ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 120

“ได้ ข้ารับฝากเอาไว้แล้ว”

กู้หว่านเยว่กำลังกังวลว่าจะไม่หาคนมาลองมือ ในเมื่อพวกเขามาส่งถึงหน้าประตูเช่นนี้ ก็อย่าโทษนางที่ลงมือหนักเกินไปแล้วกัน

เดิมทีก็คิดว่าจะสั่งสอนพวกเขาสักหน่อยแล้วค่อยปล่อยไป แต่อีกฝ่ายกลับยังกล้าขู่ออกมาได้อีก เช่นนั้นก็ต้องกำจัดทิ้งเสีย

กู้หว่านเยว่โปรยผงพิษใส่พวกเขาไปแล้ว ไม่นานจากนี้ คนเหล่านี้ก็จะไม่ตายดี

เมื่อมองดูรอยยิ้มแปลกๆ ของผู้หญิงคนนั้น เถียนจวิ้นก็มักจะรู้สึกอยู่เสมอว่าเขาพูดอะไรผิดไป ทั้งยังรู้สึกว่าตนเองกำลังจะสูญเสียบางสิ่งที่สำคัญไป ดังนั้นจึงรีบวิ่งหนีไปพร้อมกับลูกน้องใต้บังคับบัญชา

กู้หว่านเยว่จึงเดินกลับมาที่คาราวานเนรเทศ

“แม่นางน้อยกู้ ทำได้ดีมากเลย!”

“แม่นางน้อยกู้ ทวงความยุติธรรมแทนสวรรค์ ท่านสุดยอดมากเลย!”

หลายคนยกนิ้วให้

ในเวลานี้ จู่ๆ ฟู่เยียนหรานก็เดินเข้ามาหานาง ขมวดคิ้วและพูดว่า

“กู้หว่านเยว่ เจ้าเป็นแค่นักโทษยังกล้าโอหังอวดดี ทุบตีเจ้าหน้าที่ของทางการ ถ้าทำให้ทุกคนเดือดร้อนจะทำอย่างไร?”

ไม่แน่ว่านั่นอาจจะพลอยเปิดเผยตัวตนของนางไปด้วย

“ความหมายของเจ้าคือ ข้าควรยืนเจ้าหน้าที่พวกนั้นลวนลามหรือ?”

กู้หว่านเยว่แค่นเสียงหัวเราะ

คนประเภทนี้มีชีวิตยืนยาวจนถึงตอนจบของหนังสือต้นฉบับได้อย่างไร?

ฟู่เยียนหรานขมวดคิ้ว “ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น เจ้าอย่าได้โยนความผิดมาไว้บนหัวข้า อีกอย่าง ที่พวกเขาจ้องจะลวนลามเจ้า ไม่ใช่เพราะเจ้าแต่งตัวฉูดฉาดเกินไปหรอกหรือ? ไม่เช่นนั้น เหตุใดเจ้าหน้าที่พวกนั้นถึงไม่ไปลวนลามรังแกคนอื่นแทนเล่า?”

เสื้อผ้าของกู้หว่านเยว่นั้นดีกว่าของคนอื่นๆ จริงๆ แต่ทั้งหมดล้วนทำจากผ้าฝ้ายธรรมดา ดีไม่ถึงความว่าฉูดฉาดคำนั้นเลย

“แม่นางท่านนี้ ท่านกับพวกเราดูท่าว่าจะไม่ใช่คนทางเดียวกันกระมัง?”

ซูจิ่นเอ๋อร์พูดด้วยความโกรธว่า

“ต่อให้จะเดือดร้อนก็เดือดร้อนไปไม่ถึงตัวเจ้านี่!”

“นั่นสิ เรื่องของพวกข้า เจ้าจะมากังวลใจทำอะไร?”

คนอื่นๆ เองก็ทนไม่ไหว เริ่มดุใส่ฟู่เยียนหราน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน