ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 193

“เรื่องอะไรหรือ?” กู้หว่านเยว่มองหวังปี้ด้วยรอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้ม

หวังปี้ขนหัวลุกจากสายตาของนาง

สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าเขาเสียใจมากแค่ไหน

ไม่ควรล่วงเกินบทสะอื้นของดาวร้ายนางนี้ตั้งแต่แรก

“มันไม่เหมาะที่จะพูดที่นี่ หาสถานที่ที่คนน้อยกว่านี้ได้หรือไม่?”

สายตาเหมือนเสือจ้องเขมือบเหยื่อของซูจิ่นเอ๋อร์ เขาเห็นแล้วรู้สึกขนหัวลุก

“ตกลง” กู้หว่านเยว่ลุกขึ้นเดินออกไปอีกด้านหนึ่งกับเขา ความจริงก็พอจะรู้ว่าที่หวังปี้อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ นั้นต้องการพูดอะไร แต่ว่า เฮ้? นางแค่ไม่พูดขึ้นมาก่อน

หวังปี้ประดิดประดอยในใจอยู่นาน ในที่สุดก็ยอมเอ่ยปาก

“เอ่อ แม่นางน้อยกู้ ข้ามีภาวะไตพร่องจริงหรือ เจ้าช่วยตรวจหรือเขียนใบสั่งยาให้ข้าด้วยได้ไหม?”

กู้หว่านเยว่ทำหน้าใสซื่อ “เมื่อครู่ขุนพลหวังยังรู้สึกว่าข้ายังเด็กอยู่มิใช่หรือ?”

หวังปี้: ต้องผูกใจเจ็บเช่นนี้เลยหรือ!

“ข้าผิดไปแล้ว ข้ามีตาหามีแววไม่ แม่นางกู้ได้โปรดอย่าถือสาคนที่มีความคิดตื้นเขินอย่างข้าเลย ฮือฮือ เจ้าช่วยข้าด้วยเถอะ ข้ายังไม่ได้แต่งงาน ข้าไม่อยากกลายเป็นคนไร้สมรรถภาพ...”

หวังปี้ทนไม่ไหวอีกต่อไป ตามป่ารกร้างผืนนี้ก็ไม่มีหมออีกแล้ว

เขากลัวมาก กังวลใจมาก

เขาสามารถบอกได้ไหมว่าน้องชายของเขาไม่ตอบสนองมาระยะเวลาหนึ่งแล้ว?

กู้หว่านเยว่หัวเราะคิกคักรู้สึกขบขันไปกับเขา

“เอาล่ะ ยื่นมือของท่านออกมา”

หวังปี้ทำตามอย่างเชื่อฟังทันที กู้หว่านเยว่วางผ้าเช็ดหน้าบนข้อมือของเขา แล้วเอานิ้วทาบลงบนนั้น

“ขุนพลหวังยังไม่มีชายาสินะ?”

“ไม่มี!” อย่าว่าแต่ชายาเลย ตอนนี้เขายังเป็นผู้ชายบริสุทธิ์อยู่

“แต่ข้ามีคู่หมั้นอยู่คนหนึ่ง”

สีหน้าของหวังปี้เผยความรักออกมาในขณะที่พูด สุดท้ายก็เปลี่ยนเป็นความกังวล

“แม่นางน้อยกู้ อาการป่วยของข้าสามารถรักษาให้หายได้หรือไม่?”

เดิมทีเขาก็รู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับธิดาของท่านอ๋องอยู่แล้ว ถ้ายังมีภาวะไตพร่องอีก ก็ยิ่งไม่คู่ควรหรอกหรือ?!

“ได้สิ แค่อาการป่วยเล็กน้อยเท่านั้น กินยานิดหน่อยก็หายแล้ว”