ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 116

“รีบเดินเร็วเข้า เร็วหน่อย!”

กู้หว่านเยว่รีบพูดกับพวกฮูหยินเหยียนว่า “ฮูหยินเหยียน ฮูหยินผู้เฒ่าเซิ่ง พวกท่านรีบอุ้มเด็กทั้งหมดขึ้นเกวียนของข้าเร็วเข้า พวกเราจะได้เดินทางได้เร็วขึ้น”

กู้หว่านเยว่โยนผ้าห่มทิ้งเพื่อให้มีที่ว่างสำหรับเด็กๆ คนตระกูลนี้หลั่งน้ำตาด้วยความขอบคุณ แล้วรีบอุ้มเด็กๆ ขึ้นมา

คาราวานฝ่าฟันพายุที่รุนแรง เดินทางอย่างเร่งรีบ และในที่สุด สองชั่วยามต่อมา ก็เห็นแสงสว่างริบหรี่ในความมืด

“หมู่บ้าน นั่นคือหมู่บ้าน!”

หลังจากถูกฝนกรดกัดผิวมาทั้งคืน ยามนี้ ร่างกายของทุกคนโปะโคลนไม่มีช่องว่า น่าอับอายอย่างยิ่ง อนาถยิ่งกว่าขอทานเสียอีก

“มีใครอยู่หรือไม่?”

ซุนอู่รีบพาคนไปเคาะประตูบ้านของครอบครัวหนึ่ง ผู้ที่มาเปิดประตูนั้น เป็นชาวนาวัยชราผู้หนึ่ง

“ผู้เฒ่า ท่านให้พวกเราพักที่บ้านท่านสักคืนได้หรือไม่ขอรับ?”

“ฝนตกหนักเช่นนี้ พวกเจ้ารีบเข้ามาเร็วเถอะ”

ชาวนาเฒ่าพยักหน้าอย่างรวดเร็ว แล้วเชิญให้ทุกคนเข้าไป

ลานบ้านที่เรียบง่ายของที่นี่ แย่กว่าห้องไร้ราคาของโรงเตี๊ยม แต่ตอนนี้ ห้องห้องนี้มีหลังคา เช่นนี้ทุกคนก็พอใจมากแล้ว

ในขณะที่ทุกคนกำลังจะรีบเข้าไป ทันใดนั้นก็มีเสียงไม่พอใจดังขึ้นที่ลานบ้าน

“ไม่ใช่บอกแล้วหรือว่าห้องนี้คืนนี้จะให้พวกเราพัก? เหตุใดถึงให้คนเข้าไปอีก? รีบไล่พวกเขาไปที่อื่นเสีย!”

ทันใดนั้น ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งสวมชุดสีชมพูเดินออกมา

ดูจากการแต่งกายของอีกฝ่าย คงเป็นคนพเนจรที่ผ่านทางมา

ชาวนาเฒ่าลำบากใจ พูดว่า “แม่นาง พวกเขาแค่พักผ่อนในสวน ไม่รบกวนท่านหรอก ฝนตกหนักเช่นนี้ พวกเราเองก็ลำบาก”

“พวกเขาลำบากไม่ลำบากแล้วเกี่ยวอันใดกับข้า? ข้าจ่ายเงินไปแล้ว รีบไล่พวกเขาออกไป! เหม็นจะตายอยู่แล้ว...”

“ท่านผู้เฒ่า ในบ้านท่าน มีที่ใดพอจะให้พักผ่อนได้หรือไม่?”

“โรงฟืน โรงเก็บฟางแห้ง คอกวัว ล้วนเป็นที่หลบฝนได้ขอรับ” ชาวนาเฒ่ากล่าวอย่างกระตือรือร้น

ซุนอู่จึงรีบนำนักการเข้าไปในโรงฟืนทันที

ผู้ที่ถูกเนรเทศที่เหลือไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องนอนในโรงเก็บฟางแห้งหรือไม่ก็คอกวัว

กลิ่นภายในคอกวัวไม่พึงประสงค์ที่สุด แต่ทุกคนไม่ได้สนใจอะไรมากนัก พวกเขาเดินหาพบมุมที่พอใช้ได้ แล้วเอนตัวลงนอน

กู้หว่านเยว่หยิบเสื่อฟางออกมาปูบนทางเดิน แล้วหยิบผ้าห่มนุ่มๆ ออกมาด้วยอีกหนึ่งผืน นอกเหนือจากสภาพแวดล้อมที่ย่ำแย่แล้ว ที่นี่ก็สบายอยู่ไม่หยอก

“พวกเจ้าเก็บข้าวของกันไปก่อน ข้าจะไปต้มน้ำร้อนในครัวหน่อย”

กู้หว่านเยว่ลุกขึ้น เดินไปที่ห้องครัว ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดังออกมาจากในห้อง

“พี่หญิง ด้านนอกมีนักการขุนนางมาเยอะมาก ท่านว่าพวกเขาจะรู้ตัวตนของพวกเราหรือไม่ขอรับ? พวกเราจะถูกจับกลับไปหรือเปล่า?”