ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 168

“หว่านเยว่ ข้าไปกับเจ้า” ซูจิ่งสิงพูดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

การเดินทางครั้งนี้อันตราย และมู่หรงอวี้จะต้องสร้างปัญหาแน่ๆ เขากังวลเกินกว่าจะปล่อยให้กู้หว่านเยว่ไปคนเดียว

“แต่ท่านและข้าต่างก็เป็นนักโทษ…”

“ข้าจะไปคุยให้” ซ่งเสวี่ยพูด “ล่าช้าไปสักสองสามวัน ข้าคิดว่าเหล่านักการน่าจะเข้าใจได้”

เมื่อซ่งเสวี่ยออกหน้า ซุนอู่ย่อมไม่มีปัญหา

ไร้สิ่งเรื่องต้องกังวลใจ กู้หว่านเยว่ออกเดินทางทันที เพื่อปกป้องพวกเขา โจวเหล่าจึงมอบกลุ่มองครักษ์มากฝีมือกลุ่มเล็กๆ ให้พวกเขา

“สวะ!”

เมื่อไม่มีใครอยู่รอบๆ มู่หรงอวี้ก็ตบหน้าลั่วยางอย่างแรง

“ข้าเชื่อใจเจ้าขนาดนั้น แต่สุดท้ายแล้ว เจ้าก็สู้หญิงแพศยาอย่างกู้หว่านเยว่ไม่ได้”

หากกู้หว่านเยว่เอาเมล็ดโพธิ์กลับมาได้และรักษาฮูหยินผู้เฒ่าโจวได้แล้ว โจวเหล่าจะต้องอยู่ข้างซูจิ่งสิงแน่นอน

“ใช่แล้ว หมอหญิงลั่ว ท่านไร้ประโยชน์เกินไปแล้ว นี่ไม่ใช่ว่าทำลายแผนการของท่านอ๋องหรอกหรือ?”

ฟู่เยียนหรานยินดีบนคราวเคราะห์ของผู้อื่น

ถ้าไม่ใช่เพราะนางเป็นคนของมู่หรงอวี้ นางคงหัวเราะเยาะให้ฟันร่วง

ลั่วยางคนนี้ดูเย็นชาวางท่า ไม่ชอบหน้ายิ่งนัก

ลั่วยางก้มศีรษะลงด้วยความหงุดหงิด จู่ๆ ก็กำหมัดแน่นแล้วพูดว่า

“ท่านอ๋อง เรื่องนี้ยังมีความหวังอยู่

ข้ามั่นใจว่าข้าจะได้เมล็ดโพธิ์มาก่อนเจ้าค่ะ”

“จริงหรือ?” สีหน้าของมู่หรงอวี้เปลี่ยนไป

“อืม”

ลั่วยางพยักหน้าอย่างรวดเร็ว สีหน้าดูมั่นใจมาก

“ได้ เช่นนั้นข้าจะเชื่อใจเจ้าอีกครั้ง”

มู่หรงอวี้ลูบหน้าลั่วยางด้วยปลายนิ้วแล้วพูดเบาๆ

“ลั่วยาง อย่าโทษที่เมื่อครู่นี้ข้าโหดร้ายเลย ข้ารักเจ้าสุดหัวใจ ย่อมต้องตำหนิเจ้าแรงเป็นธรรมดา