หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 341

ความจริงสาริศาก็พอจะฟังออกว่าพชิราหมายความว่ายังไง กำลังจะบอกว่าเธอมาสายใช่มั้ย

แต่แล้วมันจะทำไมกันล่ะ เธอจงใจให้พชิรารอเธออยู่ที่นี่ เมื่อก่อนเธอทำเรื่องที่เลวร้ายกับเธอตั้งมากมาย นี่ให้เธอรออีกแค่นิดเดียวก็พอทำให้เธอรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมแล้วงั้นเหรอ

พอเห็นว่าสาริศาไม่ได้มีท่าทีจะขอโทษตัวเอง ความไม่พอใจของพชิราก็ยิ่งทวีคูณขึ้นไปอีก

เยี่ยมจริงๆ เลยยัยสาริศา！

ไม่เจอกันหลายปี เห็นเธอเป็นอะไรไปแล้วเนี่ย！กล้าให้เธอรองั้นเหรอ！คิดว่าเธอเป็นอะไรกัน หน้าไม่อายเลยจริงๆ ！

แม้ว่าในใจจะโกรธมาก แต่พอนึกถึงแผนการของตัวเอง พชิราก็ทำได้เพียงแค่พยายามสะกดมันเอาไว้

“ริศา เธอรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงนัดให้เธอมาเจอกันที่นี่？”พชิรามองไปที่สาริศาอยากจริงใจพร้อมกับถามออกมา ใบหน้าดูสวยงามและไม่เป็นอันตราย ถ้าเกิดว่าไม่ใช่สาริศา ที่เคยทุกข์ทรมานกับเธอมามากมาย ก็คงจะไม่เชื่อหรอกว่าภายใต้รูปลักษณ์ที่สวยงามแบบนี้ มันมีจิตใจที่ชั่วร้ายซ่อนเอาไว้อยู่！

สาริศาไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่งเงยหน้าขึ้นมองพชิรา รอให้เธอพูดต่ออย่างไม่รีบร้อน

เธอรู้ว่า พชิราคงจะเล่นอะไรบางอย่าง ในเมื่อพชิราไม่ได้รีบร้อนอะไร เธอก็มีอารมณ์ที่จะยอมเสียเวลาไปกับเธอ

“ความจริงแล้ว ฉันอยากจะขอโทษเรื่องที่ฉันได้ทำลงไปเมื่อ 5 ปีก่อน” พอพูดถึงตรงนี้ พชิราก็เริ่มมีน้ำตาก็เริ่มคลอเบ้า ดวงตาของเธอเริ่มแดงขึ้น พอสาริศาเห็นดังนั้นก็ขนลุกไปทั้งตัว

“ริศา เมื่อ 5 ปีก่อนฉันไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย ก็เลยต้องทำให้เธอต้องเจอกับเรื่องที่ไม่เป็นธรรมขนาดนั้น ตอนนี้ฉันอยากจะขอโทษเธอในเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนั้น เธอให้อภัยฉันได้ไหม？”ระหว่างที่พูดอยู่นั้น พชิราก็กุมมือของสาริศาเอาไว้ ปลายนิ้วมือของเธอก็สั่นเล็กน้อย

สาริศาเก็บความเกลียดชังของตัวเองเอาไว้ และพูดว่า “บอกแล้วไงว่าจะไม่พูดถึงเรื่องในอดีตอีกไม่ใช่เหรอ？”

“เพราะว่าเธอใจกว้าง แต่ว่าฉันไม่สามารถทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นได้ ริศา เธอไม่รู้หรอก ว่าตั้งแต่ขาทั้งสองข้างของฉันพิการ ฉันก็มองเห็นอะไรหลายๆ อย่างมากขึ้น นิสัยก็เปลี่ยนไปมากแล้ว ฉันคิดจริงๆ ว่าสิ่งที่ตัวเองทำกับเธอในอดีตนั้นมันเกินไปจริงๆ ฉันก็ไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะยกโทษให้”

พชิราพูดพร้อมกับน้ำมูกและน้ำตาที่ไหลลงมาอย่างน่าสงสาร พนักงานที่อยู่ข้างๆ ถึงกับอึ้งไปเลย นี่เป็นคนเดียวกับคนที่ตะคอกใส่เธอเมื่อกี้หรือเปล่า?

“เอาเถอะ พวกเราไม่ต้องพูดถึงเรื่องพวกนั้นในอดีตแล้ว”ความจริงสาริศาทนดูการแสดงของพชิราต่อไปไม่ไหวจริงๆ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะดึงมือของตัวเองกลับมา แล้วก็รีบเปลี่ยนเรื่อง “เธอบอกว่าอยากดูโอเปร่าไม่ใช่เหรอ? รีบไปกันตอนนี้เลยเถอะ ถ้าไปสายจะไม่ดีเอา”

พอเห็นว่าสาริศาเมินเฉยต่อคำขอโทษของตัวเอง แม้แต่ไม่ปลอบใจแม้แต่คำเดียว พชิราก็รู้สึกอยากจะลุกขึ้นมาตบเธอในทันที

แต่ว่าพชิราก็อดทนต่อความใจร้อนของตัวเองไว้ เช็ดน้ำตาของตัวเอง แล้วก็คลี่ยิ้มออกอย่างรวดเร็ว สาริศาแอบถอนหายใจกับท่าทีที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของเธอ

“เธอพูดถูก”ไม่ง่ายเลยกว่าที่พชิราจะยอมปาดน้ำตา

แล้วทั้งสองคนก็ไปดูโอเปร่าด้วยกัน ตลอดทั้งกระบวนการนั้นมันเต็มไปด้วยแผนการร้าย

พอดูโอเปร่าจบ จู่ๆ พชิราก็พูดขึ้นมาว่า “ใช่สิริศา วันนี้ฉันมีเพื่อนมาด้วยคนหนึ่ง เขาอยากให้ฉันไปกินข้าวด้วย เธอคงไม่ถือสาพวกเราหรอกใช่มั้ย? ”

ในที่สุดก็เข้าสู่หัวข้อหลักแล้วงั้นเหรอ? สาริศาหัวเราะเยาะอยู่ภายในใจ แต่ว่าสีหน้าของเธอยังคงสงบสุข “โอเค ฉันไม่ถือสาอะไรหรอก”

พอได้ยินสาริศายอมตกลงง่ายๆ แบบนี้ พชิราก็อดไม่ได้ที่จะแสดงรอยยิ้มอย่างพึงพอใจที่แผนสำเร็จ แต่ว่าก็พยายามฝืนให้ตัวเองกดมันเอาไว้ ได้แต่แอบด่าสาริศาในใจว่าปัญญาอ่อน

“งั้นก็ดีมากเลย”ภายนอกเธอยังคงพูดออกมาด้วยความดีใจ “เพื่อนของฉันยอดเยี่ยมมากเลย ฉันก็อยากจะแนะนำให้พวกเธอรู้จักกันมากเลยด้วย”