ซ่านสวาท คาวรักรุ่นพ่อ นิยาย บท 7

----

7 วันต่อมา

บ้านหลังใหญ่

ห้องนั่งเล่น

"เดี๋ยวนี้เพื่อนฉันหน้าตาสดใสขึ้นนะเนี่ย"

"นั้นสิ ออร่าจับซะไม่มี"

ทั้งแพร์รี่และไกด์บุ๊คต่างก็พูดชื่นชมในตัวเธอ ก็อย่างว่าตอนนี้ชีวิตกำลังไปได้ดี ทั้งเรื่องการเรียนและเรื่องความรัก

"ก็นิดหน่อยแหละนะ"

วันนี้เป็นวันที่พวกเราสอบกันเสร็จ ฉันจึงชวนพวกเพื่อนๆ มาเที่ยวที่บ้านอีกครั้ง อันที่จริงฉันอยากจะดูปฏิกิริยาของแพรืรี่ที่มีต่อคุณแด๊ดสุดหล่อของฉันต่างหาก แต่ตั้งแต่วันนั้นแพร์รี่ก็ไม่มีท่าทีที่จะพูดอะไรถึงคุณแด๊ดอีกเลยคงจะไม่มีอะไรแล้วละ

"ว่าแต่ยัยนารีเมื่อไหร่จะมาเนี่ย"

"นั้นสิ มันว่ากำลังขึ้นแท็กซี่มาแล้วนะ"

"อือ ไม่เป็นไรหรอกพวกเราก็กินรอนารีไปก่อนก็ได้"

แก้วตาเสนอความคิดเห็นเมื่อเห็นว่าเพื่อนๆ เตรียมจะยกโทรศัพท์มือถือต่อสายตรงหาเพื่อนสี่ตา

"เดี๋ยวเราขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะ พวกแกก็ตามสบายละ"

"อือ"

"จ้ะ"

ร่างเล็กลุกขึ้นจากโซฟา เตรียมจะเดินเข้าไปหาคุณแด๊ดที่ห้องทำงานของเขา ทว่ากลับไปสะดุดตาที่สวนหย่อมหลังบ้านที่ทางขึ้นบันไดไปชั้นสองพอดี

"หึ คุณแด๊ดโอบขนาดนั้นเชียวเหรอตายแน่คืนนี้"

สายตาที่ทอดมองลงไปที่สวนหย่อมนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ เพราะภาพที่เธอเห็นนั้นช่างบาดตาบาดใจ

สวนหย่อม

"ยะ....อย่าทำแบบนี้นะหนู มันดูไม่ดี!!"

"ซี๊ดด นิดเดียวเองค่ะยัยแก้วตาไม่รู้หรอก หื้ม"

ย้อนกลับไปเมื่อ 10 นาทีที่แล้วผมแอบย่องสาวๆ ลงมานั่งที่สวนหย่อมข้างบ้านคิดว่าจะมานั่งทำงานเงียบๆ แต่นั่งไม่นานจู่ๆ สาวแว่นหน้าหมวยก็เดินเข้ามาในบ้าน เธอเหมือนจะเดินเข้าไปในบ้านแต่ก็หยุดเมื่อเห็นผม และเปลี่ยนเป้าหมายมาที่ผมแทน

เธอแนะนำตัวว่าเป็นเพื่อนของยัยตัวเล็กชื่อนารี บุคลิกภายนอกดูเป็นสาวเรียบร้อยแต่จู่ๆ ก็ถามผมเรื่องบนเตียงขึ้นมาซะดื้อ พร้อมกับเดินตรงเข้ามาคร่อมบนตักกอดคอขย่มบนไอ้ไม้ค้ำ

ยอมรับตามตรงเลยว่าผมเองก็แอบแข็ง ก็อย่างว่าภายใต้กระโปรงพีทนั้นตรงส่วนชุ่มร้อนมันนาบลงบนหน้าขาผมอย่างพอดิบพอดี เธอกระซิบบอกผมว่าพร้อมจะมอบทุกอย่างให้ถ้าหากผมรับเลี้ยงเธออีกคน จากที่ยัยตัวเล็กเคยเล่าให้ฟังก็พอจะรู้ว่าฐานะที่บ้านเธอไม่ค่อยดี แต่ไม่คิดว่าจะกล้าทำถึงขนาดนี้

แต่แล้วทุกอย่างก็เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจ เมื่อผมดันไปสบตาเข้ากับยัยตัวเล็กซึ่งกำลังยืนกอดอกมองตาเขม็ง ผมถึงกับผละร่างของสาวแว่นออกห่างตัว

"อย่ามาทำแบบนี้ฉันไม่ชอบ!!"

"อะ ...เออ"

สาวแว่นก้มหน้างุดไม่กล้าสบตาเจ้าของบ้านหลังใหญ่แม้แต่น้อย

"ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอต้องการอะไรจากฉันกันแน่ แต่การที่เธอมาทำแบบนี้ที่บ้านของฉันมันไม่ดูเป็นผู้หญิงขายตัวไปหน่อยเหรอ"

"ขะ...ขอโทษค่ะ นารี ฮึก! ขอโทษค่ะ"

สาวแว่นร้องไห้ออกมาพร้อมกับยกมือไหว้ขอโทษชายร่างแกร่งทันที แต่เมื่อหันขึ้นไปที่ตำแหน่งหน้าต่างตรงบันไดกลับพบแต่ความว่างเปล่า

"ช่างเถอะ แต่อย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกเขาอาจจะไม่ใจดีเหมือนกับฉัน"

"ขอโทษจริงๆ นะคะ"

"คนที่เธอต้องขอโทษคงต้องเป็นฉันมากกว่านะนารี"

"แก้วตา!!"

เสียงต่ำราบเรียบดังขึ้นมา ทำเอานารีและคาลวิคพากันตกใจ

"เธอเห็น...."

"ใช่ฉันเห็นการกระทำของเธอทุกอย่างนั้นแหละนารี ไม่คิดว่าเธอจะเป็นผู้หญิงแบบนี้นะ"

"ฮึก! แล้วเธอล่ะแก้วตาเธอเองยังคบกับพ่อเลี้ยงได้เลย"

"!!!"

ตกดึก

ห้องนอนคาลวิค

"อะ....อ๊าส์!! ดะ....แด๊ดเสียวอึก! คนสวยช่วยแด๊ดด้วย อ๊าส์!!!"

เสียงคำรามไม่มีท่าทีจะหยุดลงเพราะฝ่ามือเล็กเอาแต่ชักรูดไม่พัก น้ำเหนอะเยิ้มคาที่ปลายหัวหยักเห็นดังนั้นเธอจึงเลื่อนตัวเองขึ้นไปนั่งคร่อมแท่งค้ำฟ้าแทน

"อ๊าส์ คนสวยของแด๊ด อื้ม"

"ปากหวานไม่หยุดเลยนะ ปกติคนทำความผิดเขาเป็นแบบนี้ก็สินะคะ"

"เรื่องทุกอย่างก็เป็นอย่างที่แด๊ดบอก แด๊ดไม่มีอะไรต้องแก้ตัวค่ะ"

สิ้นคำพูดคาลวิค แท่งค่ำฟ้าถูกจีบฟูกลืนกินเข้าไปจนมิดลำ

แจ๊ะ!

"อ๊าส์~ งั้นเหรอคะ"

ผ้าปิดตาถูกเกลี่ยลง ปรากฏเป็นร่างเล็กในชุดลงโทษสุดเซ็กซี่กำลังนั่งขย่มบนแท่งค้ำฟ้า

"ซี๊ดด คนสวยของแด๊ด อ๊าส์"

"พูดเป็นแต่คำว่าสวยเหรอคะ สวยขนาดที่ทำให้ อ๊าส์! แด๊ดหลงได้หรือเปล่า อ๊าส์"

ร่างเล็กโน้มตัวคร่อมร่างแกร่ง ขณะที่กำลังขยับเอวรูดแท่งใหญ่ขึ้นลง ริมฝีปากทั้งสองถูกประกบปิดกันอีกครั้ง

"อื้ม อื้อ"

ลมหายใจร้อนผ่าวถูกใช้ร่วมกัน ก่อนร่างเล็กจะถอนตัวออกห่าง

"ซี๊ด แด๊ดพอแล้วขอหยุดกับ อ๊าส์! แก้วตาคนเดียว"

"ปากหวานจัง หื้ม"

ไม่รู้ว่าการลงโทษครั้งนี้จะต้องรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำ หรือรู้สึกดีที่ได้ทำมันกันแน่ เพราะการลงโทษของยัยตัวเล็กทำเอาผมเสียวจนต้องร้องขอชีวิตไปหลายรอบเชียวละ ทำเอาผมหลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วจริงๆ

_________________END________________

จบไปแล้วกับเรื่องราวความรักของพ่อเลี้ยงและลูกเลี้ยง

แต่ยังไม่จบเพียงเท่านี้นะคะ ยังมีเรื่องราวของ นารีสาวเนิร์ดตัวแม่แห่งความแซ่บอีกคน