ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 233

“พี่สะใภ้ใหญ่ยอดเยี่ยมมาก!”

“แค้นต้องชำระ” ซูจิ่นเอ๋อร์มองกู้หว่านเยว่ด้วยความเลื่อมใสศรัทธา

“เมื่อไหร่ข้าจะเก่งเหมือนกับพี่สะใภ้ใหญ่บ้าง”

“ต้องมีสักวัน”

กู้หว่านเยว่กำลังนึกถึงเรื่องที่ฟู่เยียนหรานถูกนำตัวส่งกลับหนานหยาง หากให้คนคนนี้อยู่ต่อก็มีแต่จะสร้างหายนะให้ทุกคน

ไม่มีใครรู้ว่านางจะฟื้นตัวเมื่อไหร่?

ช่วงเที่ยงวัน ซุนอู่ได้พาทุกคนไปหาจุดพักที่แห้งแล้งเพื่อพักทานข้าว

กู้หว่านเยว่เรียกซูจิ่งสิงเดินไปอีกด้านของจุดพัก “ท่านพี่ ท่านอยากทำอาวุธให้ท่านแม่และจิ่นเอ๋อร์ไว้ใช้ป้องกันตัวบ้างหรือไม่ อย่างน้อย ๆ ก็จะได้ปกป้องตัวเองยามตกอยู่ในอันตราย”

ซูจิ่งสิงขมวดคิ้ว “จิ่นเอ๋อร์และท่านแม่ใช้อาวุธไม่เป็น มีดเหล่านั้นพวกนางใช้ไม่เป็น และข้าก็ไม่รู้ด้วยว่าจะใช้อะไรมาสร้างเป็นอาวุธให้พวกนางใช้ป้องกันตัวเอง”

“ข้าก็เห็นด้วยกับท่าน เช่นนั้นก็ต้องคิดหาทาง”

กู้หว่านเยว่เม้มริมฝีปากและคลี่ยิ้ม ในขณะเดียวกันก็หยิบของที่ซื้อมาจากศูนย์กลางการค้าในห้วงมิติ

“นี่คืออะไร?” ซูจิ่งสิงมองดูสิ่งของที่มีลักษณะคล้ายกับกล่องใส่ปากกาจำนวนหนึ่ง และเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ

“ธนูแขนเสื้อ ขนาดเล็กกะทัดรัด มักจะใช้ผูกกติดกับข้อมือ หากเจอกับภัยอันตราย ก็กดปุ่มบนธนู มันก็จะยิงออกมาจากด้านใน”

กู้หว่านเยว่อธิบาย

เพื่อแสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพของธนูแขนเสื้อ นางทำการเล็งเป้าไปยังต้นไม้ต้นหนึ่ง

วินาทีต่อจากนั้น ต้นไม้ต้นนั้นก็ถูกธนูขนาดเล็กเสียบทะลุ

“ธนูแหลมคมมาก!”

ซูจิ่งสิงตื่นตกใจ แม้ว่าของสิ่งนี้จะมีขนาดเล็ก แต่พลานุภาพของมันกลับมหาศาล

อีกทั้งยังใช้งานง่าย คนไม่เก่งอาวุธก็สามารถใช้ได้อย่างง่ายดาย

“ท่านพี่ ท่านคิดว่าของชิ้นนี้เหมาะกับพวกนางหรือไม่?”

“เหมาะสิ”

ซูจิ่งสิงเห็นด้วย เขาทำการศึกษาธนูแขนเสื้อครู่หนึ่ง หลังจากพิจารณาที่มาที่ไปของมันแล้ว ก็หันกลับไปกล่าวกับกู้หว่านเยว่ว่า

“ข้าขอยืมธนูแขนเสื้อได้หรือไหม ข้าจะขอมันศึกษาหนึ่งวัน แล้วค่อยผลิตออกมาจำนวนหนึ่ง”

แจกจ่ายให้กับเหล่าสายลับคนละชิ้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน