บทที่ 65 Vienna Concert Hall
ทันใดนั้นก็มีคนๆหนึ่งพุ่งเข้ามา
หลี่โม่หายใจหอบมองดูโทรศัพท์ในมือของกู้หยุนหลัน ยื่นมือไปหยิบอย่างธรรมชาติ แล้วพูดยิ้มๆว่า “ฉันลืมเอาโทรศัพท์”
กู้หยุนหลันหันกลับมา กลอกตาใส่หลี่โม่ “แม่บอกว่าตอนเย็นให้นายซื้อผักกลับมาด้วย”
หลี่โม่ตอบรับ “ได้”
แล้วเขาก็ถามต่ออย่างไม่วางใจว่า “โทรศัพท์ เธอไม่ได้ดูอะไรใช่มั้ย....”
กู้หยุนหลันฟังแล้วมือหนึ่งเท้าเอว อีกมือบิดหูหลี่โม่ แล้วด่าว่า “หลี่โม่ นายหมายความว่าไง?สงสัยว่าฉันแอบดูโทรศัพท์นาย?โทรศัพท์ของนาย ฉันไม่สนใจหรอก อีกอย่าง ในโทรศัพท์นายมีความลับอย่างนั้นหรอ?”
หลี่โม่เห็นท่าทางโมโหของกู้หยุนหลัน แล้วก็ยิ้มอ่อนๆ “ไม่ ไม่มี.....”
หึ!
กู้หยุนหลันแกล้งโมโหแล้วกลอกตาใส่หลี่โม่ แล้วก็หันหลังกลับ “ฉันโมโหแล้ว”
หลี่โมมองแผ่นหลังที่จากไปของกู้หยุนหลัน ในใจก็สบายใจไปเปราะหนึ่ง ก้มหน้าอ่านดูเนื้อหาของข้อความ
หลังจบเทศกาลดนตรี การพบปะกับคุณจิ่วสืออีร่างเป็นการส่วนตัว จัดการเรียบร้อยแล้วครับ อยู่ที่ Vienna Concert Hall ที่ใหญ่ที่สุดของเมืองฮ่านครับ
หลี่โม่ตอบกลับ : “เดี๋ยวฉันไปดูการจัดแต่งของห้องดนตรี”
ยังไงซะก็เป็นนักเปียโนที่กู้หยุนหลันชอบที่สุด มีชื่อเสียงในนานาชาติ การจัดการและการตกแต่งของห้องดนตรี จะต้องดูดีหรูหราที่สุด
นี่คือของขวัญหนึ่งที่เขามอบให้กู้หยุนหลัน
หลายปีมาแล้ว เขาไม่เคยให้ของขวัญอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอันแก่กู้หยุนหลันเลย
…………….
หลังจากหลี่โม่ออกจากบ้านก็ไปโรงพยาบาลก่อน ไปเล่นกับซีซีสักพัก แล้วก็ไปร้านเสริมสวยสปา Beautiful lady ถือว่าไปเจอกับพนักงานทุกๆคน แล้วก็จัดการตารางงาน
ยังไงซะร้านเขาก็ซื้อมาแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเอง
จากนั้นเขาก็ไป Vienna Concert Hall เพื่อไปดูงานที่เฉียนฝูจัดการไว้
Vienna Concert Hall ในเมืองฮ่านถือว่าเป็นห้องแสดงดนตรีที่ในที่สุดแล้ว จะมีงานเทศกาลดนตรีมาจัดทุกเดือน คนที่มาที่นี่ ส่วนมากจะเป็นพวกคนรวยหรือพวกยศสูงๆ เป็นคนมีชื่อเสียง
เพราะงั้นที่นี่ก็ถูกเรียกว่าศูนย์รวมคนรวยเช่นกัน
หญิงสาวหลายคนที่อยากจับคนรวยก็มักจะรออยู่หน้าประตูห้องดนตรีเสมอ เมื่อเจอพวกลูกคนรวยหรือพวกเถ้าแก่รวยๆก็จะรุกเข้าไปเสนอตัว
หลี่โม่ขับมอเตอร์ไซค์มาจนถึง Vienna Concert Hall มองดูแล้ว ห้องโชว์รูมนี้มันมีสไตล์ที่ไม่ธรรมดาจริงๆ
หรูหรา ไม่เว่อร์วังอลังการเกินไป และดูมีความหมาย
รูปแบบการก่อสร้างของ Vienna Concert Hall ทั้งหมด เป็นเรือใบที่คว่ำอยู่ ใหญ่ตระหง่านตา โดยรวมแล้วก็เป็นรูปแบบตารางเส้น ใช้สีทองเป็นหลักแล้วตัดด้วยสีขาว ทำให้ดูหรูหรามาก หน้าประตูทั้งสองข้างยังมีรูปปั้นเทวดาสีทอง ถือเครื่องดนตรีไว้ เหมือนดั่งสวรรค์
ส่วนที่อยู่ทางหน้าประตูทางเข้าของ Vienna Concert Hall นั้นมีรูปปั้นแกะสลักหินแกรนิตประติมากรรมครึ่งคนสีทองอยู่ สีทองล้วน เป็นผลงานของสถาปนิกท่านหนึ่งออกแบบ Vienna Concert Hall ชื่อหม่าผิงเทียน
สถาปนิกอันดับต้นๆของนานาชาติ สามปีถึงจะมีผลงานออกแบบมาหนึ่งชิ้น ทุกๆผลงานมีคนกว่าหมื่นคนที่ชื่นชอบ และแย่งกันซื้อเก็บไว้
และ Vienna Concert Hall นี้ก็เป็นผลงานชิ้นสุดท้ายของหม่าผิงเทียน
ดังนั้น คนที่จะมาจัดเทศกาลดนตรีที่ Vienna Concert Hall ได้นั้นจะต้องเป็นที่มีชื่อเสียงและโด่งดังเป็นอย่างมาก
รวมทั้งผู้คนที่สามารถเข้าออก Vienna Concert Hall ได้ก็ถือเป็นบุคคลระดับต้นของเมืองฮ่าน
หลี่โม่ยืนอยู่หน้าประตู มองดูรูปปั้นสักพัก แล้วก็ยกยิ้มที่มุมปาก “ที่แท้ก็เป็นผลงานของตาแก่นี้ น่าเบื่อจริงๆ”
นึกถึงตอนนี้ หม่าผิงเทียนนั้นตามติดหลี่โม่เพื่อจะขอออกแบบสร้างตึกให้เขา
หลี่โม่รำคาญที่ตอนนั้นเขามาบ้านทุกๆวัน ก็เลยเอาเงินออกมาให้ไม่กี่พันล้าน เพื่อให้เขาเอาไปสร้างรีสอร์ตบนดอย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...