ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 169

ซูจิ่งสิงต้องการแต่ไม่อาจได้มา จึงจ่ายเงินออกไปทันที

“พวกเราเอาห้องนั้น”

กู้หว่านเยว่ไม่สนใจห้องที่ได้มา แต่ดวงตาจับจ้องไปที่ขอบเข็มขัดของเขา

“ท่านเอาเงินมาจากไหน?”

ซูจิ่งสิงเงียบไปครู่หนึ่ง ตอบไปตามตรง “... วันนั้น เก็บมาจากชายชุดดำกับพวกนักการ

กู้หว่านเยว่จำได้ว่า

วันนั้นนางจดจ่ออยู่กับการเผาจดหมายจนลืมค้นตัวพวกเขา ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะเรียนรู้วิธีการปล้นคนแล้ว

ทั้งสองรับกุญแจมา ห้องชั้นบนอักษรเทียนกว้างขวางดีจริงๆ ไม่เพียงแต่มีเตียงเท่านั้น แต่ยังมีเบาะนั่งนุ่มๆ โต๊ะกลมตรงกลางห้อง ชาร้อนอีกหนึ่งกา

หลังจากปิดประตู ซูจิ่งสิงก็หยิบถุงเงินออกมา

“นี่คือเงินที่เหลือ มอบให้ภรรยาเก็บไว้”

โดยทั่วไปแล้ว กู้หว่านเยว่จะไม่ปฏิเสธเงินที่มาส่งถึงประตูบ้าน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงมีคนมามอบให้

“ท่านช่างรู้ความเสียจริง”

กู้หว่านเยว่รับมันมาอย่างมีความสุข พูดอย่างลื่นไหล

“เห็นแก่ที่ท่านรู้ความเช่นนี้ จากนี้ไป ข้าจะดูแลท่านเอง”

ซูจิ่งสิงตกตะลึง ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ จากนั้นมุมตาก็ปรากฏหยาดน้ำแห่งความรัก ให้ความร่วมมือและพูดว่า

“ผู้น้องขอบคุณพี่ใหญ่กู้!”

“เกรงใจแล้ว เกรงใจแล้ว!”

กู้หว่านเยว่หัวเราะอย่างมีความสุข ไม่คิดเลยว่าซูจิ่งสิงที่จริงจังขึงขังจะร่วมมือกับนาง ความแตกต่างที่ได้พบนี้น่ารักมาก

ซูจิ่งสิงลุกขึ้นยืน เดินลงไปชั้นล่างเพื่อขอน้ำร้อนมาให้นาง จากนั้นก็เอาอาหารกลับมาที่ห้อง

หลังจากที่ทั้งสองกินข้าวเสร็จแล้ว กู้หว่านเยว่ก็เข้านอนเร็ว วันรุ่งขึ้น เทียบเชิญสองใบก็ถูกวางอยู่ตรงหน้านาง

“นี่คือเทียบเชิญจากตระกูลเหยา พวกเราจะไปที่นี่กันวันนี้”

กู้หว่านเยว่หยิบเทียบเชิญมามอง เหลือบมองซูจิ่งสิงจากหางตา คิดไว้แล้วว่าชายคนนี้มีเส้นสายอยู่ในจวนหลงฉวน เมื่อคืนเขาก็ออกไปเงียบๆ โดยที่นางไม่ทันสังเกตเห็น