ซูจิ่นเอ๋อร์กัดริมฝีปากล่างด้วยความหวาดกลัว “เขาคือปรมาจารย์แพทย์”
“เจ้าพบปรมาจารย์แพทย์หรือ?”
กู้หว่านเยว่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
ชายชราปรมาจารย์แพทย์ผู้นี้คุ้มดีคุ้มร้าย ครั้งหนึ่งเคยมีลูกเศรษฐีล่วงเกินเขา ด้วยเหตุนี้เขาจึงวางยาพิษตายทั้งครอบครัวในชั่วข้ามคืน
แต่ซูจิ่นเอ๋อร์ไม่มีความเคียดแค้นใด ๆ กับเขา เหตุใดเขาถึงลงมือกับซูจิ่นเอ๋อร์
“พี่สะใภ้ใหญ่ ข้าพบเขาที่ทางเข้าโรงเตี๊ยม”
“เขาบอกว่าเขาวางยาพิษทุกคน ถ้าต้องการยาถอนพิษ ก็ให้ไปหาเขาที่ทะเลสาบหูลูทางทิศตะวันออกของโรงเตี๊ยม”
“ข้าโกรธมากอยากจะดึงตัวเขามาตะโกนใส่ แต่ผลคือเขาแตะบนหัวของข้า แล้วข้าก็หน้ามืดล้มลงกับพื้น”
เมื่อนึกถึงหน้าตาปรมาจารย์แพทย์ ซูจิ่นเอ๋อร์ก็อดตัวสั่นไม่ได้ ชายชราผู้นั้นน่ากลัวจริง ๆ!
“เป็นเช่นนี้เอง”
กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้ว นางว่าแล้วเหตุใดทุกคนถึงถูกวางยาพิษโดยไม่มีสาเหตุ ที่แท้ก็เป็นวิธีการลงมือของปรมาจารย์แพทย์นี่เอง
ไม่ว่าปรมาจารย์แพทย์จะมีจุดประสงค์อะไร นางต้องเอายาถอนพิษกลับมาให้ได้
“ทะเลสาบหูลูใช่ไหม ข้าจะไปเดี๋ยวนี้เลย...”
“ข้าจะไปกับเจ้าด้วย”
ซูจิ่งสิงอ่านความคิดของกู้หว่านเยว่ออก ย่อมไม่ปล่อยให้นางไปเสี่ยงภัยตามลำพัง สุดท้ายทั้งสองก็ตัดสินใจมุ่งหน้าไปทะเลสาบหูลูด้วยกัน
“พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ใหญ่” ซูจื่อชิงยื่นเสื้อนวมสองตัวให้ พลางมองทั้งสองด้วยความเป็นห่วง “พวกท่านต้องกลับมาอย่างปลอดภัยนะ”
“เจ้าดูแลทุกคนในโรงเตี๊ยมให้ดี”
ซูจิ่งสิงตบไหล่ซูจื่อชิง สวมเสื้อนวมพร้อมกับกู้หว่านเยว่แล้วออกไปข้างนอก
ทันทีที่ประตูเปิด ลมและหิมะก็พัดเข้ามา
ทะเลสาบหูลูอยู่ห่างจากโรงเตี๊ยมหลงหยิ่นเพียงไม่กี่ลี้ ยิ่งอยู่ใกล้ที่นี่มากเท่าไหร่ อุณหภูมิโดยรอบก็ยิ่งเย็นลงเท่านั้น
หนึ่งชั่วยามต่อมา ทั้งสองก็มาถึงทะเลสาบหูลู
มองไปยังผิวทะเลสาบเย็นยะเยือกที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ท่ามกลางลมหนาวและหิมะที่ตกลงมาอย่างหนัก

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาแพทย์พลิกชะตา
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...
เติมเงินด้วยบัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...