เถาเอ๋อร์คนนี้นับว่างามมาก แต่บัดนี้นักการหวงกลับไม่มีอารมณ์ชื่นชมความงาม
“ไสหัวไปที่ด้านข้าง!”
“ท่านนักการอย่าหงุดหงิดไปเลย เถาเอ๋อร์มีความคิดอย่างหนึ่ง สามารถทำให้พวกเขาตายอยู่ภายในถ้ำทั้งหมดเลยได้ ก็ไม่รู้ว่าท่านนักการจะยินดีฟังหรือไม่”
นักการหวงสนใจขึ้นมาแล้ว “เจ้าพูด”
“ท่านนักการเอียงหูมาเถอะ ข้าจะบอกท่าน” ดวงตาเถาเอ๋อร์ทอประกายวาววับ นางยังไม่ลืมว่าบิดามารดาตายเยี่ยงไร
ลูกเห็บบนท้องฟ้ายังไม่หยุด แม้ว่าน้อยกว่าช่วงกลางวันมาก ไม่ถึงกับหล่นใส่คนตายได้ แต่ตกใส่ตัวก็ยังเจ็บอยู่
เพื่อป้องกันลูกเห็บตกหนักระหว่างเดินทาง ไม่มีที่ให้พักผ่อน กอปรกับซุนอู่เองก็ได้รับบาดเจ็บ ไม่สามารถเร่งเดินทางได้
สุดท้ายทุกคนก็ตัดสินใจพักผ่อนภายในถ้ำหนึ่งคืน
ช่วงกลางคืน ทุกคนล้วนนอนหลับ กู้หว่านเยว่ลืมตา รู้สึกไม่ชอบมาพากลอยู่บ้าง
ดังคาด เพียงครู่เดียวซูจิ่งสิงที่ออกไปลาดตระเวนก็กลับมา สีหน้าเคร่งขรึม
“เจ้าเดาได้ไม่ผิด นักการหวงลงมือดังคาด”
พูดจบ จูงมือกู้หว่านเยว่ พานางออกจากถ้ำเงียบๆ มาที่ถนนสายเล็กภายนอก
หิมะยามราตรีเงียบสงบ แสงจันทร์ดุจสายน้ำ
กู้หว่านเยว่สูดลมหายใจเย็น เพียงแวบเดียวก็มองเห็นเงาคนสองสามสายกำลังทำตัวลับๆ ล่อๆ ห่างจากถ้ำไม่ไกล
“นั่นมิใช่นักการหวงหรือ?”
เห็นทีนางเดาถูกจริงเสียด้วย นักการหวงคนนี้ก็คือคนเจ้าคิดเจ้าแค้นคนหนึ่ง ช่วงกลางวันถูกตี กลางคืนก็กลับมาแก้แค้น
เพียงแต่เขาต้องการทำอะไร?
กู้หว่านเยว่ตัดสินใจพาซูจิ่งสิงเข้าไปดู ปรากฏว่าเพียงได้เห็นก็แย่แล้ว
คนกลุ่มนี้ถึงขั้นฝังดินปืนไว้ที่ทางเข้าถ้ำของพวกเขา!
“นี่คิดระเบิดพวกเราให้ตายกระนั้นรึ?!”
ซูจิ่งสิงพยักหน้า เหตุที่เขามิได้วู่วามก็เพราะมองเห็นดินปืนในมือพวกนักการหวง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาแพทย์พลิกชะตา
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...
เติมเงินด้วยบัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...