ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 244

หากหลี่เฉินอันเลิกติดตามนางเพราะเรื่องนี้ เช่นนั้นก็ไม่เป็นไร

นางจะไม่ช่วยคนโง่เง่า

“ก็ได้”

ถ้าไม่ใช่เพราะกู้หว่านเยว่ ซูจิ่งสิงก็คงไม่ช่วยหลี่เฉินอันด้วยซ้ำ แน่นอนว่าต้องเชื่อฟังคำพูดของกู้หว่านเยว่อยู่แล้ว ก่อนจะจากไปกับนาง

ในพื้นหิมะ หลี่เฉินอันกำหมัดทั้งสองแน่นด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว

ทันทีที่กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงกลับไปถึงหอนอนรวม เสี่ยวหรงก็ถือน้ำร้อนเข้ามา

“ฮูหยินดื่มน้ำร้อน นายท่านดื่มน้ำร้อน” เมื่อเห็นทั้งสองยกไปแล้ว จึงถามด้วยความเกรงกลัว “คุณชายของข้าล่ะขอรับ?”

กู้หว่านเยว่บอกเล่าเรื่องราวให้นางฟัง “ถ้าพรุ่งนี้ก่อนออกเดินทาง คุณชายของเจ้ายังไม่กลับมา เจ้าก็ไปตามหาเขาเถอะ”

“เจ้าค่ะ” เสี่ยวหรงพยักหน้าช้า ๆ

“หว่านเยว่ มานี่เร็วเข้า” นางหยางยื่นมือไปหากู้หว่านเยว่ “เข้ามาอยู่อุ่น ๆ”

ทางเหนือหนาวอยู่แล้ว ตกกลางคืนยิ่งไม่ต้องพูดถึง อุณหภูมิลดลงถึงลบสิบกว่าองศา

กู้หว่านเยว่กลับมาจากข้างนอกที่หนาวเหน็บ มือเท้าเย็นเฉียบไปหมด หลังจากที่เดินเข้าไปนางหยางก็ยื่นถุงน้ำร้อนมาให้ทันที

เมื่อเห็นกู้หว่านเยว่รับไปแล้ว จึงยื่นอีกถุงหนึ่งให้ซูจิ่งสิง

“วิ่งวุ่นข้างนอกทั้งวัน ไปนอนก่อนดีกว่า”

ซูจิ่งสิงเอ่ยเสียงขรึม เมื่อเห็นจมูกของกู้หว่านเยว่แดงเพราะความเย็น ก็รู้สึกสงสาร

เมื่อครู่ที่ปล่อยเด็กน้อยหลี่เฉินอันนั่นไว้ข้างนอก เป็นทางเลือกที่ชาญฉลาดจริง ๆ

มิฉะนั้นหากเขาเกิดบ้าขึ้นมาอีก ก็ต้องลำบากหว่านเยว่ออกไปทนหนาวเย็นอีก สู้โยนเขาทิ้งไปดีกว่า

“เอาล่ะ ไปนอนเถิด”

เดิมทีตั้งใจจะให้ยาถอนพิษแก่หนานหยางอ๋อง แต่เมื่อเห็นว่าดึกมากแล้ว ยามนี้หนานหยางอ๋องอาจจะหลับไปแล้วก็ได้