ซ่านสวาท คาวรักรุ่นพ่อ นิยาย บท 7
----
7 วันต่อมา
บ้านหลังใหญ่
ห้องนั่งเล่น
"เดี๋ยวนี้เพื่อนฉันหน้าตาสดใสขึ้นนะเนี่ย"
"นั้นสิ ออร่าจับซะไม่มี"
ทั้งแพร์รี่และไกด์บุ๊คต่างก็พูดชื่นชมในตัวเธอ ก็อย่างว่าตอนนี้ชีวิตกำลังไปได้ดี ทั้งเรื่องการเรียนและเรื่องความรัก
"ก็นิดหน่อยแหละนะ"
วันนี้เป็นวันที่พวกเราสอบกันเสร็จ ฉันจึงชวนพวกเพื่อนๆ มาเที่ยวที่บ้านอีกครั้ง อันที่จริงฉันอยากจะดูปฏิกิริยาของแพรืรี่ที่มีต่อคุณแด๊ดสุดหล่อของฉันต่างหาก แต่ตั้งแต่วันนั้นแพร์รี่ก็ไม่มีท่าทีที่จะพูดอะไรถึงคุณแด๊ดอีกเลยคงจะไม่มีอะไรแล้วละ
"ว่าแต่ยัยนารีเมื่อไหร่จะมาเนี่ย"
"นั้นสิ มันว่ากำลังขึ้นแท็กซี่มาแล้วนะ"
"อือ ไม่เป็นไรหรอกพวกเราก็กินรอนารีไปก่อนก็ได้"
แก้วตาเสนอความคิดเห็นเมื่อเห็นว่าเพื่อนๆ เตรียมจะยกโทรศัพท์มือถือต่อสายตรงหาเพื่อนสี่ตา
"เดี๋ยวเราขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะ พวกแกก็ตามสบายละ"
"อือ"
"จ้ะ"
ร่างเล็กลุกขึ้นจากโซฟา เตรียมจะเดินเข้าไปหาคุณแด๊ดที่ห้องทำงานของเขา ทว่ากลับไปสะดุดตาที่สวนหย่อมหลังบ้านที่ทางขึ้นบันไดไปชั้นสองพอดี
"หึ คุณแด๊ดโอบขนาดนั้นเชียวเหรอตายแน่คืนนี้"
สายตาที่ทอดมองลงไปที่สวนหย่อมนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ เพราะภาพที่เธอเห็นนั้นช่างบาดตาบาดใจ
สวนหย่อม
"ยะ....อย่าทำแบบนี้นะหนู มันดูไม่ดี!!"
"ซี๊ดด นิดเดียวเองค่ะยัยแก้วตาไม่รู้หรอก หื้ม"
ย้อนกลับไปเมื่อ 10 นาทีที่แล้วผมแอบย่องสาวๆ ลงมานั่งที่สวนหย่อมข้างบ้านคิดว่าจะมานั่งทำงานเงียบๆ แต่นั่งไม่นานจู่ๆ สาวแว่นหน้าหมวยก็เดินเข้ามาในบ้าน เธอเหมือนจะเดินเข้าไปในบ้านแต่ก็หยุดเมื่อเห็นผม และเปลี่ยนเป้าหมายมาที่ผมแทน
เธอแนะนำตัวว่าเป็นเพื่อนของยัยตัวเล็กชื่อนารี บุคลิกภายนอกดูเป็นสาวเรียบร้อยแต่จู่ๆ ก็ถามผมเรื่องบนเตียงขึ้นมาซะดื้อ พร้อมกับเดินตรงเข้ามาคร่อมบนตักกอดคอขย่มบนไอ้ไม้ค้ำ
ยอมรับตามตรงเลยว่าผมเองก็แอบแข็ง ก็อย่างว่าภายใต้กระโปรงพีทนั้นตรงส่วนชุ่มร้อนมันนาบลงบนหน้าขาผมอย่างพอดิบพอดี เธอกระซิบบอกผมว่าพร้อมจะมอบทุกอย่างให้ถ้าหากผมรับเลี้ยงเธออีกคน จากที่ยัยตัวเล็กเคยเล่าให้ฟังก็พอจะรู้ว่าฐานะที่บ้านเธอไม่ค่อยดี แต่ไม่คิดว่าจะกล้าทำถึงขนาดนี้
แต่แล้วทุกอย่างก็เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจ เมื่อผมดันไปสบตาเข้ากับยัยตัวเล็กซึ่งกำลังยืนกอดอกมองตาเขม็ง ผมถึงกับผละร่างของสาวแว่นออกห่างตัว
"อย่ามาทำแบบนี้ฉันไม่ชอบ!!"
"อะ ...เออ"
สาวแว่นก้มหน้างุดไม่กล้าสบตาเจ้าของบ้านหลังใหญ่แม้แต่น้อย
"ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอต้องการอะไรจากฉันกันแน่ แต่การที่เธอมาทำแบบนี้ที่บ้านของฉันมันไม่ดูเป็นผู้หญิงขายตัวไปหน่อยเหรอ"
"ขะ...ขอโทษค่ะ นารี ฮึก! ขอโทษค่ะ"
สาวแว่นร้องไห้ออกมาพร้อมกับยกมือไหว้ขอโทษชายร่างแกร่งทันที แต่เมื่อหันขึ้นไปที่ตำแหน่งหน้าต่างตรงบันไดกลับพบแต่ความว่างเปล่า
"ช่างเถอะ แต่อย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกเขาอาจจะไม่ใจดีเหมือนกับฉัน"
"ขอโทษจริงๆ นะคะ"
"คนที่เธอต้องขอโทษคงต้องเป็นฉันมากกว่านะนารี"
"แก้วตา!!"
เสียงต่ำราบเรียบดังขึ้นมา ทำเอานารีและคาลวิคพากันตกใจ
"เธอเห็น...."
"ใช่ฉันเห็นการกระทำของเธอทุกอย่างนั้นแหละนารี ไม่คิดว่าเธอจะเป็นผู้หญิงแบบนี้นะ"
"ฮึก! แล้วเธอล่ะแก้วตาเธอเองยังคบกับพ่อเลี้ยงได้เลย"
"!!!"
ตกดึก
ห้องนอนคาลวิค
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซ่านสวาท คาวรักรุ่นพ่อ