ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 255

พูดถึงหลู่ซื่อ นับตั้งแต่เขาลอบช่วยลั่วยาง ก็เริ่มไม่ใส่ใจทำงานให้มู่หรงอวี้แล้ว

ซูจิ่งสิงรู้ภาพรวมว่าเกิดเรื่องใดขึ้นแล้ว “ได้ยินว่าลั่วยางสูญเสียความทรงจำ”

กู้หว่านเยว่ตกตะลึงพรึงเพริด แต่คิดได้อย่างว่องไว ลั่วยางคนคลั่งรักนี้สมองน่าจะถูกกระตุ้นหนักเกินไปจนสูญเสียความทรงจำ

“เพราะเหตุนี้จึงปล่อยให้คนขโมยระเบิดได้ ลั่วยางสูญเสียความทรงจำ หลู่ซื่อมองเห็นความหวังแล้ว ย่อมมอบกายใจเข้าไปอยู่ข้างกายนาง ไม่สนใจการงานอีก”

ด้านซุบซิบนินทาของภรรยาตัวน้อยนี้ร้ายกาจยิ่งนัก ซูจิ่งสิงถูกนางชักนำให้พูดเหน็บแนมไปด้วยกัน

“หลู่ซื่อใช้เงินทั้งหมดที่มีเช่าเรือนเล็กหนึ่งหลัง ไม่เพียงให้คนพักอาศัยอยู่ภายใน ยังซื้อสาวใช้สองคนเพื่อดูแลปรนนิบัตินางกินดื่ม กระนั้นก็ยังมิได้รับสีหน้าที่ดีจากลั่วยางแม้แต่น้อย”

“หา? หลู่ซื่อคนนี้เป็นพวกประจบเอาใจกระนั้นรึ?”

“อืม ก็คือพวกคุกเข่าเลียแข้งเลียขาได้อย่างไร้ศักดิ์ศรี”

“เช่นนั้นเขาก็เป็นพวกประจบเอาใจคนหนึ่งจริง”

สองสามีภรรยาซุบซิบนินทาต่อหน้านักการหวง กู้หว่านเยว่นึกขึ้นได้ว่ามู่หรงอวี้สมเป็นฮ่องเต้องค์ใหม่ที่ได้หัวเราะเป็นคนสุดท้าย เหมืองน้ำมันก๊าดถูกนางเก็บไว้แล้ว ถึงขั้นยังสามารถสร้างระเบิดได้

“ดูท่าแล้วมู่หรงอวี้หายตัวไปในระยะนี้ก็คือไปทำระเบิด”

กู้หว่านเยว่มักคิดว่ามู่หรงอวี้คนนี้ก็คือคนวางแผนทำการใหญ่อย่างลึกลับคนหนึ่ง

ด้วยอุปนิสัยของเขา พ่ายแพ้ครั้งใหญ่เพียงนี้ภายในเงื้อมมือของพวกเขา ไม่มีวันปล่อยไปอย่างง่ายดาย

“มัดคนกลับไปก่อนเถอะ”

ทั้งสองคนเก็บระเบิดบนตัวนักการหวง พร้อมทั้งพานักการที่เหลืออีกสองคนไปมอบให้ซุนอู่

ซุนอู่ฟังแผนชั่วของนักการหวงจบแล้ว ก็หยิบแผ่นรองเท้าออกมาตบหน้านักการหวงอย่างบ้าคลั่ง

“เจ้าคนชั่วจิตใจอำมหิต เจ้าคิดฝังพวกเราทั้งเป็น เหตุใดจิตใจโหดเหี้ยมเพียงนี้เล่า?”

กู้หว่านเยว่กลัวซุนอู่ตีเขาจนตาย รีบห้ามคนไว้

“ผู้สมรู้ร่วมคิดของนักการหวงและนักโทษถูกเนรเทศล้วนอยู่ในป่าทางด้านหลัง