ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 152

มองเห็นชุดหรูหราของมู่หรงอวี้ ฟู่เยียนหรานคิดทะเยอทะยานขึ้นมาในใจ

หากนางกลายเป็นพระชายาหวายหนาน ต้องการฆ่ากู้หว่านเยว่คนหนึ่งให้ตายยังมิใช่เรื่องง่ายอีกหรือ?

ดังนั้น รอจนกระทั่งถึงยามกู้หว่านเยว่พักผ่อน ก็มองเห็นฟู่เยียนหรานคล้ายตั้งใจคล้ายไม่ตั้งใจเดินเนิบนาบรอบกายมู่หรงอวี้

“ยอดเยี่ยมยิ่งนัก เนื้อเรื่องของต้นฉบับทรงพลังดังคาด”

“เจ้าบ่นอันใด?” ซูจิ่งสิงมองนางอย่างแปลกใจ

“ไม่มีอันใด ข้ากำลังพูดว่าตอนนี้มู่หรงอวี้ต้องโมโหแย่แล้วเป็นแน่ พวกเรากลายเป็นผู้มีพระคุณของเขาไปเสียแล้ว”

เมื่อครู่ทุกคนล้วนมองเห็นแล้ว เป็นพวกเขาสามีภรรยาร่วมมือกับนักการฆ่าโจรทะเลทราย

หากมู่หรงอวี้ไม่อยากกลายเป็นตัวตลก ก็ไม่กล้าหาเรื่องพวกเขาอย่างเปิดเผยแล้ว

มู่หรงอวี้กำลังพูดกับองครักษ์ “แน่ใจว่าสืบดีแล้ว สิ่งของในคฤหาสน์หลวงมิได้อยู่บนลาเทียมเกวียน?!”

“บนลาเทียมเกวียนมีเพียงเสบียงอาหารและเสื้อผ้า อย่างอื่นก็ไม่มีแล้วขอรับ” มิหนำซ้ำลาเทียมเกวียนเล็กๆ คันนั้น มิอาจบรรทุกของมากเพียงนั้นได้

องครักษ์ครุ่นคิดพลางเอ่ย “หรือว่ามิใช่ซูจิ่งสิง?”

“เจ้าโง่!”

มู่หรงอวี้ด่าอย่างไม่สบอารมณ์หนึ่งประโยค

“ไม่ใช่ซูจิ่งสิงแล้วยังสามารถเป็นใครได้อีก เขาต้องมีคนรับช่วงต่อ ส่งคนไปย้ายสิ่งของภายในคฤหาสน์หลวงเป็นแน่

แต่ไม่มีหลักฐาน เขาเองก็เพิ่งช่วยชีวิตข้า ข้าไม่สามารถลงมือกับเขาอย่างเปิดเผยได้”

องครักษ์ครุ่นคิดภายในใจ หากท่านอ๋องท่านต้องการลงมือ พวกเราสองสามคนก็มิใช่คู่ต่อสู้ของเจิ้นเป่ยอ๋องหรอกนะ

มองบุรุษรูปงามยืนเคียงข้างกู้หว่านเยว่ที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล มู่หรงอวี้รู้สึกเสียใจภายหลังเหลือหลาย มิได้กำจัดตั้งแต่ตอนเขายังป่วย

บัดนี้ขาสองข้างของเขาฟื้นฟูกลับมาแล้ว ต้องการฆ่าเขา ยากเสียยิ่งกว่ายาก

“ท่านอ๋อง ดื่มน้ำก่อนเถอะ”

จู่ๆ ฟู่เยียนหรานก็ถือน้ำเข้ามาหนึ่งกา ภายในมีน้ำครึ่งถุง เป็นนางใช้กำไลทองไปแลกกับนักการ

มู่หรงอวี้ผินมองนางอย่างไม่สบอารมณ์ กระนั้นก็กระหายน้ำจนรู้สึกทรมาน รับถุงน้ำมาแล้ว

เขาที่มิได้ดื่มน้ำตลอดทั้งวัน ทันใดนั้นรู้สึกสบายตัว มอบสีหน้าดีขึ้นบ้างแล้วให้ฟู่เยียนหราน

“กู้หว่านเยว่น่ารังเกียจมาก”

“อืม ข้าเองก็คิดเช่นนี้”

จุดนี้ มู่หรงอวี้เห็นด้วยอยางมาก พูดให้ถูกก็คือ เขาคิดว่าพวกเขาสองสามีภรรยาล้วนน่ารังเกียจมาก

“เจ้าสามารถช่วยข้าสักหนึ่งเรื่องได้หรือไม่?”

มองออกว่าฟู่เยียนหรานต้องการเข้าใกล้ตนเอง มู่หรงอวี้จงใจพูดขึ้น

“เรื่องใด?” ฟู่เยียนหรานกระตือรือร้น ขอเพียงมู่หรงอวี้ยอมรับนาง นางก็สามารถอยู่ข้างกายของเขาได้

นางมั่นใจในตนเอง จะต้องเดินทีละก้าวกลายเป็นพระชายาหวายหนานได้เป็นแน่

มู่หรงอวี้หยิบขวดกระเบื้องเคลือบเล็กออกจากช่องเก็บของใต้วงแขน กระซิบเสียงค่อยข้างหูของฟู่เยียนหราน

สายตาฟู่เยียนหรานสะท้อนแววตกตะลึงหวาดกลัว แต่คิดถึงเป้าหมายของตน รีบพยักหน้าลง

“ท่านอ๋องวางใจ ข้าจะทำให้ได้”