จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี นิยาย บท 83

บทที่ 83 บารมี

ตู้ดตู้ดตู้ด

หานหยุนเทารีบกดเบอร์โทรออกอย่างร้อนใจ ปลายสายน่าจะเป็นโล่ซิงเฉิน แต่กลับโทรไม่ติด

หลังจากโทรไปสามครั้งติดๆ ในที่สุดเขาก็ยอมแพ้

"หานหยู่เยน เธอเล่นลูกไม้อะไร! "

หานหยุนเทาอดไม่ได้ที่จะตะโกนด้วยความโกรธ

แต่เดิมก็ราบรื่นไปตามที่หวัง ทำไมจู่ๆถึงได้พังทลายลงมาครั้งใหญ่แบบนี้ เหลือเพียงซากฝุ่น

แม้ว่าจิตใจจะเปลี่ยนแปลงไปมากมายขนาดไหน เวลานี้ก็ยังอดเกรี้ยวกราดขึ้นมาไม่ได้

แต่คำพูดของเขา ทำให้คุณย่าหานและญาติ ๆ ตกใจ

เป็นหานหยู่เยนลงมือ?

นั่นเป็นถึงตระกูลโล่ เธอสามารถต่อกรกับตระกูลโล่ได้ ล้อเล่นกันหรือยังไง!

อันที่จริง หานหยู่เยนได้ฟังคำพูดของผู้ช่วย เธอเองก็ตื่นตะลึงจนนิ่งอึ้งไป เธอมั่นใจอย่างยิ่งว่านี่เป็นโล่เฉินที่ลงมือ

โล่เฉินไปหาชายชราที่เคยช่วยชีวิตเอาไว้อีกแล้วหรือ?

"ทำไมไม่พูด เป็นเธอที่สร้างเรื่องขึ้นจริงๆ ด้วย ทำแบบนี้ ก็เท่ากับทำลายผลประโยชน์ของตระกูล เธอมันคนบาปของตระกูล”

"ฉันไม่ได้ทำ! "

เมื่อเผชิญหน้ากับการใส่ร้ายจากหานหยุนเทา หานหยู่เยนก็โต้กลับทันที

"ฉันไปมีอำนาจอะไรทำลายมันได้ ถ้าฉันต่อกรกับตระกูลโล่ได้ ถ้าคณะกรรมการพรรคเทศบาลฟังฉันจริง อย่างนั้นตระกูลหานของพวกเราก็ฟื้นขึ้นไปนานแล้ว นายจะใส่ร้ายฉันก็สมควรพูดเรื่องที่มันมีเหตุผลหน่อยรึเปล่า! "

คุณย่าหานเคลื่อนสายตา

เธอเองก็ไม่เชื่อเช่นนั้น เมื่อนึกไปถึงวันที่คุณชายโล่มาสู่ขอในวันนั้น เจ้าสัวฟ่านแห่งเจียงโจวและหงเหลยถิงล้วนโทรมาห้ามเธอเอาไว้ บอกว่าไม่ชอบใจตระกูลโล่

หรือว่า จะเป็นเจ้าสัวและท่านหงที่ลงมือ?

นี่เป็นไปได้อย่างยิ่ง

"หยุดทะเลาะกันได้แล้ว"

หญิงชราเหลือบมองและพูดเสียงเคร่ง "เรื่องของรัฐบาลพวกเราหมดทางจะไปแทรกแซง รอดูไปเงียบๆ ก่อนเถอะ หยู่เยน เธอจัดการโครงการของตัวเองไปอย่างวางใจซะ ส่วนหานหยุนเทานายไปดูที่บริษัทซิงเฉินหน่อย”

หานหยุนเทาข่มความโกรธในใจ จากนั้นก็ออกจากห้องประชุมไป

หลังการประชุม

ญาติหลายคนรีบเข้ามาพูดคุยกับหานหยู่เยนและเอ่ยยิ้ม: "หยู่เยน เรื่องที่หานหยุนเทาดึงตัวนักออกแบบไปเมื่อตอนเข้า พวกเราเองก็จนปัญญาเช่นกัน เธออย่าได้ถือสานะ”

"ใช่ อันที่จริงพวกเรายังอยู่เคียงข้างเธอ"

“หานหยุนเทาสุดท้ายแล้วก็เป็นแค่คุณชายเจ้าสำราญ ความสามารถของเธอพวกเราทุกคนรู้กันดี ตระกูลหานคิดจะกลับมาเชิดหน้าชูตา ภาระนี้ตกอยู่บนบ่าของเธอแล้ว!”

ในเวลานั้นเอง ผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยขึ้นอย่างเคร่งขรึม: "ตั้งแต่อดีตมา ผู้ยิ่งใหญ่ล้วนต้องผ่านความยากลำบากมากมายทั้งนั้น หยู่เยน พวกเรากำลังฝึกฝนเธอ เธอควรเข้าใจเอาไว้นะ! "

บริษัทซิงเฉินถูกคณะกรรมการพรรคเทศบาลสั่งตรวจสอบ แม้กระทั่งที่ดินยังถูกยึดไป แบบนี้เกรงว่าน่าจะมีผู้มีอิทธิพลกำลังจัดการอยู่เบื้องหลัง

ผู้มีอิทธิพลที่แม้แต่ตระกูลจีนหลิงโล่ยังไม่เกรงกลัว เห็นได้ชัดว่าน่าหวาดกลัวขนาดไหน

เมืองเจียงก็คือเมืองเจียง จีนหลิงก็คือจีนหลิง

ฟ้าสูงจักรพรรดิอยู่ห่างไกล ตระกูลจีนหลิงไม่สามารถดูแลมาถึงที่นี่ได้อยู่แล้ว ดังนั้นการร่วมมือกันระหว่างหานหยุนเทาและบริษัทซิงเฉินมีโอกาสอย่างยิ่งที่จะล้มเหลวลง

เขากลายเป็นคนไร้ค่าอีกครั้ง

คนพวกนี้ไม่ได้โง่ ลมกระโชกแรงหน่อยก็เปลี่ยนทิศ ราวกับใบหญ้าที่ขึ้นบนกำแพงglup0ib’

“คุณลุงคุณป้าฉันเข้าใจดี”

ทุกคนล้วนรู้ดีอยู่แก่ใจ

หานหยู่เยนเองก็ไม่พูดจาตัดรอน ยังไงเสียวันหน้าเธอยังต้องการควบคุมบริษัทนี้อยู่และมีที่ยืนอย่างมั่นคงในตระกูลหาน ดังนั้นเธอยังต้องการการสนับสนุนจากใบหญ้าเหล่านี้

เธอเชื่อมั่นในมัน

รอจนเมื่อความสามารถของเธอมากเพียงพอ และคุณค่าของเธอกลายเป็นสิ่งสำคัญของตระกูลหานที่ขาดไปไม่ได้ ถึงตอนนั้นใบหน้าบนกำแพงเหล่านี้ก็จะไม่ใช่ใบหญ้าอีกต่อไป แต่จะกลายมาเป็นผู้ติดตามและผู้สนับสนุนที่ซื่อสัตย์ที่สุดของตน

"เธอเข้าใจก็ดี ไปทำงานเถอะ โครงการปินหูนั่นทำให้เธอต้องลงแรงใจไปไม่น้อย ทุกคนล้วนรู้ดีถึงความเสียสละของเธอ”

"อย่างนั้นฉันไม่รบกวนพวกคุณแล้ว"

เมื่อกลุ่มคนจากไป หานหยู่เยนก็เลิกใส่ใจ

แต่เดิมเธอต้องการโทรหาโล่เฉิน แต่เมื่อคิดแล้วก็รู้สึกว่าถามไปก็ไม่ได้อะไร มีแต่จะทำให้โล่เฉินทำตัวลำบาก ดังนั้นจึงระงับความคิดนี้เอาไว้

……

สำนักงานเทศบาล

ตี๋เทียนหนันมาส่งโล่ซิงเฉิน และพูดอย่างจริงจังว่า "คุณชายโล่ พวกเราเองก็ต้องปฏิบัติตามกฎหมายเหมือนกัน รายงานระดับสูงพวกนั้นบอกว่าคุณติดสินบนพวกเขา ดังนั้นจึงจำเป็นต้องตรวจสอบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้"

ตอนนี้โล่ซิงเฉินกำลังลุกเป็นไฟ แต่ที่นี่คือเมืองเจียง ต่อให้เขาจะมีสถานะหรืออำนาจมากกว่านี้ก็ยังคงไม่ใช่ที่นี่อยู่ดี ไม่มีหนทางจะไปกดหัวงูเจ้าถิ่นลงได้

"คุณชายอย่างฉันไปติดสินบน นายคิดว่าฉันเป็นคนโง่หรือไง? "