ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 150

ทันใดนั้นกู้หว่านเยว่ก็มองไปทางซูจิ่งสิง

“มองข้าทำไมหรือ?”

“ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ”

อย่างไรก็พูดไม่ได้ว่า นางคิดว่าภัยพิบัติของสกุลโจวเกี่ยวข้องกับซูจิ่งสิงอย่างแยกไม่ออกใช่ไหม?

“หวังว่าซ่งเสวี่ยกับลูกจะไม่เป็นอะไร”

กู้หว่านเยว่เปลี่ยนหัวข้อสนทนา

“เจ้าเป็นห่วงพวกนางขนาดนั้นเลยหรือ?” ซูจิ่งสิงถามด้วยความอยากรู้ นี่ไม่ใช่อุปนิสัยของนางเลย

กู้หว่านเยว่กวัดแกว่งตั๋วเงินปึกหนึ่งในมือ “ก็ใช่น่ะสิ ถึงยังไงพวกเขาก็ยัดเงินให้ข้าตั้งมากมายขนาดนี้”

ซูจิ่งสิง: ...พวกบูชาเงินทอง!

เนื่องจากการขาดน้ำ คนทั้งกลุ่มจึงเดินทางลำบากเป็นพิเศษ เมื่อได้หยุดพัก บรรดานักโทษเนรเทศส่วนใหญ่ล้วนริมฝีปากแตกระแหงและคอแห้งผาก

ยกเว้นพวกกู้หว่านเยว่

อาศัยของขวัญขอบคุณของซ่งเสวี่ยเป็นการบังหน้า นางหยิบถุงน้ำหลายถุงออกมาจากหีบ ส่งถุงหนึ่งให้ซุนอู่ อีกหลายถุงที่เหลือก็มอบให้ครอบครัวอื่น ๆ บ้านละหนึ่งถุง

“ขอบคุณ ขอบคุณแม่นางน้อยกู้” สมาชิกสกุลเซิ่งและสกุลหลี่ย่อมซาบซึ้งในบุญคุณอยู่แล้ว

ถึงแม้จะมีน้ำหม้อเดียว แต่สำหรับพวกเขาที่กำลังจะกระหายน้ำตายในทะเลทราย คุณค่าของมันไม่น้อยไปกว่าทองคำเลย

มิติของกู้หว่านเยว่ไม่ขาดแคลนน้ำ แต่นางไม่สามารถเปิดเผยได้ว่าตัวเองมีแหล่งน้ำ ธรรมชาติของมนุษย์ไม่อาจต้านทานการยั่วยุได้

ในมือของคนในครอบครัวเหลือถุงน้ำเพียงสองถุง จึงผลัดกันดื่มน้ำ

กู้หว่านเยว่เอามันเทศออกมาอีกหลายลูก ย่างเพื่อรับประทาน หลังจากย่างมันเทศเป็นเวลานานแล้ว นางก็พลิกกลับอย่างอดทน ในที่สุดก็เห็นน้ำหวานของมันเทศที่หวานฉ่ำไหลออกมา

“มาเลย คนละลูก”

กู้หว่านเยว่แบ่งปันมันเทศกับครอบครัวของตัวเอง จากนั้นก็คว้าเนื้อแดดเดียวจากหีบออกมาหนึ่งกำมือ

กลิ่นหอมกรุ่นของเนื้อลอยฟุ้งไปในอากาศ ปลุกเร้าความอยากอาหารจากผู้คนโดยรอบ

“กิน ๆ ๆ กินเจ้าไม่ตายหรอก” นางหลิวกัดหมั่นโถวในปากอย่างโหดเหี้ยม

กู้หว่านเยว่ก็อยากรู้เช่นกัน แต่ไม่นานนางก็ตั้งสติได้ ข้าวของในคฤหาสน์หลวงล้วนถูกนางกวาดไปจนหมดเกลี้ยง แม้แต่เส้นผมสักเส้นก็ไม่เหลือ

มู่หรงอวี้ติดอยู่ในสถานที่ที่ไร้ผู้คน คาดว่าคงไม่ได้กินหรือดื่มอะไรมาสองวันแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเลย

ไม่ว่าเขาจะมีทักษะต่อสู้แข็งแกร่งแค่ไหน หิวโหยจนน่าเวทนาแล้วจะเอากำลังที่ไหนไปต่อสู้?

“ช่วยข้าด้วย ช่วยข้าเร็วเข้า!”

ไม่ง่ายเลยที่มู่หรงอวี้จะได้พบฝูงชน จึงรีบวิ่งเข้ามาหาด้วยความตื่นตระหนก

เมื่อวิ่งเข้าไปใกล้ก็เห็นซูจิ่งสิง เขาโกรธจัดจนแทบกระอักเลือดในทันใด

เหตุใดเขาถึงโชคร้ายเช่นนี้ ถูกโจรทะเลทรายไล่ล่า ซ้ำยังเจอศัตรูคู่แค้นอีก

มู่หรงอวี้รีบตะโกนบอกนักการในศาลาว่าการ

“มัวอึ้งอะไรอยู่ รีบมาช่วยข้าสิ!”

ยังพูดไม่ทันจบ โจรทะเลทรายทางด้านหลังก็ตามทัน ถีบมู่หรงอวี้ขึ้นไปบนฟ้าด้วยกีบม้า