ซ่านสวาท คาวรักรุ่นพ่อ นิยาย บท 8

-----

ขนส่งขนาดใหญ่

"เตรียมของมาครบหรือเปล่านะ"

ท่ามกลางผู้คนที่วุ่นวาย สาวร่างเล็กใบหน้าจิ้มลิ้มสวมแว่นหนาก็มองสำรวจข้าวของที่จะเอากลับบ้านนาอีกครั้ง นารี สาวแว่นตาคมรูปร่างสูงเพรียวทั้งมันสมองและหน้าตาดูเพียบพร้อมไปหมด จะมีก็เพียงฐานะครอบครัวที่ไม่ได้ร่ำรวยอะไร เมื่อเทียบกับเพื่อนคนอื่นๆ นั้นจึงทำให้เธอพยายามดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอดในเมืองใหญ่ทำให้เธอพลั้งตัวเผลอใจทำเรื่องไม่ดีไป จึงทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจจนต้องกลับมาพักใจที่บ้านก่อนกลับไปเจอหน้าเพื่อนสาวในกลุ่ม

"เฮ้อ อยากให้เวลาเดินช้าจังไม่อยากกลับไปเจอหน้าแก้วตาเลย"

หลังจากที่เกิดเรื่องระหว่างเธอกับพ่อเลี้ยงเพื่อน นารีไม่มีความกล้าที่แม้แต่จะทักไปขอโทษ แก้วตา เลยสักนิดมีเพียงแก้วตาที่ทักเธอมาในข้อความ แต่นารีเองก็ไม่มีความกล้ามากพอที่จะตอบกลับ

รถทัวร์คันใหญ่ขับออกจากสังคมเมืองที่วุ่นวาย ตรงขึ้นไปทางภาคเหนือนั่งรถมองข้างทางได้ราว 6 ชั่วโมงก็ถึงบ้านเกิดของเธอ

ท่ารถข้างทาง

"โธ่ เหนื่อยแย่เลยนะลูกแม่"

สาวมีอายุรีบโผล่เข้ากอดลูกสาวทันทีด้วยความคิดถึง ทำเอาหัวใจที่สับสนวุ่นวายนั้นสงบลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ นี่แหละนะพลังรักของแม่

"จ้ะ นี่หนูซื้อขนมมาฝากแม่ด้วยนะ"

"ไม่เห็นต้องซื้อมาเลยนี่แม่ก็เตรียมกับข้าวที่ลูกชอบเอาไว้ให้ที่บ้านย่าเหมือนกัน"

"ย่ารู้แล้วเหรอจ๊ะ"

"ใช่ รู้ตอนที่แม่ไปบอกให้อาเสือพามารับเรานี่แหละ"

ใบหน้าเรียวเล็กหันไปมองที่ท้ายกะบะรถยกสูงซึ่งเป็นที่นิยมในตลาดตอนนี้ พบกับร่างสูงใหญ่ของอา เสือ

ซึ่งอาเสือเป็นลูกคนเดียวที่ไม่ได้ออกเรือน เหตุผลเพราะว่าเป็นห่วงย่าที่แก่มากแล้ว อีกอย่างเพื่อเป็นการตอบแทนพระคุณที่ย่ารับเลี้ยงอาเสือนั่นเอง เดิมทีอาเสือไม่ได้เป็นลูกแท้ๆ ของย่าแต่เพราะเห็นพ่อกับแม่ทิ้งให้อาเสืออยู่ที่บ้านตามลำพังทั้งที่ตอนนั้นอายุเพียง 6 ขวบเท่านั้น จึงทำให้อาเสือรักย่ามาก และสัญญาที่จะอยู่ดูแลย่าจนย่าหมดลมหายใจ

"ว่าแต่อาเสือไม่มีผู้หญิงมาจีบบ้างเหรอแม่"

"ไม่นะ เห็นพ่อบอกว่ามีแต่สาวเข้ามาขอจิ้ม"

"จิ้ม...!!!"

ทำเอาสาวแว่นหนาถึงกับตาเบิกโพลง ไม่น่าถามก็พอรู้เพราะหน้าตาที่คมคาย คิ้วเข้มเข้ารูป ดวงตาดูดุดันตลอดเวลา สันกรามคมเด่น อกผายไหล่ผึ่ง กล้ามแขนและหน้าท้องไม่ต้องพูดถึงเพราะการเข้ายิมของชาวสวนนั้นคือการจับกระจอบกระเสียบเข้าไร่นานั่นเอง

ได้ยินเสียงแม่ลูกคุยกันร่างใหญ่กระโดดลงจากท้ายรถยกกะบะ ปิดเก็บมันเพื่อจะออกเดินทางไปยังบ้าน

"ไม่เจอกันนานโตเป็นสาวแล้วนะนารี ^^"

รอยยิ้มถูกคลี่ออกฟันเรียงสวย จมูกขึ้นสันโด่งรับริมฝีปากหนาคล้ำผิวเข้มเพราะแสงแดดที่สาดส่องระหว่างทำสวน ทำเอานารีต้องรีบยกมือขึ้นสวัสดีโดยเร็ว

"สวัสดีจ้ะอาเสือ"

"จ้ะ ไปกันเถอะเดี่ยวพ่อเรากลับมาจะไม่เจอเอา"

"ไปๆ เดี๋ยวย่ารอกินข้าว"

ทั้งสามย้ายขึ้นมานั่งบนรถเพื่อเดินทางกลับบ้าน ซึ่งบ้านจะอยู่ติดตีนเขา ทำให้บรรยากาศเย็นสบายตลอดทั้งวัน

ระหว่างที่รถกำลังแล่นอยู่นั้น นารีเองก็เอาแต่เหลือบมองอาเสือเป็นระยะโดยที่เธอเองก็ไม่รู้เช่นกันว่าทำไมเป็นแบบนั้นไปได้

อะไรเนี่ยนารี นี่อาแกเถอะเลิกคิดฟุ้งซ่านได้แล้ว!

บ้านย่า

ย่าถามหาลูกชาย สุนัน มีตำแหน่งเป็นถึงผู้ใหญ่บ้านกับภรรยา ปราณี แม่ของหลานรัก

"จ้าๆ ว่าแต่ไอ้เสือไปไหนละเนี่ย"

สุนันเหลือบมองซ้ายขวาหาน้องชายสุดหล่อ ทว่ากลับไม่พบร่างใหญ่

"อ๋อ เสือมันไปดูน้ำที่นาน่ะ เห็นบอกว่าจะเต็มนาหมดแล้ว"

"อ๋อ แล้วมันกินข้าวหรือยังนั่น"

"แม่เอาข้าวใส่ปิ่นโตไปให้แล้วล่ะ"

ปราณีเสริม ก่อนทั้งสี่จะนั่งทานอาหารค่ำด้วยกันอย่างอบอุ่น

"เออ นี่ได้ข่าวพวกสาวๆ ท้ายหมู่บ้านทะเลาะกันเรื่องไอ้เสือด้วยนะ"

"หื้ม? ทะเลาหเรื่องอะไร"

ย่าหูผึ่งเหลือบมองลูกชายคนกลางร่างท้วม

"ก็จะเรื่องอะไร เรื่องแย่งกันเป็นเจ้าข้าวเจ้าของไอ้เสือนั่นแหละ นี่แม่รู้หรือเปล่าไอ้เสือวัย 35 ของแม่น่ะเป็นที่หมายปองของสาวๆ เกือบค่อนหมู่บ้าน ฉันเดินไปทางไหนก็เอาแต่เรียกพี่เขยๆ กันเป็นแถว"

"ขนาดนั้นเชียว"

"ขนาดนั้นแหละแม่ เสือมันรูปร่างหน้าตาดีไม่แปลกที่ผู้หญิงจะพากันหลง ณีเองก็เจอเหมือนกัน"

นารีที่นั่งกินข้าวแต่หูยังฟังเรื่องราวความเป็นไปของอาร่างใหญ่ไม่หยุด ราวกับกำลังเก็บเกี่ยวข้อมูลอะไรบางอย่าง

------