จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 585

เหล่าคุณชายซีกหน้ากระตุก ถึงคำพูดของคางเหวินซิงจะดูเกินจริง แต่ทุกคนก็เถียงไม่ออก และทำได้เพียงยืนมองคางเหวินซิงโอ้อวดต่อไป

“เรามาดูการแข่งกันก่อนดีกว่า ตอนนี้ความเร็วของอาจารย์ฉันคือ 150 ไมล์ และขับเลี้ยวโค้งอย่างต่อเนื่อง พวกนายแหกตาดูสิ! พวกนายเห็นแล้วหรือยัง!”

“ดูหลงโปเทวดาแห่งรถที่พวกนายชอบสิ วะฮ่าฮ่า ความเร็วรถของหลงโปคือ 110 ไมล์ ฉันว่าเขาคงแสดงฝีมืออันสุดยอดออกมาแล้ว แต่ว่าเขาก็คงทำได้แค่นี้!”

คางเหวินซิงมองพวกคุณชายด้วยแววตาดุดัน ถึงเขาจะไม่ได้ขับรถเอง แต่นั่นคืออาจารย์ของเขา!

คนที่หลุดพ้นจากความทุกข์อย่างคางเหวินซิง กำลังจะใช้อำนาจของคนอื่นมาข่มขู่ พวกนายดูถูกฉันไม่ใช่เหรอ วันนี้ฉันจะทำให้พวกนายหน้าแตก!

ทุกคนรู้สึกใจหายแวบ เพราะตอนแรกกะว่าจะจัดการคางเหวินซิง แต่ตั้งแต่เริ่มจนจบ พวกเขานี่แหละที่กลายเป็นตัวตลก

“ไอ้เวรเอ๊ย ครั้งนี้พี่โปมันเอาอะไรเลย ฉันมีธุระ ขอไปก่อน”

“ฉันก็มีธุระที่บ้าน ต้องกลับไปสะสาง ฉันไม่อยู่สนุกด้วยแล้ว”

“กิ๊กเรียกฉันกลับไปอาบน้ำ ฉันก็ขอกลับเหมือนกัน”

เมื่อเห็นว่าหลงโปต้องแพ้อย่างแน่นอน เหล่าคุณชายก็พากันหาข้ออ้าง ถ้าเกิดแข่งจบ พวกเขาไม่มีทางกลับคำที่พนันกันเอาไว้

พวกเขาไม่มีทางแก้ผ้าคลานกลับเมืองฮ่านเด็ดขาด!

“พวกนายจะไปไหน ดูเหมือนพวกนายจะชิ่งนะ ฉันล่ะผิดหวังกับพวกนายจริงๆ”

เหล่าคุณชายที่กำลังจะออกไป ชะงักฝีเท้าลงทันที พวกเขาคิดว่าถ้าไปแบบนี้ ดูจะไม่ดี

“คางเหวินซิง นายกล้าดียังไง จะให้เราแก้ผ้าคลานกลับจริงเหรอ”

คุณชายคนหนึ่งมองคางเหวินซิงอย่างโมโห

“ให้พวกนายแก้ผ้าคลานกลับไป ไม่มีประโยชน์อะไรกับฉัน ฉันจะเปลี่ยนสิ่งที่พนันเล็กน้อย แค่หลงโปแพ้ พวกนายต้องเข้าราซิ่งคลับของฉัน!”

เหล่าคุณชายอึ้งไป พวกเขารับการพนันแบบนี้ได้ แต่ถ้ารับพนัน ต่อไปก็จะสู้หน้าหลงโปไม่ได้ ราวกับว่าไร้ความจงรักภักดี

คางเหวินซิงหัวเราะแล้วพูดว่า “ฉันรู้ว่าพวกนายคิดอะไร คงรู้สึกผิดกับหลงโปสินะ แต่หลงโปเอาแต่คุยโม้ว่าตัวเองเก่ง แต่ดูความเป็นจริงสิ เขาไม่เหมาะแม้แต่จะหิ้วรองเท้าให้อาจารย์หลี่โม่ด้วยซ้ำ!”

“ตามไอ้ขยะแบบนั้น จะมีอนาคตอะไร ตามอาจารย์ฉันดีกว่า เข้าราซิ่งคลับของฉัน ต่อไปพวกนายจะได้รู้ว่าอะไรคือความรุ่งโรจน์ อะไรคือเกียรติยศ! อาจารย์ฉันกำลังจะไปเข้าร่วมการประกวดราชานักแข่งรถใต้ดินระดับโลก!”

หลังจากคางเหวินซิงเชิดหน้าพูดจบ เหล่าคุณชายก็มองตากัน จากนั้นจึงพยักหน้าเบาๆ เพื่อตกลงกับสิ่งที่คางเหวินซิงพนัน

หลงโปกลายเป็นอดีตสำหรับพวกเขา แพ้หลี่โม่ ไม่มีสิทธิ์ที่จะเป็นนักแข่งในทีมแข่งรถแม็คลาเรน หลงโปไม่ใช่เทวดาแห่งรถเหมือนอย่างที่เคยเป็นแล้ว

คางเหวินซิงยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาคิดว่าการสร้างราซิ่งคลับ สำเร็จไปอีกก้าวหนึ่งแล้ว

......

หลี่โม่กำลังขับเบนซ์พร้อมใส่อารมณ์ลงไปด้วย

ตอนนี้เขานำจนทิ้งห่างหลงโป แบบไม่เห็นฝุ่น หลี่โม่จึงไม่ได้เร่งความเร็วจนบ้าคลั่ง

เฉินเสี่ยวถงมองซีกหน้าด้านข้างของหลี่โม่ ด้วยแววตาหยาดเยิ้ม

“พี่หลี่โม่ พี่หล่อมากเลย! ขับรถธรรมดาๆ ได้เร็วขนาดนี้ ฉันว่าพี่เป็นซูเปอร์แมนแน่ๆ”

“ซูเปอร์แมนก็เป็นคน ไม่เห็นต่างอะไรกัน ถ้าเธอเบื่อก็เล่นมือถือ ฟังเพลงไปเถอะ อย่ามามองฉันแบบนี้ ฉันโดนเธอมองจนกลัวไปหมดแล้ว”