จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 569

พอเฉิงซืออู่โทรศัพท์เสร็จ หลี่โม่จัดเสื้อผ้า ยิ้มพูด“ไม่ทราบว่ามีอะไรจะคุยอีก หรือ มีใครจะสู้อีก”

เฉิงซืออู่หน้าผากเป็นตะคริว กัดฟันกรอด

คุยบ้าอะไร สู้เหี้ยอะไรล่ะ！

วันนี้ไม่คุยอะไรทั้งสื้น ส่วนสู้ ว่างจี๋เป็นแบบนี้แล้ว อีกสามคนที่เหลือเก่งสู้ว่างจี๋ไม่ได้เลย ไม่ใช่คู่ต่อสู้หลี่โม่สักนิด

“ฮ่าๆๆๆๆๆ”

เฉิงซืออู่หัวเราะ หันไปพูด“เมื่อกี้คือเข้าใจผิด เข้าใจผิด พวกคุณไม่อยากปันหุ้น ผมก็ไม่บังคับซื้อหรอกนะ”

“เมื่อกี้ไม่ได้พูดแบบนี้นี่ ผมยังรอการโจมตีของเจ้านายเฉิงนะ”

หลี่โม่เงยหน้า แววตาไม่สบอารมณ์

เฉิงซืออู่สัมผัสได้ถึงการดูแคลนจากหลี่โม่แน่นอน แต่สถานการณ์ตอนนี้สู้เขาไม่ได้ ต่อให้เฉิงซืออู่ไม่ยินยอม ก็ได้แต่ก้มหน้ารับ ไม่งั้นผลลัพธ์อาจจะทุเรศกว่าว่างจี๋

“มีการโจมตีอะไรที่ไหน ผมเฉิงซืออู่ถือศีลกินเจ กวาดพื้นยังไม่กระเทือนมด ถนอมแมลงส่องไฟ เมื่อกี้ล้อเล่นทั้งเพ อย่าถือจริงจังเลย”

เฉิงซืออู่พูดกระอักกระอ่วน หวังว่าจะกู้สถานการณ์ได้

หลี่โม่ดื่มน้ำหนึ่งอึก ยิ้มพูด“แต่ผมถือจริงแล้ว ทำไงดี”

“เอ่อ เอ่อ……”

เฉิงซืออู่อืออาสองคำ ก็เซ่อแดกแล้ว เห็นท่าทีหลี่โม่รุกเข้ามาเรื่อยๆ เฉิงซืออู่เองก็ไม่รู้จัดการไงดี

ถ้าท่าทีแข็งขืน ก็กลัวเสียเปรียบ ต้องรอให้เรื่องราวผ่านไปก่อน ถึงจะวางแผนจัดการหลี่โม่ทีหลัง

เฉิงซืออู่คิดแผนในใจ แต่หน้ายิ้มพูด“แล้วคุณจะเอาไง ลิขสิทธิ์ยาเมื่อกี้ก็แค่เตือนพี่หลี่ ลิขสิทธิ์ออกมาแล้ว ผมจะส่งให้”

หลี่โม่ส่ายหน้าช้าๆ“เมื่อกี้ผมบอกไม่เอาแล้ว ก็หมายความว่าไม่เอาแล้วเด็ดขาด คุณเก็บไว้เองเถอะ ผมแค่อยากให้พวกคุณขอขมาก็พอ”

“ขอขมางั้นเหรอ……”

เฉิงซืออู่หน้าเกร็งกระตุก หลายปีมานี้มีแต่คนอื่นมาขอขมาเขา เขาเฉิงซืออู่ยังไม่เคยขอขมาใครเลย

“ตกลง ผมจะขอขมาคุณหลี่กับคุณกู้ เมื่อกี้เป็นความผิดของผมเฉิงซืออู่ล้วนๆ ผมพูดจายโสโอหังเกินไป ขอสองท่านอภัย”

เฉิงซืออู่พูดจบก็โค้งคำนับอย่างสุดซึ้ง รู้สึกว่าขอขมากันถึงขนาดนี้ น่าจะพอแล้วมั้ง

ผู้ช่วยสาวสวยมือกุมหน้า เธอทนดูไม่ได้ต่อไป

นี่เป็นภาพที่คุ้นหูคุ้นตา กลิ่นที่คุ้นหูคุ้นตา จากนั้นเหตุการณ์ก็เป็นไปตามที่ผู้ช่วยสาวคาดเดา

เฉิงซืออู่ยืนตัวตรง อยากจะพูดสองสามคำแล้วก็ส่งหลี่โม่กับกู้หยุนหลันกลับ

“การขอขมาคุณไม่มีความจริงใจเอาเสียเลย”

หลี่โม่แค่นเสียงเย็น

เฉิงซืออู่ตะลึงงันกับที่ แววตาเหม่อลอยไปทางหลี่โม่

แม่งเอ๊ย！ไม่จริงใจตรงไหนวะ กูเฉิงซืออู่อุตส่าห์โค้งคำนับยังไม่ดี！

“แล้วแบบไหนถึงดีครับ”

เฉิงซืออู่น้ำเสียงแหบพร่า

“ผู้ช่วยคุณไม่ได้บอกหรอกหรือว่าหล่อนขอขมาผมยังไง ถ้าหล่อนยังไม่ได้บอก ตอนนี้คุณก็ไปถามเอา”

เฉิงซืออู่หันกลับไปมองผู้ช่วยสาว ผู้ช่วยสาวพูดตะกุกตะกัก“ฉัน ต่อมาฉัน คือว่าฉัน คุกเข่าคำนับหัวให้กับเขา”

เสียงโหวงดังขึ้น เฉิงซืออู่หัวว่างเปล่า

คุกเข่าขอขมา สำหรับเฉิงซืออู่เป็นความอัปยศอดสู！