ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 115

กู้หว่านเยว่ขอให้ระบบแสดงแผนที่ของภูเขาใกล้เคียงขึ้นมา จึงได้รู้ว่าข้างหน้าไกลออกไปสองชั่วยาม มีหมู่บ้านเล็กๆ อยู่

“ถ้าท่านเชื่อข้า ก็ให้ทุกคนตามข้ามา”

“ตามท่านไป?”

ซุนอู่ลังเล

กู้หว่านเยว่แข็งแกร่งมากก็จริง แต่นางไม่ใช่ผู้เบิกทางเส้นทาง

จางเอ้อร์ที่อยู่ด้านข้างพูดขึ้นว่า “หัวหน้า ข้าว่าฝนครั้งนี้พิลึกนัก ไม่รู้ว่าตากฝนนานเข้าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีกหรือเปล่า เช่นนั้น พวกเราไม่สู้ฟังคำแนะนำของแม่นางน้อยกู้”

เขาเสริมอีกว่า

“ตั้งแต่แรกเริ่ม พวกเราก็เชื่อฟังแม่นางน้อยกู้มาตลอด ก็ไม่เคยมีผิดพลาดนะขอรับ”

“ก็ใช่”

ประสบการณ์ในฐานะหัวหน้านักการศาลาว่าการ เป็นได้ไม่ดีเท่ากู้หว่านเยว่

“ก็ได้ ท่านนำทาง พวกเราจะเดินตามท่านเอง”

ด้วยเหตุนี้ ซุนอู่จึงให้นักการปลุกทุกคนขึ้นมา แล้วให้พวกเขาลุกขึ้นออกเดินทางต่อไป

คนอื่นๆ เองก็สัมผัสได้ว่าฝนที่ตกลงมาผิดปกติ ดังนั้นจึงรีบออกเดินทางอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องมีนักการมาเร่ง

แต่สำหรับตระกูลซูเก่าแล้ว ช่างทุกข์นัก

หลิวซื่อกำลังอุ้มคนบาดเจ็บเอาไว้ หนักเสียจนก้าวเดินไม่ได้

เมื่อมองไปที่เกวียนลาของกู้หว่านเยว่ นางก็ขอร้องเบาๆ

“หว่านเยว่ เจ้าว่าให้อาสี่ของเจ้า นอนบนลาเทียมเกวียนได้หรือไม่?”

รบกันมานานขนาดนี้ ในที่สุดนางก็รู้ว่าแล้วว่าไม่อาจใช้ไม้แข็งกับกู้หว่านเยว่ได้ ผลลัพธ์ไม่ใช่สิ่งที่ดีเท่าใด

“ไม่ ข้ารังเกียจสกปรก”

ร่างกายของซูหัวจวิ้นมีกลิ่นไม่พึงประสงค์ ทั้งยังพึมพำคำพูดไร้สาระ ดูไม่น่าเข้าใกล้

อีกอย่าง ด้วยเรื่องที่เขาทำลงไปพวกนั้น กู้หว่านเยว่ก็ไม่มีทางให้เขาขึ้นเกวียนนางแน่แล้ว

“จิ่นเอ๋อร์...” หลิวซื่อทำได้เพียงมองดูซูจิ่นเอ๋อร์เท่านั้น

ซูจิ่นเอ๋อร์อ้าปากหาว “เกวียนลาเป็นของพี่สะใภ้ใหญ่ ถ้าพี่สะใภ้ใหญ่บอกว่าไม่ได้ เช่นนั้นก็ไม่ได้”

กู้หว่านเยว่หยิบหมวกกันฝนสองสามใบออกมาจากมิติ แล้วแจกจ่ายให้กับคนในตระกูล

“ฝนกรดนี้มีฤทธิ์กัดกร่อน ถ้าไม่อยากหัวล้านก็รีบสวมหมวกเสีย”

หัวล้าน?!

ซูจิ่นเอ๋อร์และคนอื่นๆ ตกใจ ลนลานรับหมวกมาสวม ยังเด็กยังเล็ก พวกนางไม่อยากหัวล้านหรอกนะ!

“พยายามอย่าให้ฝนเข้าตา ฝนนี้อันตราย”

กู้หว่านเยว่กำชับ ตระกูลนางมีหมวกมีเสื้อกันฝน แต่ภายใต้ฝนกรด ก็ยังดูอนาถได้ขนาดนี้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนที่ไม่มีเสื้อกันฝน ไม่มีหมวกสวม ร่างกายของพวกเขาถูกฝนกรดกัดกร่อนจนบาดเจ็บ

นอกจากนี้ กู้หว่านเยว่ยังรู้สึกว่า ฝนกรดที่ตกลงมาจากท้องฟ้านี้ เริ่มเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อยๆ

หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ฝนกรดนี้อาจกลายเป็นน้ำกรดแทน!

“พี่ใหญ่ซุน พวกเราต้องรีบแล้วเจ้าค่ะ!” กู่หว่านเยว่เร่งเร้า

ซุนอู่มองกลับไป เห็นผู้หญิงบางคนอุ้มลูกพลางเดินสะดุด ดังนั้นเขาจึงรีบหยิบแส้ขึ้นมา แล้วเดินกลับไปด้านหลัง กระตุ้นพวกนางทันที