จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี นิยาย บท 19
บทที่19 ค่อยๆ ตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ
เช้าวันต่อมา
หานหยู่เยนใส่กางเกงขาสั้นเสื้อแขนสั้น ผูกผมหางม้า ทั้งเนื้อทั้งตัวหอมมาก มีความเป็นวัยรุ่นเต็มตัว
ทุกๆ วัน เธอไปวิ่งที่ทะเลสาบหมิงเยว่
“ฟู่！”
หานหยู่เยนหยุดวิ่ง ก่อนจะเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก
ด้านข้าง โล่เฉินส่งน้ำให้เธอดื่ม พลางถาม： “ทุกวันคุณต้องมาวิ่งที่นี่ กำลังดูเขาจื่อเช่วเหรอ”
“ล้าเหรอ นอกจากเขาจื่อเช่วยังจะให้มาดูอะไรอีก！”
หานหยู่เยนกลอกตามองบน ย่นจมูกนิดหน่อย “ตั้งแต่เมื่อปีก่อน ทุกวันมาวิ่งตามฉัน คุณคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ คุณกลับหายใจไม่ทัน วิ่งตามไม่ทันสักที”
โล่เฉินลูบจมูกอย่างทำตัวไม่ถูก
ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าหานหยู่เยนเกลียดเขามาก ดังนั้นเลยเอาแต่วิ่งอยู่ด้านหลัง วันนี้ตอนเช้า หานหยู่เยนเรียกเขามาวิ่งด้วยเป็นครั้งแรก ให้โล่เฉินรู้สึกดีอยู่ในใจ
“พูดไป วิ่งมานานขนาดนี้ ทำไมคุณถึงยังหน้าแดงหายใจไม่ทัน เด็กน้อยต้องมีร่างกายแข็งแรงสิ！”
“อันที่จริงเนี่ย คุณลองก็จะรู้ว่าฉันร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงแล้ว”
หานหยู่เยนรู้สึกไม่ดี แต่ก็เข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ เลยมีสีหน้าดูไม่ดี
โล่เฉินรีบเปลี่ยนหัวข้อพูด พลางมองด้านตรงข้ามทะเลสาบหมิงเยว่ก็คือเขาจื่อเช่ว พลางถาม： “คุณอยากอยู่คฤหาสน์บนเขาไหม？”
“ดูสิว่าคุณถามอะไรอยู่ มีใครในเมืองเจียงที่ไม่อยากอยู่บนเขาจื่อเช่วบ้าง คนที่อยู่บนนั้นต้องมีฐานะทางสังคมและภาพลักษณ์ดีมาก ความต้องการของคุณย่าก็คือซื้อคฤหาสน์บนเขาจื่อเช่ว ปลายตีนเขาก็ได้”
หานหยู่เยนมีสีหน้าวาดฝันสวย ก่อนจะถอนหายใจแล้ว “แต่ตีนเขาก็ต้องใช้เงินยี่สิบสามสิบล้าน ถึงจะขายสมบัติทั้งตระกูลหานไปแล้วก็ซื้อไม่ได้ ว่ากันว่ายอดเขานั้น ราคากว่าร้อยล้านเลย ถ้าซื้อคฤหาสน์บนยอดเขาได้ ก็ต้องเป็นคนที่รวยเป็นอย่างมาก！”
“รวยเป็นอย่างมากงั้นเหรอ？”
โล่เฉินพูดพึมพำ มุมปากก็มีรอยยิ้มขึ้นมา “ฉันมีกุญแจของคฤหาสน์ ถ้าสนใจเดี๋ยวฉันพาคุณไปดูได้นะ”
“โล่เฉิน ไม่ได้ว่าคุณมาหลายวันแล้ว คุณยิ่งดื้อมากขึ้นเรื่อยๆ ล้อเล่นอะไรอยู่เนี่ย！”
หานหยู่เยนกลอดตาไม่หยุด
ในตอนนี้เอง โทรศัพท์ดังขึ้น หลิวเซียงหลันโทรมา
“แม่ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า？”
“หานหยู่เยน เกิดเรื่องใหญ่แล้ว คุณย่าจะมาบ้านพวกเรา คุณไม่ได้ดูกลุ่มแชทของตระกูลเหรอ จะระเบิดอยู่แล้ว！”
“อะไรนะ！”
หลิวเซียงหลันลังเลและไม่สบายใจเป็นอย่างมาก เลยรีบเร่ง “คุณไม่ต้องวิ่งแล้ว รีบกลับไปเถอะ ฉันรู้สึกร้อนใจ”
“ได้ ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้”
หลังจากวางสาย หานหยู่เยนก็รีบดูในกลุ่มแชท
มีข้อความเต็มไปหมดจริงๆ ด้วย
“เธอหานหยู่เยนทำได้ทุกอย่าง จนต้องให้คุณย่าเป็นคนไปเชิญเธอกลับไปที่บริษัท ไม่รู้จักเคารพเลย ไม่เหมาะกับการเป็นคนของตระกูลหาน！”
“เขาเก่งกาจอยู่แล้ว ประธานฟ่านน่ะนอกจากเธอแล้วก็ไม่ยอมทำอะไรด้วย เก่งจริงๆ เลย จับประธานฟ่านเอาไว้ได้อยู่หมัดเลย！”
“นั่นสิ ไม่รู้ว่าทำอย่างไร ถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนั้น มาให้หานหยู่เยนสอนสักหน่อย คนปกติแบบพวกเราก็ต้องเรียนด้วย！”
“ข่าวใหม่ๆ คุณย่าเริ่มออกเดินทางแล้ว！”
……
โล่เฉินมองท่าทีที่เครียดของหานหยู่เยน เลยปลอบ “ไม่ต้องกลัว มีฉันอยู่ด้วย”
“ไม่มีปัญหาอะไรจริงๆ เหรอ ถ้าเกิดว่าคุณย่าโกรธ……”
“ไม่หรอก เชื่อฉันสิ แต่คุณไม่ต้องกลับบ้าน เปลี่ยนเสื้อผ้าในรถ แล้วไปที่บริษัทเฉิงหยู่เพื่อหาประธานฟ่าน ฉันจะกลับบ้านไปรอย่ามา”
และก็ไม่รู้ว่าทำไม หานหยู่เยนมองสายตาที่เชื่อมั่นของโล่เฉิน ความเครียดนั้นก็หายไป เลยไม่ได้ถามอะไรต่อ
กลับมาที่บ้าน หลิวเซียงหลันสามีภรรยาและหานหยู่ถิงนั่งไม่ติดพื้น
“โล่เฉิน ทำไมคุณกลับมาคนเดียว หานหยู่เยนล่ะ？”
“ฉันมีแผนจัดการเอง”
หลิวเซียงหลันโกรธเป็นอย่างมาก “แม่จะมาถึงแล้ว คุณยังจะจัดการอะไรอีก คุณจัดการได้ดีไหม！ถ้าเกิดว่าเกิดอะไรไม่ดีขึ้น โล่เฉิน ฉันจะไม่ปล่อยคุณไปง่ายๆ แน่！”
“แม่ ไม่ต้องพูดแล้ว คุณย่ามาถึงแล้ว” หานหยู่ถิงมองโทรศัพท์ ก่อนจะพูดขึ้น
กบุ่มแชทของตระกูลหาน มีการประกาศอยู่
“ไม่มีใครไปรับคุณย่าที่ประตู กล้ามากจริงๆ เลย！”
“รนหาที่ตายเอง！”
“รอก่อนเถอะ คุณย่าต้องโกรธมากแน่เลย หานหยู่เยนฆ่าตัวตายชัดๆ อยากจะออกไปจากตระกูลหานสินะ！”
ที่หน้าประตูของเขต
คุณย่าหานมีสีหน้าเย็นชา และขึ้นมาบนชั้นหกโดยการพยุงของคนรับใช้ และมาถึงบ้านของหานหยู่เยนอย่างเหน็ดเหนื่อย
“แม่ คุณมาแล้ว！”
หานเจี้ยนเย่ หลิวเซียงหลันรีบยิ้มต้อนรับ
ในบ้านนั้นมีหลิวเซียงหลันที่เหมือนแม่เสือ ต่อหน้าคุณย่าหาน ทำเหมือนกับหนูเจอแมว เลยไม่กล้าหายใจดังด้วยซ้ำ
“คุณย่า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี