ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 119

ไม่นาน เจ้าหน้าที่หนุ่มกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามาจากนอกประตู

เมื่อฟู่เยียนหรานเห็นเจ้าหน้าที่ ใบหน้าก็แสดงสีหน้าหวาดกลัว รีบดึงฟู่ซานไปซ่อนตัวอยู่หลังบ่อน้ำ

จนกระทั่งแน่ใจว่าเจ้าหน้าที่เหล่านี้ไม่ได้มาตามหาพวกตน นางจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

กู้หว่านเยว่เองก็สังเกตเห็นเจ้าหน้าที่กลุ่มนี้เช่นกัน แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมาหาครอบครัวชาวนานี้เสียมากกว่า

เจ้าหน้าที่คนหนึ่งเตะถาดตากข้าวแล้วบอกว่า “รีบจ่ายค่าภาษีเดือนนี้มาเสีย”

ชายชราและครอบครัวยื่นเงินออกไปด้วยสีหน้าเศร้าโศก

“แค่ตำลึงเดียวเองหรือ?”

“เดือนที่แล้วก็ไม่ใช่แค่ตำลึงเดียวหรอกหรือ?...”

ลูกชายของชาวนาปากมากไปสักนิด เจ้าหน้าที่คนหนึ่งจึงผลักเขาลงพื้น ทุบตีอย่างแรงทันที

“เดือนนี้ขึ้นแล้ว เป็นสองตำลึง รีบเอามา ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าก็ต้องกินไม่หมด แอบห่อพากลับ[footnoteRef:1]!” [1: เปรียบเทียบกับการ ก่อเรื่องไม่ดีหรือทำให้เกิดเรื่องไม่ดี จำต้องแบกรับ รับผลที่ตามมา มักจะใช้สำหรับตักเตือนคนว่า จะทำเรื่องอะไรอย่าลืมคำนึงถึงผลที่ตามมา]

สามีภรรยาคู่ชราร้องขอความเมตตาพลางเอาเงินออกมาหมดบ้าน ในที่สุด พวกเขาก็รีดเอาเงินสองตำลึงออกมาได้

“ดีขึ้นมาหน่อย ครั้งหน้าจ่ายเงินก็ซื่อตรงกว่านี้หน่อย!”

เจ้าหน้าที่รับเงินแล้วกำลังจะหันหลังกลับ แต่ถูกกู้หว่านเยว่ที่ยืนอยู่ในโรงเก็บฟางแห้งดึงดูด

ด้วยผิวขาวราวหิมะและรูปร่างเพรียวบาง ทั้งอำเภอหลานเจีย หาได้มีคนที่รูปงามได้เช่นนี้อีกแล้ว

เจ้าหน้าที่ทั้งหมดตกตะลึง เดินเข้าไปหากู้หว่านเยว่อย่างอดไม่อยู่

“คนงามจากที่ใดกัน? เหตุใดไม่ไปสนุกกับพี่น้องข้าเล่า?”

“ไสหัวไป!”

ดวงตาของกู้หว่านเยว่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า ใบหน้าของซูจิ่งสิงเองก็เย็นชาอย่างยิ่ง

ซุนอู่กังวลว่าจะเกิดเรื่อง จึงรีบเข้ามาเปิดเผยตัวตน

“สตรีนางนี้เป็นนักโทษในปกครองของข้าเอง ไม่ใช่คนของหมู่บ้านนี้

ข้าได้รับคำสั่งให้พาพวกเขาไปที่เจดีย์หนิงกู่ หวังว่าสหายทั้งหลายจะช่วยเปิดทาง”

“ที่แท้ก็เป็นแค่นักโทษคนหนึ่ง”

หลังจากได้ยินเช่นนี้ เหล่าเจ้าหน้าที่ไม่เพียงแต่ไม่ควบคุมตัวเองเท่านั้น แต่ยังยกมือแตะคาง แล้วระเบิดเสียงหัวเราะออกมาแทน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน