ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 165

“ท่านอ๋อง?”

ลั่วยางเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะกัดริมฝีปากแน่น

“อย่าหาว่าข้าใจร้ายเลย เพราะข้าฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เจ้าแล้ว”

มู่หรงอวี้มองนางอย่างเย็นชา ท่าทางเช่นนี้ทำให้ลั่วยางรู้สึกอับอาย

“ท่านอ๋อง ข้าพยายามเต็มที่แล้วจริงๆ เจ้าค่ะ...”

ในฐานะศิษย์คนเดียวของปรมาจารย์แพทย์ นางมั่นใจในทักษะการแพทย์ของตนเองมาก เรียกได้ว่าไม่มีโรคใดในโลกที่จะทำให้นางสะดุดได้

แต่นางไม่เข้าใจในชีพจรและอาการของฮูหยินผู้เฒ่าโจวจริงๆ

“บางทีอาจารย์ เขาสามารถ...”

“น่าชังนัก! ถ้าข้าหาปรมาจารย์แพทย์เจอ ยังใช้งานเจ้าอยู่อีกหรือ?”

มู่หรงอวี้โกรธมาก ถ้าลั่วยางไม่สามารถรักษาฮูหยินผู้เฒ่าโจวได้ แล้วเขาจะถ่อมาลำบากถึงปิงโจวไปทำไม?

ยิ่งไปกว่านั้น เขาอวดดีต่อหน้าโจวเหล่าไปมากแล้ว หากทำไม่ได้ คงได้อับอายกับทั้งโคตร

“ท่านอ๋อง ภรรยาข้าเป็นอะไรหรือ?” เห็นทั้งสองพึมพำกัน ทำให้โจวเหล่ารู้สึกใจไม่ดี

“โจวเหล่า”

มู่หรงอวี้ยังอยากยื้อต่อไปสักพัก

ฟู่เยียนหรานกลับปากมากสอดขึ้นมา “โจวเหล่า ลั่วอีหนี่ว์บอกว่านางไม่สามารถรักษากโรคนี้ของฮูหยินผู้เฒ่าได้เจ้าค่ะ”

“ฟู่เยียนหราน!” มู่หรงอวี้โกรธมาก อยากจะบีบคอนางให้ตาย

เหตุใดนางคนนี้ถึงได้พูดมากปากเปราะนัก?

“ท่านอ๋อง ลั่วอีหนี่ว์อย่างไรก็ไม่อาจรักษาฮูหยินผู้เฒ่าโจวได้อยู่แล้ว ท่านไม่สู้ถอนมือออกมาให้เร็วเล่าเจ้าคะ? ไม่ใช่นั้น หากฮูหยินผู้เฒ่าโจวตายในน้ำมือของลั่วอีหนี่ว์ คงได้เกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นแน่” ฟู่เยียนหรานกระซิบข้างหูเขา

คำพูดพวกนี้ทำให้การท่าทางของมู่หรงอวี้อ่อนลงอย่างมาก ไม่อาจไม่พูด นางพูดถูก

มู่หรงอวี้จึงรีบพูดกับโจวเหล่าว่า

“โจวเหล่า อาการป่วยของฮูหยินผู้เฒ่าโจวค่อนข้างร้ายแรงจริงๆ ข้าขอให้ลั่วอีหนี่ว์พยายามเต็มที่แล้ว แต่...”

“ช่างเถอะ ข้าเข้าใจแล้ว”