ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 138

เพียงแต่เรื่องส่วนตัวเหล่านี้ไม่ควรนำมาพูดบนโต๊ะอาหาร

มิเช่นนี้หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ก็ไม่รู้ว่าประวัติศาสตร์ที่ไม่เป็นทางการเหล่านั้นจะถูกเขียนออกมาว่าอย่างไร แล้วอาณาประชาราษฎร์จะตัดสินพวกเขาแบบไหน

“ไม่มีปัญหาแน่นอน” ในเวลานี้นิ้วมือของมู่หรงอวี้สั่นระริก เขาพยายามข่มความโกรธไว้ “ข้าแค่เป็นคนรักสะอาดนิดหน่อยก็เท่านั้น”

เมื่อตระหนักได้ว่าเป็ดย่างจานนั้นมียาพิษ อีกทั้งตนได้กินเข้าไปแล้ว ถึงแม้ว่าจะอาเจียนออกมา แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าพิษนั้นได้เข้าสู่ร่างกายแล้วหรือไม่

เวลานี้มู่หรงอวี้ถึงกับนั่งไม่ติด และทนไม่ไหวอีกต่อไป

“จู่ ๆ ข้าก็รู้สึกไม่สบายตัว พวกเจ้ากินกันไปก่อน ข้าขอตัว”

กล่าวจบเขาก็พรวดลุกขึ้นและเดินออกไปทันที เมื่อเดินมาถึงลานด้านหลังเขารีบล้มตัวลงนอนบนเตียง

“รีบไปตามเซียนแพทย์น้อยมาให้ข้าเร็วเข้า บอกว่าข้ากินยาพิษของนาง!”

ภายในเรือนตะวันออก ทันทีที่มู่หรงอวี้ออกไป ซูจิ่งสิงก็รีบหันไปมองกู้หว่านเยว่

“เจ้าไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่ เป็ดย่างวางยาพิษเหล่านั้นเจ้ากินมันลงไปได้อย่างไร?”

เขารู้ว่ากู้หว่านเยว่มีความสามารถ แต่ถึงอย่างไรร่างกายของมนุษย์ก็มีเลือดเนื้อ จะทนต่อพิษเหล่านั้นได้อย่างไร

เมื่อครู่นางกินเป็ดย่างไปเกือบครึ่งจาน

“วางใจเถอะ ข้าไม่เป็นอะไร เป็ดย่างจานนั้นถูกเปลี่ยนเป็นเป็ดย่างที่ไม่มีพิษแล้ว อีกอย่างอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะก็ไม่มีพิษ เราอย่าสิ้นเปลืองเลย กินต่อเถอะ”

ทันทีที่มู่หรงอวี้ออกไป กู้หว่านเยว่ก็กลับมาขี้เล่นอีกครั้ง นางขยิบตาให้ซูจิ่งสิง

“เจ้าไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”

ซูจิ่งสิงถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่เขากลับไม่รู้สึกอยากอาหารที่วางอยู่ตรงหน้าอีก เพราะมัวแต่นึกถึงการกระทำเมื่อครู่ของกู้หว่านเยว่

“เป็ดย่างจานนั้นมีพิษ หรือว่ามู่หรงอวี้จะโดนพิษเข้าแล้ว?”

“ถูกต้อง”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน