แกเคยคิดถึงปัญหาเข้าเรียนของซีซีบ้างไหม แกมันสวะชัดๆ แค่เห็นก็เอือม！”

หลี่โม่ยิ้มแล้วพูด“แม่ ปัญหาเรื่องบ้านผมคิดเสมอแหละ ต่อไปต้องให้ซีซีได้เรียนในโรงเรียนที่ดีที่สุด บ้านหรูสิบล้านน่ะจำเป็น วันนี้ผมกับหยุนหลันไปดูบ้านมาแล้ว”

“แกเนี่ยนะ คฤหาสน์สิบล้าน แกเป็นต้มตุ๋นเหรอ ก็มีแต่หยุนหลันบ้านเรานี่แหละที่เซ่อจะตาย โดนแกตุ๋นซะเปื่อย ปากแกคายทองคำออกมาได้ไหมล่ะ แหมบ้านสิบล้าน แกซื้อบ้านราคาตลาดสามล้านห้าล้านให้หยุนหลันก่อนเหอะ！”

หวังฟางพูดจบก็ยังไม่หายอารมณ์เสีย กระทุ้งกู้เจี้ยนหมินแล้วพูด“เจี้ยนหมิน！คุณยังไม่รู้จักสั่งสอนหลี่โม่อีก ดูสิว่ามันเป็นไปได้ขนาดไหนแล้ว！”

“เป็นไปได้ขนาดไหนเหรอ หลี่โม่ก็มีใจที่จะซื้อบ้านแล้วนี่นา คุณก็ให้เวลาเขาหน่อยสิ ให้เขาไปพยายามหน่อย”

กู้เจี้ยนหมินมองหลี่โม่ทีหนึ่ง พูดเสียงเรียบ“ว่ามาสิ บ้านสิบล้านแกตั้งเป้าไว้กี่ปี ยี่สิบปีพอมั้ย”

“ไม่ต้องยี่สิบปีครับ พ่อ แม่ ผมซื้อเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้เราไปดูบ้านกันดีมั้ย”

หลี่โม่อมยิ้มพูด

กู้เจี้ยนหมินกับหวังฟางมองตากัน ต่างรู้สึกว่าวันนี้หลี่โม่สมองมีปัญหา กล้าพูดโง่ๆเรื่องซื้อบ้านออกมา

ตอนนี้พวกหนุ่มๆสาวๆที่จะซื้อบ้าน ต่างก็ต้องควักกระเป๋าออกมาห้าหกกระเป๋า

สวะที่ทำอะไรไม่ได้อย่างหลี่โม่ จะมาพูดเรื่องซื้อบ้านอะไรกัน

“หึ！แกมันจะซื้อบ้านอะไรได้ คงไม่ได้ซื้อคอนโดแบบสามสิบตารางเมตรมาอำกันหรอกนะ”

หวังฟางพูดเย็นชา โดยไม่เชื่อคำพูดหลี่โม่แม้แต่น้อย

“แม่คะ หลี่โม่ซื้อบ้านแล้วจริงๆนะ แถมยังซื้อคฤหาสน์ในหมู่บ้านอันดับหนึ่งของเมืองฮ่านด้วย แม่ต้องนึกไม่ออกแน่ๆเลยว่าบ้านที่ไหน”

กู้หยุนหลันช่วยพูดแก้ต่างให้หลี่โม่

หวังฟางมองกู้หยุนหลันอย่างจับผิด เธอเดินไปลูบหัวกู้หยุนหลัน บ่นพึมพำ“แกคงไม่ได้ไข้ขึ้นใช่ไหม ทำไมพูดจาเลอะเทอะแบบนี้เนี่ย”

“คุณป้าคะ พี่หลี่โม่กับพี่หยุนหลันไม่ได้พูดจาเลอะเทอะนะคะ วันนี้พี่หลี่โม่ไปซื้อคฤหาสน์จริงๆ เป็นคฤหาสน์ที่สวยมากๆๆๆๆด้วย”

เฉินเสี่ยวถงทำสีหน้าท่าทางโอเวอร์

“สวยมาก คฤหาสน์เหรอ”

หวังฟางขยี้หัวเบาๆ ไม่รู้จะพูดอะไรดี ไอ้สามคนที่อยู่ข้างหน้านี่แอ๊คติ้งสมจริงมาก

กู้เจี้ยนหมินตีหน้าขรึมพูด“ตกลงมันเรื่องอะไรกัน ไหนเล่ามาให้ละเอียดสิ”

กู้เจี้ยนหมินยิ่งฟังยิ่งรู้สึกว่าไม่ใช่ละ แต่ฟังๆดูก็รู้สึกเชื่อเรื่องที่หลี่โม่ซื้อบ้าน แต่ลูกสาวตัวเองกับเฉินเสี่ยวถงพูดถึงขนาดนี้ ไม่เข้ากับที่หลี่โม่พูดเลยนี่นา หลี่โม่เป็นลูกเขยที่มาเกาะกิน จะไปมีเงินซื้อคฤหาสน์ได้ไง！

“หลี่โม่แกไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม ฉันเคยได้ยินคนพูดถึงคฤหาสน์นั้น ซินแสไปตั้งฮวงจุ้ยเองกับมือ ว่ากันว่าเป็นฮวงจุ้ยท้องมังกรเชียวนะแก！เศรษฐีเมืองฮ่านของเราจะซื้อกันมากเท่าไหร่ ก็โดนกันไว้หมด ไม่มีใครได้ซื้อเลย”

กู้เจี้ยนหมินเองก็ได้ยินคำเล่าลือของคฤหาสน์มาเหมือนกัน ตอนนี้รู้สึกเหมือนฝันไป หลี่โม่จะไปซื้อคฤหาสน์แบบนั้นได้ไง

“ซื้อมาแล้วจริงเหรอ สัญญาซื้อบ้านกับกุญแจล่ะ พรุ่งนี้ไปดูกัน”

หลี่โม่หยิบสัญญากับกุญแจออกมา วางไว้ตรงหน้ากู้เจี้ยนหมิน

หวังฟางแย่งสัญญาไปดู

เห็นเป็นหนังสือสัญญาซื้อขายคฤหาสน์ในชุมชนหนานชุ่ยจริงๆ และพื้นที่บ้านก็สองพันหกตารางเมตรจริง หวังฟางปาดน้ำตาอย่างตื้นตัน

“นี่ นี่เป็นความจริงใช่ไหมนี่ พวกแกคงไม่อำพ่อกับแม่หรอกนะ คงไม่ใช่สัญญาปลอมใช่ไหม”

“เป็นของจริงหมดค่ะ ทำไมแม่ไม่ยอมเชื่อหลี่โม่สักที คางเหวินซิงให้ราคาต้นทุนหลี่โม่จริงๆ เก็บแค่สองล้านกว่าเอง”

กู้หยุนหลันพูดอธิบาย

“สองล้านกว่าเหรอ ทำไมถูกจัง！”

หวังฟางมองหลี่โม่ พูดอย่างสงสัย“แต่หลี่โม่เอาเงินมาจากไหน”

“ก่อนหน้าผมคุยธุรกิจให้เฉียนฝูจบไปธุรกิจนึง เฉียนฝูให้ค่าคอมผมมาห้าล้านกว่า ตอนแรกแค่อยากซื้อบ้านธรรมดา คิดไม่ถึงจะมีวาสนา คางเหวินซิงช่วยได้มากเลย ก็เลยได้ซื้อคฤหาสน์นี้”