ซ่านสวาท คาวรักรุ่นพ่อ นิยาย บท 8

-----

ขนส่งขนาดใหญ่

"เตรียมของมาครบหรือเปล่านะ"

ท่ามกลางผู้คนที่วุ่นวาย สาวร่างเล็กใบหน้าจิ้มลิ้มสวมแว่นหนาก็มองสำรวจข้าวของที่จะเอากลับบ้านนาอีกครั้ง นารี สาวแว่นตาคมรูปร่างสูงเพรียวทั้งมันสมองและหน้าตาดูเพียบพร้อมไปหมด จะมีก็เพียงฐานะครอบครัวที่ไม่ได้ร่ำรวยอะไร เมื่อเทียบกับเพื่อนคนอื่นๆ นั้นจึงทำให้เธอพยายามดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอดในเมืองใหญ่ทำให้เธอพลั้งตัวเผลอใจทำเรื่องไม่ดีไป จึงทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจจนต้องกลับมาพักใจที่บ้านก่อนกลับไปเจอหน้าเพื่อนสาวในกลุ่ม

"เฮ้อ อยากให้เวลาเดินช้าจังไม่อยากกลับไปเจอหน้าแก้วตาเลย"

หลังจากที่เกิดเรื่องระหว่างเธอกับพ่อเลี้ยงเพื่อน นารีไม่มีความกล้าที่แม้แต่จะทักไปขอโทษ แก้วตา เลยสักนิดมีเพียงแก้วตาที่ทักเธอมาในข้อความ แต่นารีเองก็ไม่มีความกล้ามากพอที่จะตอบกลับ

รถทัวร์คันใหญ่ขับออกจากสังคมเมืองที่วุ่นวาย ตรงขึ้นไปทางภาคเหนือนั่งรถมองข้างทางได้ราว 6 ชั่วโมงก็ถึงบ้านเกิดของเธอ

ท่ารถข้างทาง

"โธ่ เหนื่อยแย่เลยนะลูกแม่"

สาวมีอายุรีบโผล่เข้ากอดลูกสาวทันทีด้วยความคิดถึง ทำเอาหัวใจที่สับสนวุ่นวายนั้นสงบลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ นี่แหละนะพลังรักของแม่

"จ้ะ นี่หนูซื้อขนมมาฝากแม่ด้วยนะ"

"ไม่เห็นต้องซื้อมาเลยนี่แม่ก็เตรียมกับข้าวที่ลูกชอบเอาไว้ให้ที่บ้านย่าเหมือนกัน"

"ย่ารู้แล้วเหรอจ๊ะ"

"ใช่ รู้ตอนที่แม่ไปบอกให้อาเสือพามารับเรานี่แหละ"

ใบหน้าเรียวเล็กหันไปมองที่ท้ายกะบะรถยกสูงซึ่งเป็นที่นิยมในตลาดตอนนี้ พบกับร่างสูงใหญ่ของอา เสือ

ซึ่งอาเสือเป็นลูกคนเดียวที่ไม่ได้ออกเรือน เหตุผลเพราะว่าเป็นห่วงย่าที่แก่มากแล้ว อีกอย่างเพื่อเป็นการตอบแทนพระคุณที่ย่ารับเลี้ยงอาเสือนั่นเอง เดิมทีอาเสือไม่ได้เป็นลูกแท้ๆ ของย่าแต่เพราะเห็นพ่อกับแม่ทิ้งให้อาเสืออยู่ที่บ้านตามลำพังทั้งที่ตอนนั้นอายุเพียง 6 ขวบเท่านั้น จึงทำให้อาเสือรักย่ามาก และสัญญาที่จะอยู่ดูแลย่าจนย่าหมดลมหายใจ

"ว่าแต่อาเสือไม่มีผู้หญิงมาจีบบ้างเหรอแม่"

"ไม่นะ เห็นพ่อบอกว่ามีแต่สาวเข้ามาขอจิ้ม"

"จิ้ม...!!!"

ทำเอาสาวแว่นหนาถึงกับตาเบิกโพลง ไม่น่าถามก็พอรู้เพราะหน้าตาที่คมคาย คิ้วเข้มเข้ารูป ดวงตาดูดุดันตลอดเวลา สันกรามคมเด่น อกผายไหล่ผึ่ง กล้ามแขนและหน้าท้องไม่ต้องพูดถึงเพราะการเข้ายิมของชาวสวนนั้นคือการจับกระจอบกระเสียบเข้าไร่นานั่นเอง

ได้ยินเสียงแม่ลูกคุยกันร่างใหญ่กระโดดลงจากท้ายรถยกกะบะ ปิดเก็บมันเพื่อจะออกเดินทางไปยังบ้าน

"ไม่เจอกันนานโตเป็นสาวแล้วนะนารี ^^"

รอยยิ้มถูกคลี่ออกฟันเรียงสวย จมูกขึ้นสันโด่งรับริมฝีปากหนาคล้ำผิวเข้มเพราะแสงแดดที่สาดส่องระหว่างทำสวน ทำเอานารีต้องรีบยกมือขึ้นสวัสดีโดยเร็ว

"สวัสดีจ้ะอาเสือ"

"จ้ะ ไปกันเถอะเดี่ยวพ่อเรากลับมาจะไม่เจอเอา"

"ไปๆ เดี๋ยวย่ารอกินข้าว"

ทั้งสามย้ายขึ้นมานั่งบนรถเพื่อเดินทางกลับบ้าน ซึ่งบ้านจะอยู่ติดตีนเขา ทำให้บรรยากาศเย็นสบายตลอดทั้งวัน

ระหว่างที่รถกำลังแล่นอยู่นั้น นารีเองก็เอาแต่เหลือบมองอาเสือเป็นระยะโดยที่เธอเองก็ไม่รู้เช่นกันว่าทำไมเป็นแบบนั้นไปได้

อะไรเนี่ยนารี นี่อาแกเถอะเลิกคิดฟุ้งซ่านได้แล้ว!

บ้านย่า

ย่าถามหาลูกชาย สุนัน มีตำแหน่งเป็นถึงผู้ใหญ่บ้านกับภรรยา ปราณี แม่ของหลานรัก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน