ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 115

กู้หว่านเยว่ขอให้ระบบแสดงแผนที่ของภูเขาใกล้เคียงขึ้นมา จึงได้รู้ว่าข้างหน้าไกลออกไปสองชั่วยาม มีหมู่บ้านเล็กๆ อยู่

“ถ้าท่านเชื่อข้า ก็ให้ทุกคนตามข้ามา”

“ตามท่านไป?”

ซุนอู่ลังเล

กู้หว่านเยว่แข็งแกร่งมากก็จริง แต่นางไม่ใช่ผู้เบิกทางเส้นทาง

จางเอ้อร์ที่อยู่ด้านข้างพูดขึ้นว่า “หัวหน้า ข้าว่าฝนครั้งนี้พิลึกนัก ไม่รู้ว่าตากฝนนานเข้าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีกหรือเปล่า เช่นนั้น พวกเราไม่สู้ฟังคำแนะนำของแม่นางน้อยกู้”

เขาเสริมอีกว่า

“ตั้งแต่แรกเริ่ม พวกเราก็เชื่อฟังแม่นางน้อยกู้มาตลอด ก็ไม่เคยมีผิดพลาดนะขอรับ”

“ก็ใช่”

ประสบการณ์ในฐานะหัวหน้านักการศาลาว่าการ เป็นได้ไม่ดีเท่ากู้หว่านเยว่

“ก็ได้ ท่านนำทาง พวกเราจะเดินตามท่านเอง”

ด้วยเหตุนี้ ซุนอู่จึงให้นักการปลุกทุกคนขึ้นมา แล้วให้พวกเขาลุกขึ้นออกเดินทางต่อไป

คนอื่นๆ เองก็สัมผัสได้ว่าฝนที่ตกลงมาผิดปกติ ดังนั้นจึงรีบออกเดินทางอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องมีนักการมาเร่ง

แต่สำหรับตระกูลซูเก่าแล้ว ช่างทุกข์นัก

หลิวซื่อกำลังอุ้มคนบาดเจ็บเอาไว้ หนักเสียจนก้าวเดินไม่ได้

เมื่อมองไปที่เกวียนลาของกู้หว่านเยว่ นางก็ขอร้องเบาๆ

“หว่านเยว่ เจ้าว่าให้อาสี่ของเจ้า นอนบนลาเทียมเกวียนได้หรือไม่?”

รบกันมานานขนาดนี้ ในที่สุดนางก็รู้ว่าแล้วว่าไม่อาจใช้ไม้แข็งกับกู้หว่านเยว่ได้ ผลลัพธ์ไม่ใช่สิ่งที่ดีเท่าใด

“ไม่ ข้ารังเกียจสกปรก”

ร่างกายของซูหัวจวิ้นมีกลิ่นไม่พึงประสงค์ ทั้งยังพึมพำคำพูดไร้สาระ ดูไม่น่าเข้าใกล้

อีกอย่าง ด้วยเรื่องที่เขาทำลงไปพวกนั้น กู้หว่านเยว่ก็ไม่มีทางให้เขาขึ้นเกวียนนางแน่แล้ว

“จิ่นเอ๋อร์...” หลิวซื่อทำได้เพียงมองดูซูจิ่นเอ๋อร์เท่านั้น

ซูจิ่นเอ๋อร์อ้าปากหาว “เกวียนลาเป็นของพี่สะใภ้ใหญ่ ถ้าพี่สะใภ้ใหญ่บอกว่าไม่ได้ เช่นนั้นก็ไม่ได้”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน