ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 148

รอยยิ้มพะเน้าพะนอของซูจิ่งสิง ให้ความรู้สึกของการเป็น “เพื่อนร่วมทาง” ที่ดีงามเหลือเกิน

ในเวลานี้ แม่นมฉินได้เดินเข้ามาถึงตรงหน้ากู้หว่านเยว่แล้วคารวะด้วยความเคารพ

“แม่นางน้อยกู้ ฮูหยินน้อยของเราตื่นแล้ว นางต้องการขอบคุณท่านต่อหน้า”

กู้หว่านเยว่เหลือบมองซุนอู่

ตอนนี้ซุนอู่กำลังสั่งให้ทุกคนเคลื่อนตัวออกเดินทาง เมื่อเห็นดังนั้นก็โบกมือให้อย่างใจกว้าง

“ไปเถอะ พวกข้าจะรอเจ้าที่ประตู”

“ขอบคุณพี่ใหญ่ซุน” กู้หว่านเยว่เผยรอยยิ้มออกมา แล้วหันหลังเดินตามแม่นมฉินเข้าไปในวัดเก่าทรุดโทรม

กำลังวังชาของฮูหยินน้อยดีขึ้นมาก บนศีรษะมีผ้ากำมะหยี่สีดำพันรอบ เมื่อวานนางยังซีดเซียวเหลือทน แต่วันนี้ผิวพรรณขาวผ่องงดงาม

“เหนียวเหนี่ยวดูเร็ว นี่คือแม่ทูนหัวของเจ้า ขอบคุณความกรุณาที่แม่ทูนหัวช่วยชีวิตไว้เร็วเข้า”

ฮูหยินน้อยยกตัวทารกในอ้อมอกให้น้อมคำนับกู้หว่านเยว่

กู้หว่านเยว่งงงัน “แม่ทูนหัว?”

นางมีลูกสาวบุญธรรมเพิ่มอีกคนตั้งแต่เมื่อไหร่?

ฮูหยินน้อยรีบบอกว่า “เมื่อวานต้องขอบคุณแม่นางน้อยกู้สำหรับความกรุณาใหญ่หลวงที่ช่วยชีวิตไว้ นี่คือลูกคนเดียวของข้ากับสามีที่เสียชีวิตไปแล้ว ถ้าไม่ได้เจ้า ข้าคงต้องเสียใจไปตลอดชีวิต

ขบคิดอยู่นาน มีเพียงการให้เหนียวเหนี่ยวเรียกเจ้าว่าแม่ทูนหัวเท่านั้น ถึงจะสามารถตอบแทนบุญคุณครั้งนี้ได้ กลัวว่าแม่นางน้อยจะไม่เต็มใจ จึงให้เหนียวเหนี่ยวเรียกแม่ทูนหัวไว้ล่วงหน้าแล้ว”

แม่นมฉินที่อยู่ข้าง ๆ รีบเอ่ยเตือน

“แม่นางน้อยกู้ ฮูหยินน้อยของเราสกุลซ่ง เป็นชาวสุยหยาง บ้านสามีสกุลโจว พ่อสามีคือโจวเหล่าผู้มีชื่อเสียง ตอนนี้ทั้งครอบครัวอาศัยอยู่ในปิงโจว”

โจวเหล่า?

กู้หว่านเยว่แอบตกใจ

เช่นนั้นก็เป็นโจวเหล่าคนที่ชิวหมิงจื้อพูดถึงในถ้ำวันนั้น คนที่รู้จักภูมิหลังของซูจิ่งสิงด้วยใช่ไหม?

ตนมาช่วยลูกสะใภ้ของเขาโดยบังเอิญงั้นหรือ?!

“บ่าวจะช่วยท่านขนออกไปด้วยกัน”

แม่นมฉินพากู้หว่านเยว่ไปที่รถม้าเพื่อขนหีบ บังเอิญเห็นแม่นมหลู่นอนร้องไห้คร่ำครวญอยู่ที่มุมห้องเข้าพอดี

ทันทีที่แม่นมหลู่เห็นกู้หว่านเยว่ ก็จ้องเขม็งใส่นางพลางด่าทอยกใหญ่

“หญิงชั่ว หญิงชั่วอย่างเจ้าต้องใช้ยาอะไรบางอย่างกับข้าแน่ ทำให้มือเท้าของข้าพิการ!”

นางก็ถือว่าเคยผ่านโลกมาก่อน รู้ว่าหมอมีความสามารถเช่นนี้ จึงยืนยันหนักแน่นว่ากู้หว่านเยว่เป็นคนทำร้ายนาง

กู้หว่านเยว่เหลือบมองนาง “อืม ซูจิ่งสิงลงมือเหี้ยมโหดมาก ชั่วชีวิตนี้แม่นมหลู่อย่าคิดจะลุกขึ้นยืนได้อีก”

“หุบปาก เจ้าเรียกใครว่าหญิงชั่ว?”

แม่นมฉินที่อยู่ข้าง ๆ เหมือนตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว สั่งการองครักษ์สองคนที่อยู่ด้านหลัง

“ลากนางไปโยนทิ้งในทะเลทราย ถ้าคนอื่นถาม ก็บอกว่าแม่นมหลู่จงรักภักดีปกป้องนาย ถูกหนูทะเลทรายกัดตายในทะเลทรายไปแล้ว”